Από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 και για την επόμενη 20ετια η Εθνική Ομάδα μπάσκετ είχε το status μίας εκ των κορυφαίων του κόσμου, κατακτώντας συνολικά πέντε μετάλλια, ενώ άλλες έξι φορές ηττήθηκε σε μικρό τελικό και τερμάτισε τέταρτη.
Σε όλη αυτή την πορεία μία από τις πιο ιδιαίτερες διοργανώσεις για την Ελλάδα ήταν το Μουντομπάσκετ του 1994. Οι βασικοί λόγοι για αυτό ήταν τρεις. Πρώτος, η ρήξη του Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου με τον Παναγιώτη Φασούλα, που κατέληξε στο «εγώ ή αυτός» του ομοσπονδιακού τεχνικού προς τον Γιώργο Βασιλακόπουλο, με πέτρα του σκανδάλου ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη, στο ρεπό της ομάδας. Η απάντηση της ΕΟΚ ήταν «αυτός» και παραμονές του τουρνουά η Ελλάδα χρειάστηκε να αλλάξει προπονητή, με τον Μάκη Δενδρινό να διαδέχεται τον Κιουμουρτζόγλου. Δεύτερος η υψηλή αίσθηση εθνικού καθήκοντος των διεθνών μετά το διασυρμό της Εθνικής Ομάδας ποδοσφαίρου στο Παγκόσμιο Κύπελλο των ΗΠΑ. Η ελληνική ομογένεια του Καναδά περίμενε πώς και πώς την αποκατάσταση του… κύρους αναφορικά με την αθλητική υπόσταση της μαμάς – πατρίδας.
Και τρίτος η πρώτη αναμέτρηση της Εθνικής Ελλάδας με κάποια από τις εκδόσεις dream team. Δύο χρόνια μετά την πρεμιέρα της επιστράτευσης των επαγγελματιών από τους Αμερικανούς και την σύσταση της υπερομάδας στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης, οι ΗΠΑ είχαν ξανά μια ανίκητη μηχανή, γεμάτη από σούπερ σταρ. Την 12αδα της Dream Team II απάρτιζαν οι Σακίλ Ο’ Νιλ, Ντομινίκ Γουίλκινς, Ρέτζι Μίλερ, Τζόε Ντούμαρς, Μαρκ Πράις, Αλόνζο Μούρνινγκ, Νταν Μάερλι, Κέβιν Τζόνσον, Στιβ Σμιθ, Σον Κεμπ, Ντέρικ Κόλεμαν και Λάρι Τζόνσον.
Με τον Παναγιώτη Φασούλα να… σηκώνει το γάντι και να είναι ο κορυφαίος της Εθνικής στο τουρνουά (14,1 πόντοι, 7,2 ριμπάουντ και πολλά κοψίματα που δεν μετρούσε η στατιστική), η Ελλάδα έφτασε έως τα ημιτελικά, όπου βρήκε απέναντί της τους Αμερικανούς. «Θα παίξουμε με σταυρό. Δηλαδή ζώνη 1-3-1;», ρώτησαν μεταξύ άλλων οι δημοσιογράφοι τον Δενδρινό, παραμονή του αγώνα. Η απάντησή του; «Όχι. Θα κάνουμε τον σταυρό μας για να… γλιτώσουμε»!
H Ελλάδα ξεκίνησε πάντως χωρίς φόβο και με πολύ πάθος απέναντι στο «θηρίο», δημιουργώντας ένα από τα φωτογραφικά στιγμιότυπα της διοργάνωσης. Με 8,5 λεπτά να απομένουν για το τέλος του ημιχρόνου, ο φωτεινός πίνακας έγραψε 17-14, με λέι απ του Παναγιώτη Γιαννάκη στον αιφνιδιασμό. Το μόνο κακό τότε για τους Έλληνες ομογενείς στις εξέδρες είναι ότι δεν υπήρχαν ακόμα κινητά τηλέφωνα…
Προϊόντος του χρόνου, οι Αμερικανοί σοβαρεύτηκαν, έσφιξαν την άμυνα τους και οι δικοί μας έπαψαν να «βλέπουν» καλάθι. Από αυτόν τον κανόνα εξαιρέθηκε μόνο ένας. Για τον Ευθύμη Μπακατσιά αυτή η μέρα στη δουλειά ήταν πιθανότατα η κορυφαία της καριέρας του. Είχε αποφασίσει να το ζήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και επέδειξε «θράσος» απέναντι στους σούπερ σταρ των ΗΠΑ. Τόσο που ο Ρέτζι Μίλερ εκνευρίστηκε μαζί του και λίγο έλειψε να προκύψει αψιμαχία.
Σε μια φάση ο Μπακατσιάς έκλεψε στα ίσια την μπάλα από τον σούτινγκ γκαρντ της Ιντιάνα και “αγνοώντας” τον έφτασε έως το λέι απ. Όταν λίγο αργότερα τον εξέθεσε και στην άμυνα, ο Μίλερ επιδόθηκε σε ένα απαράδεκτο, αντιαθλητικό φάουλ, με κίνδυνο να τον τραυματίσει. «Θα του πετούσα την μπάλα, αλλά είδα τον Σακίλ να έρχεται προς το μέρος μου και σκέφτηκα “άσε καλύτερα, δεν είναι να μπλέκουμε με δαύτον”… Ο Μίλερ είχε πάρει ανάποδες, γιατί προηγουμένως του’ χα κλέψει την μπάλα. Δεν ήξερε ότι τον είχα κάνει… σκάουτινγκ. Έβλεπα πολύ ΝΒΑ τότε, αφού ο συγχωρεμένος ο Μάκης ο Δενδρινός μας προμήθευε διαρκώς κασέτες. Τον είχα δει πως έκανε τη σταυρωτή ντρίπλα, τον περίμενα και του την πήρα. Δεν του πολυάρεσε. Εμένα πάλι, πολύ…», έχει δηλώσει σχετικά ο πρώην γκαρντ του Ολυμπιακού, του Παγκρατίου και του Περιστερίου.
Ο Μπακατσιάς ήταν ο καλύτερος της Εθνικής σε εκείνο το ματς, πρώτος σκόρερ με 12 πόντους. Πέτυχε μάλιστα και ένα από τα καλάθια του τουρνουά, αποφεύγοντας στον αέρα με σπάσιμο μέσης τους Κέβιν Τζόνσον και Νταν Μάερλι. Η Ελλάδα ήταν η μοναδική ομάδα που κράτησε κάτω από τους 100 πόντους τις ΗΠΑ στη διοργάνωση, αλλά οι καλές εντυπώσεις του ημιχρόνου (30-40) χάλασαν στο δεύτερο, με τη διαφορά να φτάνει στους 39π. (58-97). Αν υπήρχε πάντως τότε PIR, κορυφαίος της συνάντησης θα αναδεικνυόταν κάποιος από την ομάδα που έβαλε τους 58π., καθώς ο Μπακατσιάς ήταν τρίτος σκόρερ του ματς (ο Μίλερ είχε 14π. και ο Μαρκ Πράις 13π.), γεμίζοντας παράλληλα τη στατιστική του με 4 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 3 κλεψίματα!