Λανθασμένη κρίνεται –εκ του αποτελέσματος- η απόφαση του Μπερνάρ να αφήσει τον Παναθηναϊκό και να επιστρέψει στην πατρίδα του. Λίγους μήνες μετά την αποχώρησή του από την Ελλάδα, ο Βραζιλιάνος «ψάχνεται» στο γήπεδο αλλά και… ψάχνεται –σύμφωνα με το ρεπορτάζ- και για αλλαγή ομάδας.
Στα σενάρια που κατά καιρούς είδαν το φως της δημοσιότητας αυτό το διάστημα συγκαταλέγονται και εκείνα που τον θέλουν να ρίχνει «γέφυρες» ώστε να ντυθεί και πάλι στα πράσινα. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν μοιάζει να έχει ισχυρή βάση. Άλλωστε η ομάδα του Ρουί Βιτόρια βρίσκεται σε αναζήτηση φορ (ενδεχομένως κι ενώ 6αριού), ενώ στα εξτρέμ μοιάζει να είναι καλυμμένη, χάρη κυρίως στην παρουσία του Τετέ και το step up του Τζούρισιτς που καλύπτει το αριστερό άκρο. Εκεί, δηλαδή που ο Μπερνάρ έκανε μερικά από τα καλύτερα παιχνίδια του με την φανέλα του τριφυλλιού.
Θέμα προσαρμογής
Το ερώτημα που προκύπτει προφανώς είναι το τι πήγε στραβά για τον Βραζιλιάνο και τον έχει περιορίσει σε μια ισχνή και άδοξη ως τώρα παρουσία στην Ατλέτικο Μινέιρο. Παρά το γεγονός ότι ο 32χρονος επέστρεψε σε πολύ γνώριμα για εκείνον λημέρια, φαίνεται ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα προσαρμογής.
Βέβαια θα μπορούσε κάποιος να πει ότι κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να ισχύει αφού ο Μπερνάρ έχει συνδέσει το όνομά του άρρηκτα με τον συγκεκριμένο σύλλογο. Άλλωστε από εκεί ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα, έχοντας μάλιστα ενταχθεί στις Ακαδημίες της από ηλικίας 14 ετών, το 2006.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως πως έφυγε όχι μόνο από την Ατλέτικο Μινέιρο αλλά και την Βραζιλία γενικότερα το πολύ μακρινό πια 2013. Τότε ήταν που ξεκίνησε το ταξίδι του στο εξωτερικό με αρχικό προορισμό την Ουκρανία και την Σαχτάρ Ντόνετσκ. Πέρασε από την Αγγλία και την Έβερτον, για να ακολουθήσει η περιπέτεια των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων με την Σάρτζα ή όπως αλλιώς προφέρεται στην πραγματικότητα αυτό το κλαμπ.
Αν προσθέσουμε και η διετία στον Παναθηναϊκό, ο Μπερνάρ πέρασε 11 ολόκληρα χρόνια μακριά από τα… πάτρια εδάφη. Έφυγε στα 21 του και επέστρεψε στα 32… Ακόμη και για έναν παίκτη με τόσες παραστάσεις, το πρόβλημα της δύσκολης προσαρμογής του μετά από σχεδόν κάθε μετακίνησή του φαίνεται ότι δεν άλλαξε.
Δυσκολεύεται στο κέντρο
Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί εδώ που τα λέμε και στον Παναθηναϊκό. Ο Βραζιλιάνος άργησε να μπει στο κλίμα. Κι εδώ που τα λέμε, μετά τις πρώτες εμφανίσεις του υπήρξαν και «μουρμούρες». Η εικόνα του δηλαδή απείχε κατά πολύ από αυτή για την οποία τον αποθέωναν συμπαίκτες, αλλά και οπαδοί της ομάδας, ειδικά την δεύτερη σεζόν του.
Στο μυαλό μας έχουμε εκείνες με τους υπόλοιπους πράσινους να τον σηκώνουν ψηλά μετά τον νικηφόρο τελικό Κυπέλλου με τον Άρη και την κατάκτηση του τίτλου. Δεν ήταν, όμως, πάντα έτσι.
Όμως, για να είμαστε δίκαιοι, το πρόβλημα στην αρχή δεν οφειλόταν μόνο στον ίδιο. Μερίδιο (όπως συμβαίνει και στα καλά) ευθύνης είχε και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Όταν έφτασε στην Ελλάδα ο Μπερνάρ όλοι γνώριζαν ότι η καλή του θέση ήταν το αριστερό άκρο της επίθεσης. Από εκεί μπορούσε να συγκλίνει στο κέντρο και να τελειώνει φάσεις με το καλό του πόδι, δηλαδή το δεξί.
Ο Σέρβος τεχνικός (τότε) του τριφυλλιού είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν τον προόριζε για εκεί. Αντίθετα, θέλησε να τον χρησιμοποιήσει στον άξονα. Είτε ως 10άρι ή ακόμη και 8άρι. Ο Μπερνάρ δυσκολεύτηκε αρκετά, αλλά κυρίως χάρη στη δεδομένη ποδοσφαιρική του ποιότητα αλλά και το φιλότιμό του, κατάφερε να αντεπεξέλθει.
Για να είμαστε ειλικρινείς, η απόδοσή του (που έτσι κι αλλιώς ήταν αρκετά καλή) εκτοξεύθηκε όταν μετακινήθηκε στον φυσική του θέση, δηλαδή στα αριστερά. Και έφτασε στο μάξιμουμ, ιδιαίτερα επί ημερών Φατίχ Τερίμ, όσο κι αν το υπόλοιπο πέρασμα του Τούρκου τεχνικού ήταν καταστροφικό για τον Παναθηναϊκό.
Φαίνεται πως αντίστοιχο είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Μπερνάρ και στην Ατλέτικο Μινέιρο. Η επιμονή του προπονητή του να τον βάζει στον άξονα, τον αναγκάζει να αναλώνει μεγάλο μέρος της ενέργειάς του στο να παλεύει με τους αντίπαλους αμυντικούς χαφ και να μην είναι ποτέ φρέσκος όταν τον χρειάζεται η ομάδα του…