Μπορούμε να φάμε ώρες και να κάτσουμε να συζητάμε για το πόσο κακό έκανε, την περασμένη σεζόν, το τοξικό κλίμα που διαμορφώθηκε στην (αιώνια) κόντρα με τον Ολυμπιακό – που γιγαντώθηκε μετά τους ελληνικούς τελικούς της Basket League – μαζί και ένα κλίμα εθνικής υπεροψίας που από νωρίς καλλιεργήθηκε («ελληνική ομάδα θα την πάρει την Euroleague, δεν γίνεται αλλιώς»). Ο Παναθηναϊκός όμως, ως μέγεθος και ως φιλοδοξία, δεν είναι να δυνατόν να στέκεται στα παλιά, να χάνει ενέργεια και χρόνο για πράγματα που δεν μπορεί πια να αλλάξει. Αντλεί τα διδάγματα του παρελθόντος και κοιτάζει μπροστά. Για το καλύτερα, το δυνατότερα.
Η περσινή αποτυχία υπεράσπισης των πρωτείων στην Ευρώπη προκάλεσε τριγμούς. Όμως αποτελεί και ευκαιρία. Με την έννοια της ανασύνταξης, της εκ νέου προσπάθειας για το status του νο1, με ανανεωμένους όρους, με πολύ πιο ισχυρές προϋποθέσεις. Κάπως έτσι, αυτό που έχει πετύχει το «Τριφύλλι», από τις αρχές Ιουλίου μόλις, είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Τι εννοούμε; Μα ότι όλοι οι φαν των «Πρασίνων» ανυπομονούν να τελειώσει το καλοκαίρι και να αρχίσει η σεζόν προκειμένου να απολαύσουν αγωνιζόμενη την (νέα) ομαδάρα που χτίζεται!
Τελευταίο κομμάτι αυτού του «δεν μπορώ να περιμένω» κλίματος αποτελεί η διαφαινόμενη προσθήκη του Γιόνας Βαλαντσιούνας. Πρόκειται για τον ορισμό του game changing deal – σου αναλύσαμε εκτενώς εδώ στο Menshouse γιατί θα είναι μεταγραφάρα, από τις λίγες, αν με το καλό έρθει στα μέρη μας.
Με τις μέχρι στιγμής κινήσεις και την πιθανή προσθήκη του Λιθουανού «θωρηκτού», το ρόστερ του Παναθηναϊκού αγγίζει την πληρότητα σε ποιότητα, εμπειρία και βάθος. Ο Εργκίν Αταμάν (θα) είναι ένας πολύ, πολύ ευτυχισμένος προπονητής. Έχει αποκτηθεί ο φοβερός και τρομερός Τι Τζέι Σορτς από την Παρί, ομοίως οι Βασίλης Τολιόπουλος και Γιάννης Κουζέλογλου, που ενισχύουν το ελληνικό στοιχείο – στο στόχαστρο είναι πάντα και ο Νίκος Ρογκαβόπουλος. Αν προστεθεί και ο Βαλαντσιούνας, απλά δείτε τι ρόστερ διαμορφώνεται, φανταστείτε πόσες επιλογές ανοίγει:
Άσοι: Τι Τζέι Σορτς, Κώστας Σλούκας, Τζέριαν Γκραντ
Δυάρια: Κέντρικ Ναν, Βασίλης Τολιόπουλος
Τριάρια: Τζέντι Οσμάν, Παναγιώτης Καλαϊτζάκης, Μάριους Γκριγκόνις
Τεσσάρια : Χουάντσο Ερνανγκόμεθ, Ντίνος Μήτογλου, Αλέξανδρος Σαμοντούροφ
Σέντερ: Ματίας Λεσόρ, Γιόνας Βαλαντσιούνας
Μιλάμε για παιχταράδες, μιλάμε για μια ομάδα που δεν της λείπει το παραμικρό για να το πάει μέχρι τέλους, να σαρώσει ό,τι τίτλο βρει στο διάβα της. Ναι, ποτέ δεν ξέρεις ο χρόνος τι μπορεί να φέρει, το είδαμε και πέρυσι. Το «βήμα – βήμα» πρέπει συνεπώς να αποτελέσει μόνιμο συνοδευτικό της «πράσινης» σεζόν. Αλλά το hype δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο.
Ο Παναθηναϊκός έχει καταφέρει να κάνει τους οπαδούς του να μετρούν αντίστροφα για να δουν ξανά την ομάδα τους με τις προσθήκες. Ήδη σκέφτονται σχήματα, πεντάδες, αλλά και πότε θα ζήσουν ξανά την εμπειρία του ΟΑΚΑ, που έγινε κάτι το υπερβατικό. Πιο δυνατό ακόμα και από την «κάψα» των μεταγραφών. Γιατί δεν είναι «καψούρα» της στιγμής, αλλά αγάπη διαρκείας. Πρόκειται για ένα σύνολο, ένα state of mind συνοδευόμενο από τις ανάλογες πράξεις.