Κάθε μέρα που περνά ο Ράφα Μπενίτεθ αποκτά και καλύτερη εικόνα σχετικά με το ρόστερ του Παναθηναϊκού. Ο Ισπανός περνά από… κόσκινο τους παίκτες που έχει στη διάθεσή του και την ίδια ώρα που προσπαθεί να πάρει το καλύτερο από αυτούς, επιχειρεί να διαπιστώσει σε ποιες θέσεις πονάει η ομάδα.
Εκείνο που δεν χωρά την παραμικρή αμφισβήτηση και αποτελεί πέρα από κάθε αμφιβολία την απόλυτη προτεραιότητα είναι ο κεντρικός μέσος. Οι πράσινοι, αν θέλουν να έχουν ρεαλιστικές ελπίδες να μπουν ξανά στο κόλπο για το πρωτάθλημα και να συνεχίσουν στην Ευρώπη, είναι αναγκασμένοι να αναβαθμιστούν στον άξονα. Εκεί όπου τώρα στο «8», για να το πούμε απλά, υπάρχουν επί της ουσίας οι Τσέριν και Ρενάτο Σάντσες, με την υποσημείωση βέβαια ότι ο Πορτογάλος στην πραγματικότητα δεν μπορεί να υπολογίζεται.
Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, ο Ρενάτο Σάντσες είναι το μεγαλύτερο λάθος της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου. Με την ευθύνη να βαραίνει κυρίως τον Ρουί Βιτόρια, ο οποίος αποφάσισε να πάρει ένα σημαντικό ρίσκο που μέχρι αυτή την ώρα δεν βγαίνει. Αυτό άλλωστε μαρτυρούν οι ψυχροί αριθμοί, σύμφωνα με τους οποίους το κάποτε wonderkid του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου έχει παίξει μόλις το 1/6 του διαθέσιμου αγωνιστικού χρόνου κι έχει περάσει περισσότερο καιρό στα θεραπευτήρια παρά στο γήπεδο.
Φάκελος «αριστερό άκρο»
Ωστόσο η μεσαία γραμμή δεν είναι το μόνο σημείο στο οποίο οι πράσινοι χρειάζονται σοβαρή αναβάθμιση. Ψηλά στη λίστα των αναγκών ενόψει της προσεχούς μεταγραφικής περιόδου βρίσκεται και το αριστερό άκρο της μεσοεπιθετικής γραμμής.
Εκεί όπου οι πράσινοι την τελευταία διετία κατά κύριο λόγο έχουν πορευτεί με μία… αλχημεία. Με την μετατόπιση, δηλαδή, του Φίλιπ Τζούρισιτς, ο οποίος άφησε τον άξονα και μεταφέρθηκε εκεί, δίνοντας είναι αλήθεια πολύ περισσότερα από όσα ήλπιζαν ακόμη και οι εμπνευστές της ιδέας.
Ο Σέρβος με την δεδομένη ποιότητα, το ταλέντο και τη μαχητικότητά του έδωσε πολλά, μη επιτρέποντας να φανεί σε όλη της την έκταση η… τρύπα που υπάρχει εκεί. Ο Φακούντο Πελίστρι, κληρονομιά και αυτός προηγούμενου προπονητή (Ντιέγκο Αλόνσο) αντιμετώπισε κι εκείνος τραυματισμούς, ενώ -για να λέμε αλήθειες- δεν έχει βγάλει και… μάτια το διάστημα που παίζει, με μεγαλύτερο «αγκάθι» την αδυναμία του να τελειώνει φάσεις. Για να μην μιλήσουμε για το γεγονός ότι στην πραγματικότητα η καλή του θέση είναι στα δεξιά…
Φέτος προστέθηκε στην εξίσωση ο Ανάς Ζαρουρί, που κατά καιρούς έχει δείξει κάποια καλά στοιχεία, αλλά του λείπει η σταθερότητα, ενώ και αυτός, όπως και ο Ουρουγουανός, παίζει με ανάποδο πόδι.
Ψάχνει έναν νέο Κόλκα
Στην ουσία ο Ράφα Μπενίτεθ δείχνει να καταλήγει στην άποψη ότι λείπει από τον Παναθηναϊκό ένα πολύ πιο κλασικό εξτρέμ. Χωρίς να ακυρώνει καμία από τις λύσεις που έχει αυτή τη στιγμή στη διάθεσή του, γνωρίζει καλά ότι στο ρόστερ δεν υπάρχει παίκτες με τα χαρακτηριστικά που ζητάει εκείνος.
Αν έπρεπε να προσωποποιήσουμε τα «θέλω» του Ισπανού προπονητή, θα πρέπει να ταξιδέψουμε αρκετά χρόνια πίσω και να σταματήσουμε στην περίοδο που την αριστερή πλευρά όργωνε ο Γιόνας Κόλκα.
Ένας ακραίος, δηλαδή, που διέθετε τα πολύ κλασικά χαρακτηριστικά που περιμένει κανείς από ένα εξτρέμ. Κυρίως την ταχύτητα, τη δυνατότητα να ανοίγει την μπάλα και παράλληλα την αντοχή όχι μόνο να κάνει πολλές κούρσες από την πλευρά του αλλά και να συνεργάζεται ικανοποιητικά με το αριστερό μπακ.
Από εκείνη την εποχή και μετά η απουσία ενός τέτοιου παίκτη από τον Παναθηναϊκό είναι πέρα από εμφανής, αφού οι πράσινοι προτίμησαν άλλου τύπου επιλογές, χωρίς καμία από αυτές να τους δικαιώσει πραγματικά. Εφόσον όντως τελικά το τριφύλλι προχωρήσει σε προσθήκη, θα πρέπει να περιμένουμε έναν ποδοσφαιριστή που θα μοιάζει ως αγωνιστικό στυλ πολύ με εκείνο του Φινλανδού, με την ελπίδα βέβαια ότι θα καταφέρει ανάλογα επιτεύγματα και στο γήπεδο…