Το χρειαζόταν αυτό το αποτέλεσμα απέναντι στην Μάλμε ο Παναθηναϊκός. Και το πήρε με το καλύτερο δυνατό σενάριο. Μέσα από μια σειρά γεγονότων που έκαναν την επικράτηση κόντρα στη Μάλμε μια νίκη που ίσως αλλάξει -επιτέλους- το… τσιπάκι και τη μοίρα μιας ομάδας που όλα της πηγαίνουν συνήθως ανάποδα.
Όταν στο 82ο λεπτό είδαμε τον Τάσο Μπακασέτα να ετοιμάζεται να περάσει ως αλλαγή στο παιχνίδι, σχεδόν όλοι σκεφτήκαμε ότι θα πάρει τη θέση του Φίλιπ Τζούρισιτς. Του παίκτη, δηλαδή, που αγωνιζόταν αντί του Έλληνα διεθνούς το διάστημα που πέρασε εκείνος ως τραυματίας.
Αν αυτή η αλλαγή είχε γίνει στην ανάπαυλα, λίγοι θα διαφωνούσαν αφού ο Σέρβος είχε κινηθεί σε ρηχά νερά. Στο δεύτερο ημίχρονο, όμως, ανέβηκε κατακόρυφα, βγάζοντας στο γήπεδο το δεδομένο ταλέντο του αλλά και κάτι ακόμα το οποίο χρειάζεται εξίσου ο Παναθηναϊκός. Μια ποδοσφαιρική «μαγκιά», ένα… «υφάκι», αυτό που χαρακτηρίζει πολλές «μπαλαδόφατσες» και είναι απαραίτητο συστατικό ειδικά σε ομάδες με τσαλακωμένη ψυχολογία.
«Ένεση» ηθικού
Χρειαζόταν μεγάλη συγκέντρωση για να παραμείνουν ψύχραιμοι οι πράσινοι μετά από ακόμη μία «ψυχρολουσία» φέτος με το χαμένο πέναλτι του Κάρολ Σφιντέρσκι. Και μάλιστα μόλις στο 18’… Και στο 67’ δεύτερο… μήνυμα άλλης μιας κακοδαιμονίας. Το δοκάρι του Τετέ…
Στη μακρά σειρά αναποδιών και… ανάποδων από τα επιθυμητά αποτελεσμάτων, με αλλαγές στην τεχνική ηγεσία και όχι μόνο, οι φίλοι του Παναθηναϊκού ίσως να περίμεναν να δουν τελικά μία από τα ίδια. Ότι κάποια στιγμή, δηλαδή, η ομάδα θα οπισθοχωρούσε και με κάποιο τρόπο ίσως να δεχόταν και ένα γκολ, για να δέσει ακόμα… χειρότερα το «γλυκό».
Το ότι αυτό δεν συνέβη οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην είσοδο του Τσέριν πάνω στην ώρα μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά, αφού ο Σλοβένος μπήκε στο ματς στο 60’! Ουσιαστικά από εκείνο το σημείο και μετά, το τριφύλλι είχε το καλύτερό του διάστημα στο παιχνίδι, αλλάζοντας με τη συνολική εικόνα του την ίδια του τη μοίρα.
Χωρίς να χάσουν το μυαλό τους, οι πράσινοι συνέχισαν να διεκδικούν το βέλτιστο στη Σουηδία και αυτή τη φορά ανταμείφθηκαν, όταν ο Τζούρισιτς έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Αυτό το γκολ του Σέρβου δεν χάρισε μόνο μία έτσι κι αλλιώς σημαντική νίκη για το Europa League που ξαναβάζει την ομάδα γερά στο κόλπο της πρόκρισης. Ειδικά με τον τρόπο που ήρθε, έδωσε μια δυνατή «ένεση» ηθικού στην ομάδα. Όχι μόνο στους παίκτες, αλλά και στον Ράφα Μπενίτεθ, του οποίου η όψη μετά το σφύριγμα της λήξης μαρτυρούσε το πόσο ήθελε και πόσο ικανοποιήθηκε από αυτό το διπλό.
Το «παράδειγμα» Τζούρισιτς
Για να είμαστε δίκαιοι, ίσως τον τίτλο του κορυφαίου της αναμέτρησης διεκδικεί ο Πάλμερ-Μπράουν, ο οποίος έδειξε γιατί φέτος -όσο είναι υγιής κι έχει ανάσες- δεν πρέπει να βγαίνει από την 11άδα του Παναθηναϊκού. Από κοντά και ο Αλμπάν Λαφόν. Να τα λέμε όλα! Μπορεί να έχει «φάει»… κράξιμο για προηγούμενες εμφανίσεις του, αλλά απέναντι στην Μάλμε πραγματοποίησε σημαντικές επεμβάσεις και πρέπει να του πιστωθεί, για να είμαστε δίκαιοι. Για τον Τσέριν, επίσης τα είπαμε.
Ωστόσο αν πρέπει να σταθούμε -συνολικά- σε έναν παίκτη, αυτός είναι ο Φίλιπ Τζούρισιτς. Όχι μόνο επειδή ήταν καλός ή διότι το δικό του γκολ έκρινε την αναμέτρηση. Ο Σέρβος γενικότερα εκφράζει μέσα στο χορτάρι και τη νοοτροπία που πρέπει να έχουν οι συμπαίκτες του. Την ψυχολογία του νικητή που είναι λογικό να αγνοείται με όσα έχουν συμβεί από την αρχή της σεζόν.
Ενδεχομένως αυτή η συμπεριφορά μέσα στο γήπεδο να ήταν ένας από τους λόγους που ο Ράφα Μπενίτεθ προτίμησε να αντικαταστήσει τον Τετέ, ποντάροντας στην ηγετική στόφα του Τζούρισιτς για τα τελευταία κρίσιμα λεπτά. Αρκετά συμβολικό και σημειολογικό, πάντως, ήταν και το γεγονός ότι όταν πέρασε στο ματς ο Μπακασέτας, δεν πήρε το περιβραχιόνιο του αρχηγού, το οποίο ως εκείνη τη στιγμή φορούσε ο Σέρβος.
Λες και αυτή τη φορά οι οιωνοί ήταν με το μέρος του Παναθηναϊκού, σε αντίθεση με ό,τι έχει γίνει στο παρελθόν. Το αν -τελικά- αυτό το «σύννεφο» απογοήτευσης που βρίσκεται πάνω από τα κεφάλια της ομάδας εδώ και μήνες, έφυγε ή όχι, θα φανεί καλύτερα προσεχώς. Το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ θα μαρτυρήσει πολλά.