Στο ντεμπούτο του Ράφα Μπενίτεθ στον πάγκο του Παναθηναϊκού κόντρα στον Αστέρα Aktor υπήρχε ένα μικρό αυτοσχέδιο πανό που κάποιος απλά είχε γράψει πρόχειρα τη φράση «Viva la Rafalucion». Κατά το «Viva la revolution», εκφράζοντας την ελπίδα να ηγηθεί ο Ισπανός τεχνικός μιας επανάστασης που θα αλλάξει τη μοίρα του τριφυλλιού.
Ο Παναθηναϊκός πήρε εκείνο το ματς απέναντι στους Αρκάδες. Και παρά το πολύ άσχημο πισωγύρισμα με την ήττα στον Βόλο, δείχνει μια σαφή βελτίωση στα χέρια του νέου τεχνικού του, ο οποίος δείχνει ως τώρα την ικανότητα να παίρνει πολλά περισσότερα από τους παίκτες του σε σχέση με τους προκατόχους του. Χωρίς να έχει χρησιμοποιήσει κάποιο… μαγικό ραβδάκι, αλλά μπολιάζοντας ήδη τους πράσινους με την δική του «αύρα», όπως λέει το κλισέ. Μια «αύρα Μπενίτεθ» που ίσως εν καιρώ (γιατί τίποτα δεν γίνεται μέσα σε 2 εβδομάδες) εξελιχθεί σε πραγματική επανάσταση, όπως έγραφε κι εκείνο το πανό.
Η αύρα θέλει και ρέντα…
Εκτός από όλα τα άλλα, στον αθλητισμό χρειάζεται και ρέντα. Κάτι ξέρουν και οι… τζογαδόροι για αυτό… Όταν το κλίμα δεν είναι θετικό, όταν η ψυχολογία παραμένει πεσμένη, όλα μπορεί να σου πηγαίνουν στραβά. Και με τόσα ματς να έχουν γυρίσει ανάποδα, με τόσες φορές να βλέπεις κατεβασμένα κεφάλια, στον Παναθηναϊκό η αλλαγή ψυχολογίας και… αέρα είναι το πρώτο ζητούμενο.
Για να συμβεί, όμως, αυτό χρειάζονται και τα αποτελέσματα. Όπως το διπλό στην έδρα της Μάλμε για το Europa League, στην πρώτη ευρωπαϊκή νίκη του Μπενίτεθ στον πάγκο, και την επικράτηση με τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο. Στην πρώτη νίκη του Ισπανού στο παρθενικό του ντέρμπι στην Ελλάδα.
Αυτή, λοιπόν, είναι η αύρα (που λέμε) η οποία ακολουθεί τον Ράφα από την προηγούμενες θητείες του, είναι που άλλαξε το κλίμα και έφερε πίσω χαμένη αυτοπεποίθηση και ξεχασμένα χαμόγελα. Με παίκτες που πρώτα από όλα βγάζουν πάθος κι αυταπάρνηση και προσπαθούν να γίνουν βελτιωμένες εκδοχές του ποδοσφαιρικού εαυτού τους.
Και για να επανέλθουμε στο θέμα της ρέντας (που δεν πρέπει να την συγχέουμε με το… φάρδος) ο Παναθηναϊκός κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον πρωτοπόρο και φορμαρισμένο δικέφαλο του βορρά με δύο απουσίες της τελευταίας στιγμής, λες και δεν του έφταναν οι υπόλοιπες. Έξω Σφιντέρσκι-Κώτσιρας και -σχεδόν αναγκαστικά- μέσα Πάντοβιτς-Γέντβαϊ. Οι δύο παίκτες, δηλαδή, που βρήκαν δίχτυα για το τελικό 2-1…
Παίρνει το μάξιμουμ
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός νίκησε από τύχη. Απλά έχει την τύχη να διαθέτει αυτή τη στιγμή έναν προπονητή που δείχνει ικανός να εμπνεύσει τους παίκτες του. Είτε πρόκειται για τα «πρώτα βιολιά» είτε για άλλους, όπως οι σκόρερ στο ντέρμπι, που μέχρι τώρα έχουν παίξει ελάχιστα.
Προφανώς κάθε αλλαγή τεχνικού δίνει στους ποδοσφαιριστές επιπλέον κίνητρο για να αποδείξουν τι αξίζουν, αλλά ίσως το δέλεαρ του να χρειαστεί να εντυπωσιάσεις έναν προπονητή που έχει κατακτήσει μερικούς τους σημαντικότερους τίτλους του πλανήτη και έχει κοουτσάρει κάποιους από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές του κόσμου, να έχει και αυτή τη σημασία του.
Δουλεύοντας, λοιπόν, με ό,τι είχε διαθέσιμο, ο Ράφα Μπενίτεθ πήρε το μάξιμουμ. Και μάλιστα απέναντι σε έναν αντίπαλο που ερχόταν με τον αέρα του φαβορί και ίσως αιφνιδιάστηκε από την ένταση και την επιθετικότητα των πράσινων. Τα δύο γκολ αλλά και το δοκάρι του Τετέ ήταν η σωστή αποτύπωση της πραγματικότητας και μια δικαίωση για την προσήλωση στο τακτικό πλάνο και το μαχητικό πνεύμα.
Μπορεί κανείς να πει ότι το δεύτερο ημίχρονο ήταν διαφορετική υπόθεση, αλλά δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά. Ο Παναθηναϊκός αναγκάστηκε να βγάλει ολόκληρο παιχνίδι ο Τιν Γεντβάι ως δεξί μπακ (και τα πήγε πολύ καλά αν αναλογιστείς ότι πέτυχε γκολ ενώ πίσω είχε να αντιμετωπίσει Ντεσπόντοφ και συχνά Κωνσταντέλια) και στο τέλος έπαιζε με τον Πελίστρι φορ και δεξί εξτρέμ τον ξεχασμένο Μαντσίνι…
Αυτές οι δύο νίκες, στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ και η αμέσως προηγούμενη στην έδρα της Μάλμε, ήρθαν ουσιαστικά χάρη στην ικανότητα προσαρμογής που επέδειξε η ομάδα, παρά τις απουσίες και τις αναγκαστικές αλλαγές. Από την δυνατότητα, δηλαδή, του τωρινού τεχνικού του να κερδίζει το μάξιμουμ από τους παίκτες του, ζητώντας τους ξεκάθαρα πράγματα στον αγωνιστικό χώρο κι εξηγώντας τους συνεχώς πώς θα τα πετύχουν.