Ακούγεται κάπως παράταιρο αυτήν την ώρα που το συναίσθημα της απογοήτευσης είναι ακόμα ζεστό, αλλά ίσως αυτή η βαριά εντός έδρας ήττα (3-0) που γνώρισε η Εθνική από την μπαρουτοκαπνισμένη Δανία το βράδυ της Δευτέρας (8/9), για τα προκριματικά του Μουντιάλ 2026, να μνημονεύεται μελλοντικά ως και ευεργετική για την πορεία της ομάδας του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Με την έννοια πως θα αποδειχθεί ότι φρόντισε να μας υπενθυμίσει, επώδυνα ναι, πως δεν είμαστε παρά μόνο στην αρχή. Και πως ακόμα πρέπει να δουλέψουμε πολύ και σκληρά για να περάσουμε στο επόμενο, υψηλότερο, επίπεδο.
Μαζί να βρούμε την απάντηση στο μοναδικό μεγάλο «μείον» που έχει αυτή η τρομερή φουρνιά παικτών που βγάλαμε ως ελληνικό ποδόσφαιρο. Σε όλες τις θέσεις έχουμε πολλές και ποιοτικές λύσεις. Σε όλες εκτός από μία: Στο «6». Πονάμε εμφανώς εκεί. Ο Δημήτρης Κουρμπέλης υπέφερε στο χώρο του κέντρου προσπαθώντας μάταια να παρακολουθήσει το τέμπο και τις κινήσεις των Δανών. Αλλά και καλός να ήταν στο συγκεκριμένο παιχνίδι (που είπαμε, δεν ήταν, προς υπεράσπισή του βέβαια δεν ήταν ο μόνος) στα 31 του δεν μπορεί να εκφράζει το μέλλον της Γαλανόλευκης, όταν ο μέσος όρος μας κινείται περί το 25, οπότε η συζήτηση δεν προχωράει πολύ παρακάτω. Δεν λέμε πως έφτιαξε ο Κουρμπέλης για την ήττα, συνολικά μας κατάπιαν οι Δανοί. Ο Χρήστος Ζαφείρης που ήταν πλάι του στα χαφ επίσης υστέρησε. Απλά, προσπαθούμε να δούμε πιο μακριά από αυτό. «Και ο Χρήστος Μουζακίτης; Δεν είναι αυτό που ψάχνουμε ως Εθνική;», σε ακούμε νοερά να ρωτάς. Δεν είναι καθαρόαιμο αμυντικό χαφ, είναι η απάντηση. Φοβερό το potential του και η άνεση του με την μπάλα, αλλά για να το αξιοποιήσει πλήρως, μια θέση του ταιριάζει κι αυτή είναι 8άρι.
Να γιατί λοιπόν ποντάρουμε και περιμένουμε πολλά από τον Νεκτάριο Τριάντη. Τον εξ Αυστραλίας ομογενή που πρόσφατα επέλεξε να εκπροσωπήσει την Εθνική μας. Ψημένος από την προοπτική ενός εν γένει ταλαντούχου συνόλου, αλλά και επειδή κατανοεί πως αν παίξει σωστά τα χαρτιά του, θα μπορεί να διεκδικήσει θέση βασικού σε αυτήν την ομάδα. Στα έχουμε πει αναλυτικά για την περίπτωσή του, μπορείς να τα διαβάσεις ΕΔΩ και να φρεσκάρεις τη μνήμη σου.
Αυτό που πρέπει να προσθέσουμε είναι πως η ενσωμάτωση του 22χρονου χαφ της Μινεσότα Γιουνάιτεντ στην Εθνική μας ομάδα είναι κάτι που δεν μπορεί να περιμένει για πολύ. Πόσο μάλλον καθώς παρά την ήττα από τη Δανία, τίποτα ακόμα δεν έχει χαθεί οριστικά όσον αφορά το μεγάλο μας στόχο, την πρόκριση δηλαδή στο Μουντιάλ. Απαιτείται άμεση ανασύνταξη, αλλά και άντληση των κατάλληλων διδαγμάτων από την 3άρα. Μια ομάδα που μεγαλώνει, αναπόφευκτο είναι, θα βιώσει και τέτοιες άσχημες στιγμές. Μόνο έτσι μαθαίνει, μόνο έτσι προχωράει.
Ακόμα και αν πήραν τα μυαλά των διεθνών μας αέρα – που δεν το νομίζουμε, αλλά το βάζουμε ως ενδεχόμενο για χάρη της συζήτησης – μετά από διαδοχικές σούπερ εμφανίσεις και με αποτελέσματα όπως το 5-1 επί της Λευκορωσίας, αυτή η απότομη προσγείωση χρησιμεύει ως reality check. Ούτε ο υπερβολικός ενθουσιασμός που κυριαρχούσε μέχρι πρότινος, αλλά ούτε και η χαιρεκακία από τους γνωστούς γκρινιάρηδες που περιμένουν πάντα στη γωνία, είναι ορθές πρακτικές. Μόνο η πολλή και σκληρή δουλειά, μόνο η πίστη, το όραμα και η σωστή διάγνωση των ελλείψεων. Αυτό σημαίνει αποτελεσματική διαχείριση των καταστάσεων. Καλών και κακών. Πάμε παρακάτω, λοιπόν. Πληγωμένοι ναι, καταρρακωμένοι όχι.
