Το ποδόσφαιρο λειτουργεί με μυστηριώδη τρόπο; Ενίοτε ναι. Το σίγουρο είναι πως τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν πολύ γρήγορα. Κι αυτό που είναι η αλήθεια του σήμερα, να είναι το ψέμα του αύριο. Ο Παναθηναϊκός έχει ένα πολύ καλό παράδειγμα περί αυτού στο ρόστερ του. Άλλο που λίγο έλειψε να μην το(ν) έχει ποτέ…
Καθότι ο Μανώλης Σιώπης βρέθηκε από σπόντα να γίνει παίκτης του «Τριφυλλιού» τον περασμένο Ιανουάριο. Δεν ήταν η πρώτη επιλογή. Αυτή ήταν ο Σουαλιό Μεϊτέ. Που όμως τελευταία στιγμή και ενώ όλα έμοιαζαν να έχουν τελειώσει, χάλασε το συμφωνημένο deal προτιμώντας να πάει στον ΠΑΟΚ, να επιστρέψει, πιο σωστά.
Από φιάσκο ως ρεζιλίκι, οι λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν τότε ήταν πολλές και βαριές για να περιγράψουν αυτό που έπαθε ο Παναθηναϊκός με τον Γάλλο μέσο. Δεδομένα, επικοινωνιακά επρόκειτο για μεγάλη ήττα. Για δες όμως, το κάζο εκείνο αποδείχθηκε ευλογία για τους «Πράσινους». Επειδή μετά το αρχικό σοκ, αντέδρασαν γρήγορα και έφεραν τον Μανώλη Σιώπη για να καλύψει τη θέση στο κέντρο, όπως ζητούσε ο σχεδιασμός.
Παρότι κίνηση της τελευταίας στιγμής, είχε αρκετά υποσχόμενα στοιχεία. Ο Έλληνας χαφ δεν θα χρειαζόταν σίγουρα παρά ελάχιστο χρόνο προσαρμογής ενώ λίγο να έχεις παρακολουθήσει την καριέρα του ήξερες ότι δίνει πάντα και τη ψυχή του στο γήπεδο. Ακόμα και ο πιο αισιόδοξος όμως δεν θα μπορούσε να προβλέψει πόσο σημαντικός και πολύτιμος θα γινόταν, τόσο γρήγορα μάλιστα, ο Σιώπης για το «Τριφύλλι».
Μοιάζει να δουλεύει με… μπαταρίες που δεν τελειώνουν ποτέ μην σταματώντας να τρέχει από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό. Με το πάθος του και τη θέλησή του, με το «πάνω από όλα η ομάδα» πνεύμα που εκφράζει τόσο δυνατά, γίνεται παράδειγμα και πηγή έμπνευσης για τους υπόλοιπους. Ειδικά στο δεύτερο ματς με τη Φιορεντίνα ήταν συγκλονιστικός, ανεξάντλητος.
Ο Ρούι Βιτόρια δεν τον ήξερε πριν έρθει. Με μισή καρδιά τον (υπο)δέχτηκε, όχι προφανώς επειδή είχε κάτι προσωπικό μαζί του, αλλά επειδή άλλον περίμενε, άλλον ήθελε και υπολόγιζε. Όμως τώρα πια, ο Πορτογάλος κόουτς έχει αλλάξει εντελώς γνώμη. Έχοντας βρει, από το πουθενά μην κρυβόμαστε, έναν παίκτη που του κάνει απόλυτα, που του ταιριάζει απόλυτα. Την ίδια στιγμή, ο Μεϊτέ παλεύει να βρει τον εαυτό του στην Τούμπα, η μακρά αγωνιστική απραξία από την οποία προέρχονταν λειτουργεί φουλ αρνητικά ως προς αυτό. Και κάπως έτσι, αυτό που έδειχνε τόσο άσχημο τον Ιανουάριο για τον Παναθηναϊκό, μόνο τέτοιο δεν είναι πια.
Σε ακόμη μια απόδειξη πως καλό είναι να μην βιαζόμαστε, όλοι μας, να βγάλουμε συμπεράσματα, να κρίνουμε ή να κατακρίνουμε. Ο μοναδικός καθρέφτης της αλήθειας ήταν, είναι και θα είναι το γήπεδο. Ο Μανώλης Σιώπης μέσα από μια καριέρα συνεχών υπερβάσεων γίνεται ένα καταπληκτικό «γήινο» παράδειγμα. Υπάρχουν πολλοί πιο ταλαντούχοι από αυτόν εκεί έξω. Αλλά σε θέληση, επιμονή κανείς δεν μπορεί να του πάει κόντρα. Ματώνει για κάθε μπάλα, να παίζει λες και η ζωή του εξαρτάται από αυτό. Ο Παναθηναϊκός, αλλά και η Εθνική Ελλάδας, ξέρουν πως σαν μπουν στο γήπεδο για μάχη, ο καλύτερος πολεμιστής είναι δικός τους.