Ο περσινός πρώτος σκόρερ του Ολυμπιακού Άλεκ Πίτερς έπαιξε 10 λεπτά στον ημιτελικό με τη Μονακό και πήρε τέσσερις προσπάθειες, οι δύο στο τελευταίο λεπτό, οπότε και πέτυχε τους (μοναδικούς) τρεις πόντους του. Ο Μόουζες Ράιτ, που ως νεοφερμένος έκανε πράματα και θάματα πέρσι εν τη απουσία των άλλων δύο ψηλών και μάλιστα εξέθεσε δις στο head to head τον Ματίας Λεσόρ στον τελικό κυπέλλου και στο ντέρμπι του ΣΕΦ για την Ευρωλίγκα, δεν κρίθηκε ικανός να παίξει ούτε ένα δευτερόλεπτο, παρότι ο Μουστάφα Φαλ είναι εδώ και καιρό σκιά του εαυτού του.
Κάποια στιγμή ο Ολυμπιακός είχε στην ίδια πεντάδα Ουόκαπ, Βιλντόσα και Λι – μια απελπισία δηλαδή όταν περιμένεις σκορ για να γυρίσεις το ματς. Όλοι μαζί πήραν τέσσερις προσπάθειες, σκόραραν τρεις πόντους και είχαν τρεις ασίστ. Η δε χρησιμοποίηση του Τεξανού για 21 λεπτά απλοποίησε το έργο του Βασίλη Σπανούλη, που μπορούσε πιο εύκολα να στέλνει βοήθειες στο ζωγραφιστό και δη στο μαρκάρισμα του Βεζένκοφ.
Το πράγμα φαινόταν καιρό τώρα. Ο Ολυμπιακός ναι μεν κατέκτησε σχετικά εύκολα την πρώτη θέση της κανονικής περιόδου, σε κανένα σημείο της σεζόν όμως δεν ήταν πραγματικά πειστικός. Ελάχιστα ήταν τα παιχνίδια που κέρδισε εύκολα, έστω και αν από πολλές ομάδες είχε πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ.
Επιπλέον, είναι προβληματικό να χρειάζεσαι υπογλώσσια (και διαιτητική εύνοια) για να νικήσεις εντός έδρας την Άλμπα και τη Βιλερμπάν ή να έχεις βρεθεί στο -20 κόντρα στην Παρί. Εύνοια που είχε – δεν είναι κακό να το πούμε, το παραδέχονται και οπαδοί του – ο Ολυμπιακός και στη σειρά με τη Ρεάλ.
Τότε που βαυκαλίστηκε ότι πέτυχε κάτι σπουδαίο, όταν ο Ταβάρες φοβόταν να μπει στις φάσεις για να μην του σφυριχτεί φάουλ και όταν μια διαφορά 15 πόντων στο τέταρτο ματς έκανε φτερά στο φινάλε και εξαιτίας της αστοχίας του Αμπάλδε στο τελευταίο σουτ δεν πήγε η σειρά σε 5ο ματς. Η αλήθεια είναι ότι απέναντι σε αυτή την κάκιστη Ρεάλ οι ερυθρόλευκοι δεν έδειξαν κάτι ενθαρρυντικό.
«Πιστεύω ότι θα κερδίσει η Μονακό. Έχει καλύτερες μονάδες. Και κάποια στιγμή θα αρχίσουν να παίζουν με αλλαγές, ο Ολυμπιακός δεν έχει τόσους παίκτες για να παίξουν ένας εναντίον ενός», δήλωσε ο Ταρίκ Μπιμπέροβιτς της Φενερμπαχτσέ, όταν του ζητήθηκε να κάνει προγνωστικά για το αποτέλεσμα του άλλου ημιτελικού.
Ορισμένες φορές το μπάσκετ είναι πιο απλό απ’ όσο αναλύεται ή φαίνεται. Για να κερδίσεις μεγάλα ματς και να γίνεις πρωταθλητής Ευρώπης χρειάζεσαι γκαρντ που τουλάχιστον να κοιτούν το αντίπαλο καλάθι.
Ικανότητα στο ένας με έναν, ώστε είτε να βρουν τις προϋποθέσεις για ένα ελεύθερο σουτ, είτε μέσω κάποιου drive να μπορέσουν να δημιουργήσουν. Όχι απαραιτήτως να σκοράρουν 10-15 πόντους, αλλά να τους νιώθει η άμυνα. Και στη μέρα τους να μπορούν να βάλουν τόσους.
Ο Ουόκαπ, ο Βιλντόσα και ο Λι είναι ανεπαρκείς σε αυτό το επίπεδο. Και είναι πολλοί για να αντέξει μια ομάδα να (μην) τους έχει σε ένα τόσο κομβικό μας. Ο Ουόκαπ έκανε δύο παιδικά λάθη με πάσες στα χέρια αντιπάλων γιατί φοβόταν να σουτάρει. Κάποια στιγμή που τελείωνε ο χρόνος της επίθεσης, ο Λι πάσαρε στον Βιλντόσα και ο Αργεντίνος στον Αμερικανό διότι κανείς δεν ήθελε να πάρει την ευθύνη.
Ο Βιλντόσα δεν αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό με τη στάμπα του μονοδιάστατου, για κάποιο λόγο όμως εξελίχθηκε τέτοιος. Κάτι σαν σε κλώνο του Ουόκαπ, που τα δίνει όλα στην άμυνα, αλλά στην επίθεση ψάχνει τρόπο να «κρυφτεί». Το κοντράστ με τους Χολ και ΜακΚάλεμπ που στον άλλο ημιτελικό “σκότωσαν” τον Παναθηναϊκό είναι χαρακτηριστικό.
Πολλοί ήταν αυτοί που και πριν τη χθεσινή παταγώδη αποτυχία αναρωτιόντουσαν πώς είναι δυνατόν με τέτοιο μπάτζετ να έχει φτιάξει μια τέτοια “ανορθογραφία” ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Με το βασικό πεντάρι να μην μπορεί να ποστάρει ούτε δίμετρους παίκτες, την περιφέρεια να παίρνει σκορ μόνο από τον Γκος (θεωρώντας ότι ο Φουρνιέ είναι 3αρι), τον Πίτερς να έχει περιοριστεί αμιγώς σε ρόλο κομπάρσου και τον Τάιλερ Ντόρσεϊ του 1,3 εκατ. ευρώ να λειτουργεί πρακτικά σαν «ξένο σώμα».
Ο συγκινητικός Εβάν Φουρνιέ σκόραρε 31 πόντους και έμοιαζε να είναι ο μόνος εντός τόπου και χρόνου, ξεσπώντας και σε λυγμούς στο τέλος του ματς. Εξωράισε όσο μπορούσε την εικόνα του Ολυμπιακού, αλλά στο τέλος της μέρας αυτό δεν ήταν μπάσκετ. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Γάλλος πήρε παραπάνω από τις μισές προσπάθειες της ομάδας του, αφού ο Σάσα Βεζένκοφ ήταν “αόρατος” και η κυκλοφορία μπάλας ήταν άγνωστη έννοια.
Ο κόουτς Μπαρτζώκας αντέγραψε το hero ball του Εργκίν Αταμάν, αλλά οι συνθήκες εδώ ήταν πολύ πιο δυσμενείς και το μέλλον προδιαγράφεται σαφώς πιο δυσοίωνο. Δεν το έκανε επειδή το πιστεύει ως τακτική – απεναντίας το απεχθάνεται – αλλά επειδή, απελπισμένος ων, δεν έβλεπε καμία άλλη λύση. Ήταν σαν να έχει «προδώσει» το ίδιο του το project.
Με τον Παναθηναϊκό να ψάχνει εξιλέωση για το δικό του χαμένο Final 4, τον Γουίλιαμς-Γκος να τίθεται εκτός και τον Έβανς να παραμένει στα “πιτς”, τα χειρότερα για τον Ολυμπιακό ίσως να είναι μπροστά…