Τις παλιές (καλές;) εποχές, αρχισυντάκτες θα ούρλιαζαν σε αθλητικές εφημερίδες, σελίδες θα γύριζαν πίσω εσπευσμένα από τα πιεστήρια. Όμως τα έχουν αυτά οι μεταγραφές. Και αυτά, πιο σωστά. Ποτέ μην λες ποτέ και η μετακίνηση του Σουαλιό Μεϊτέ στον Παναθηναϊκό που φαντάζε δεδομένη, μετατράπηκε σε επιστροφή στον ΠΑΟΚ, όπου πέρυσι αποδείχθηκε κομβικός για την κατάκτηση του τίτλου.
Στον Δικέφαλο, ο Γάλλος χαφ (θα) έχει το αβαντάζ ότι τους ξέρει και τον ξέρουν. Δεν θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής, θα μπει με τη μία, σαν να μην έφυγε ποτέ υπό μία έννοια. Γνωρίζει πράγματα και καταστάσεις και ξέρει ακριβώς τι θα συναντήσει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Άλλωστε και στο δικό του μυαλό η επιστροφή στην Ελλάδα ήταν μια κυρίαρχη σκέψη.
Η παρέμβαση του Ραζβάν Λουτσέσκου ήταν κομβική για να γίνει η μεγάλη μεταγραφική ανατροπή. Ο Ρουμάνος τεχνικός ήθελε διακαώς πίσω τον παίκτη, ο οποίος έρχεται (ξανά) στη Θεσσαλονίκη με το status του δανεικού και απολύτως νορμάλ οψιόν αγοράς το καλοκαίρι (κοντά στα 2 εκατ. ευρώ). Αν δεν πετύχει το reunion, δεν χάθηκε και τίποτα. Πρόκειται δηλαδή για μια κίνηση χαμηλού ρίσκου.
Γίνεται δηλαδή έστω και ετεροχρονισμένα αυτό που σχεδόν όλοι μας πιστεύαμε ότι θα γινόταν το καλοκαίρι. Ο Δικέφαλος τα είχε βρει με την Μπενφίκα και όλα έμοιαζαν να είναι θέμα χρόνου. Τελικά η δική του επιμονή ή πιθανότερα αυτή του μάνατζέρ του που του έταξε λαγούς και πετραχήλια στην Σαουδική Αραβία, τον άφησε στο σημείο που ήταν. Δηλαδή μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας ή (για να είμαστε ειλικρινείς) στο «ψυγείο» της εξέδρας, μένοντας εκτός πλάνων.
Εκτός αγωνιστικού ρυθμού ο Μεϊτέ, αλλά…
Αυτό είναι και το μεγαλύτερο μειονέκτημα για τον 30χρονο μέσο. Η αγωνιστική απραξία. Ο Μεϊτέ έχει να παίξει από τον Μάιο του 2024. Σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο, δηλαδή. Όσο κι αν συνηθίζουμε να «χρυσώνουμε» το «χάπι» σε τέτοιες περιπτώσεις και να λέμε ότι ο παίκτης γυμναζόταν ατομικά όλο αυτό το διάστημα και κάνει τα πάντα για να διατηρηθεί σε καλή φυσική κατάσταση, η αλήθεια είναι πάντα διαφορετική.
Ακόμη κι αν αυτό αποδειχτεί αληθινό και τα εργομετρικά τεστ δείξουν ότι ο Μεϊτέ είναι «θηρίο στο κλουβί», δεν μπορεί να ισχύει το ίδιο και με την αγωνιστική κατάστασή του. Θα ήταν ανθρωπίνως αδύνατο ένας παίκτης με πολύμηνη αποχή να βρει γρήγορα τα πατήματά του.
Πάντως ακριβώς επειδή μιλάμε για επιστροφή στον ΠΑΟΚ, και όχι κάτι καινούριο όπως θα ήταν ο Παναθηναϊκός, η επάνοδος του Μεϊτέ στα δικά του υψηλά στάνταρ μπορεί να αποδειχθεί πιο εύκολη και ομαλή υπόθεση.
Θα «κούμπωνε» στον Παναθηναϊκό του Βιτόρια;
Και αφού έγινε ό,τι έγινε, ας κάνουμε και μια υποθετική συζήτηση. Γιατί ο Παναθηναϊκός ήθελε τον Γάλλο; Θα ταίριαζε εκεί; Αρχικά να πούμε πως για τον 30χρονο μέσο είχε μετρήσει η προσωπική γνώμη του Ρουί Βιτόρια, με αποτέλεσμα να μεταβληθεί ο αρχικός σχεδιασμός για το μεταγραφικό παζάρι του Ιανουαρίου. Οι πράσινοι στόχευαν (και στοχεύουν μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές) σε απόκτηση επιθετικού. Όμως όταν βρέθηκε δίαυλος επικοινωνίας με την Μπενφίκα για τον Μεϊτέ, δεν γύρισαν την πλάτη στην ευκαιρία που τους εμφανίστηκε. Άλλο το τι έγινε.
Ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός ήθελε να βάλει στη «φαρέτρα» του ένα πραγματικό θωρηκτό. Ένα εξάρι με πλούσια φυσικά προσόντα, ιδιαίτερα δυνατό σε προσωπικές μονομαχίες και στο ψηλό παιχνίδι. Έναν μέσο που επίσης διαθέτει καλή πάσα και ίσως σε όλα αυτά τα παραπάνω στοιχεία να είναι και καλύτερος του Αράο. Γεγονός που θα επέτρεπε στον Βραζιλιάνο να επιλέγεται πιο συχνά και για το κέντρο της άμυνας, λύνοντας έτσι τα χέρια του Ρουί Βιτόρια με μία επιπλέον λύση.
Από την άλλη, όμως, υπάρχουν και δεδομένες αδυναμίες. Άλλωστε, αν ήταν όλα τέλεια πάνω του, δεν θα ήταν στα αζήτητα της Μπενφίκα ούτε θα έμενε μισή σεζόν δίχως ομάδα. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα του Μεϊτέ είναι η έλλειψη ταχύτητας. Λόγω σωματοδομής ο Γάλλος είναι κάπως… αργοκίνητο καράβι. Και για να το κάνουμε λίγο πιο ξεκάθαρο, φαντάζεστε να κατέβαινε ο Παναθηναϊκός με Μεϊτέ, Μαξίμοβιτς και Μπακασέτα στην ίδια ενδεκάδα; Δεν θα το δούμε ποτέ, βέβαια. Ο ΠΑΟΚ έφερε τα πάντα τούμπα. Σε μια από αυτές τις ωραίες (ανάλογα και απο ποια πλευρά το βλέπεις βέβαια) μεταγραφικές ανατροπές που μένουν στη μνήμη.