Κρατάμε την αντίδραση, την τακτική ευελιξία. Για να βάλει κάτω τη Ρεάλ Μαδρίτης (1-0), το βράδυ της Τρίτης (4/11) στο Champions League, η Λίβερπουλ πήγε κόντρα στη φύση της. Είχε μόλις 40% κατοχή – το χαμηλότερο τέτοιο ποσοστό της για φέτος. Το παραδοσιακό build-up που ορίζει την ανάπτυξη του παιχνιδιού της, έκανε διακριτικά στην άκρη, οι λύσεις ήρθαν διαφορετικά.
Χωρίς να έχουν συνεχώς την μπάλα στα πόδια τους, οι Reds κατάφεραν και «έβγαλαν» 13 τελικές εντός εστίας, εάν δεν ήταν απέναντι ο – εκπληκτικός – Τιμπό Κουρτουά, με τις 8 επεμβάσεις, αρκετές εκ των οποίων «εξωγήινες», το άγχος θα ‘χε φύγει πολύ νωρίτερα. Η Λίβερπουλ, και αυτό ήταν επίσης κάτι το καινούριο, απείλησε πολύ από στημένες φάσεις, το απόλυτο ποδοσφαιρικό trend της εποχής στην Αγγλία, έτσι άλλωστε ήρθε το γκολ, από τον Αλέξις Μακ Άλιστερ.
Να αναγνώσουμε στα άνωθεν το συμπέρασμα πως αυτό ήταν, η ομάδα γιατρεύτηκε και ξανά προς τη δόξα τραβά; Όπα και μπάστα. Ένα ματς από μόνο του δεν λέει τίποτα. Προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Να τώρα υπάρχει μπροστά το big game με τη Μάντσεστερ Σίτι, την Κυριακή (9/11, 18:30). Εκεί θα δούμε πολύ καθαρότερα. Παίρνοντας την απάντηση για το αν θα γίνει πράξη η επιθυμία του Άρνε Σλοτ που ζήτησε από τους παίκτες του να «επαναλάβουν» την εμφάνιση που έκαναν κόντρα στους Μαδριλένους και απέναντι στους «Πολίτες». Χάαλαντ όπως Εμπαπέ, κοντολογίς.
Τι δεν είδε σωστά (ή υποτίμησε) ο Άρνε Σλοτ
Το θέμα είναι πως και ο Ολλανδός τεχνικός πρέπει να πείσει οριστικά πως έμαθε από τα λάθη του. Γιατί μέχρι πρότινος ήταν ο ίδιος ο πρώτος μπερδεμένος της υπόθεσης και εξ αντανακλάσεως, η ομάδα του. Που φέτος είναι στο 100% δική του. Όχι σαν πέρυσι, που κληρονόμησε έτοιμα «καλούδια» από τον Γιούργκεν Κλοπ, κάτι κομβικό στο δρόμο για την πολύ άνετη κατάκτηση του τίτλου στην Premier League. Δεν λέμε πως πήρε φουλ στρωμένη ομάδα από τον Γερμανό. Απλά ότι τα πράγματα ήταν συγκριτικά πιο εύκολα και ο ανταγωνισμός πεσμένος.
Φέτος, αιφνιδιάστηκε κάπως ο Ολλανδός. Επέμεινε στο θερινό παζάρι να ενισχυθεί η ομάδα με «μπαλάτους» παίκτες, για να σπάει πιο εύκολα τις αντίπαλες άμυνες, να έχει συνεχώς την κατοχή και να είναι άρα -πίστευε –ακόμα πιο επικίνδυνη. Όμως την ίδια ώρα άλλαξε η φυσιογνωμία της Premier League. Οι στημένες φάσεις, ακόμα και τα πλάγια άουτ έχουν γίνει το νέο «υπερόπλο». Η Άρσεναλ, που κατέχει την τέχνη καλύτερα από όλους, δεν είναι τυχαία πρώτη αυτή τη στιγμή – και με διαφορά. Κι ας βάζει γκολ από open play μια στο τόσο. To ίδιο ανεβαίνει διαρκώς σε σημασία το physical κομμάτι, κακά νέα συνεπώς για τους «αρτίστες». Παίκτες όπως οι Τζέρεμι Φρίμπονγκ, Φλόριαν Βίρτς και Μίλος Κέρκεζ λοιπόν, βρέθηκαν να ζορίζονται να αποδώσουν σε τέτοιο εχθρικό προς τα χαρακτηριστικά τους περιβάλλον.
Και αυτό ήταν το πρώτο σφάλμα του Σλοτ. Το δεύτερο ήταν ότι δεν δούλεψε όσο θα έπρεπε την άμυνα στα στημένα. Και όταν τα «χτιστά» lads της ομάδας, Βίρτζιλ Φαν Ντάικ και Ιμπραχίμα Κονατέ πέρασαν μεγάλο διάστημα ντεφορμαρίσματος τα πράγματα έγιναν πολύ άσχημα. Η Λίβερπουλ ήταν ξάφνου πολύ ευάλωτη, ενώ τραυματισμοί όπως αυτός του Άλισον, περιέπλεξαν περαιτέρω τα πράγματα.
Παρόμοιας λογικής ήταν και το τρίτο λάθος του Ολλανδού προπονητή. Που επέμεινε στο να μένει η άμυνα ψηλά. Μόνο που με το κέντρο να είναι και αυτό (πιο) soft, οι φάσεις άρχισαν να βγαίνουν στην πλάτη, μια μπαλιά και μόνο αρκούσε συχνά για να γίνει το κακό.
Ο Σλοτ αναγνώρισε τα λάθη του και προχωράει για να «διορθώσει» τη Λίβερπουλ
Έξυπνος και προσαρμοστικός πάντως, ο Άρνε Σλοτ εντόπισε γρήγορα και άμεσα τα κακώς κείμενα και ήδη, όπως φάνηκε με τη Ρεάλ, έχει ξεκινήσει τη διαδικασία μετεξέλιξης. Έκανε σφάλματα, διάβασε στραβά πρόσωπα και πράγματα, αλλά το παλεύει στο μυαλό του, δεν είναι δογματικός ούτε αλαζόνας και ξέρει πως έχει την τύχη να έχει παίκτες που θα περάσουν μαζί του σε άλλη «πίστα», θα τον ακολουθήσουν δηλαδή σε νέους δρόμους.
Όπως, επί παραδείγματι, αν αποφασίσει όντως να γυρίσει πιο πίσω τη γραμμή άμυνας για να καλύψει την αναλογικά επιθετική δυσλειτουργία με περισσότερη και καλύτερη προστασία των μετόπισθεν. Το 2ο συνεχόμενο clean sheet μετά από 10 ματς χωρίς ούτε ένα, δείχνει πάντως πως η ομάδα μαθαίνει από τα λάθη της και ότι δούλεψε για να τα διορθώσει.
Υπήρξε και άτυχη η Λίβερπουλ στο κακό της διάστημα, που είχε εντός αριθμούς όπως το «6 ήττες σε 7 ματς». Δεν είναι επιστημονικό; Τι να κάνουμε, είναι και αυτό μες στο παιχνίδι και κακώς υποτιμάται ως παράγοντας. Βέβαια αυτό που οφείλει να κάνει κάθε ομάδα είναι να περιορίζει το πόσο η ατυχία μπορεί να επηρεάζει. Είναι αυτό που συνοψίζουμε ως «κρατάω την τύχη μου στα χέρια μου». Η Λίβερπουλ θυσίασε το Λιγκ Καπ για να πάρει ανάσες, να καθαρίσει το μυαλό της και να επιστρέψει σε αρετές που σπανίως δεν σε οδηγούν σε ήρεμα νερά (ένταση, συγκέντρωση, πειθαρχία). Η Λίβερπουλ βρέθηκε στο ναδίρ, αλλά – και αυτό ξεχωρίζει τους καλούς από τους σπουδαίους – έχει όλα τα φόντα για να επιστρέψει και δείχνει πως ήδη έθεσε τα γρανάζια σε κίνηση προς αυτήν την κατεύθυνση. Το επερχόμενο μεγάλο ματς με τη Μάντσεστερ Σίτι θα μας πει περισσότερα. Πολλά περισσότερα.
Το καλοκαίρι έγινε μια άνευ προηγούμενου μεταγραφική επένδυση από τους Κόκκινους του Μέρσεϊσαϊντ, με σχεδόν 500 εκατομμύρια ευρώ να δίνονται για την απόκτηση των Αλεξάντερ Ίσακ (145), Φλόριαν Βιρτς (125), Ουγκό Εκιτίκε (95), Μίλος Κέρκεζ (46,9), Τζέρεμι Φρίμπονγκ (40) και Τζιοβάνι Λεόνι (31). Θέλει όμως πάντα χρόνο για να «δέσουν» οι νέοι με τους παλιούς, τα λεφτά από μόνα τους δεν εγγυώνται κάτι. Πόσο μάλλον όταν έφυγε ο πιο κομβικός παίκτης της ομάδας, ο Τρεντ Αλεξάντερ-Άρνολντ, που έκανε τα πάντα στο γήπεδο, ενσαρκώνοντας από μόνος του το νο1 ζητούμενο, την ισορροπία. Και ακόμα περισσότερο σε ένα γκρουπ παικτών που δεν έχει ξεπεράσει, πώς θα μπορούσε άλλωστε τόσο γρήγορα, τον άδικο και σοκαριστικό χαμό του Ντιόγκο Ζότα…