Μιλώντας μετά την ήττα του Παναθηναϊκού από την ΑΕΚ, ο Ράφα Μπενίτεθ δεν θέλησε να αναφερθεί σε πρόσωπα και ατομικά λάθη τα οποία κόστισαν και μίλησε για συλλογική ευθύνη. Και πιθανότατα έπραξε σωστά καθώς στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο δεν υπήρχε κανένας λόγος να κάνει δημόσια κριτική για πράγματα που μπορεί να διαπιστώσει και ο τελευταίος οπαδός, πόσω μάλλον ένας τεχνικός με τις δικές του γνώσεις και παραστάσεις.
Το γνωστό κλισέ λέει ότι στη ζωή είτε πετυχαίνεις είτε μαθαίνεις. Υπό την έννοια ότι μέρος της διαδικασίας βελτίωσης είναι και οι αποτυχίες, μέσα από τις οποίες βγαίνουν συμπεράσματα σχετικά με προβλήματα που δεν κρύβονται κάτω από οποιαδήποτε χαλί. Από την εικόνα των πράσινων στο ντέρμπι προέκυψαν κάμποσα τέτοια, με ορισμένα από αυτά να μην μπορούν να αντιμετωπιστούν με… μερεμέτια, αλλά να απαιτούν νέα υλικά όπως συμβαίνει κάθε φορά που κάποιος αναλαμβάνει να συνεφέρει ένα ταλαιπωρημένο κτίριο ή, στην περίπτωσή μας, μια ταλαιπωρημένη ομάδα.

Δεν είναι… ερείπιο
Για να παραμείνουμε σε καθαρά ποδοσφαιρικό πλαίσιο, στην εποχή του Ράφα Μπενίτεθ αποδείχθηκε ότι το ρόστερ του Παναθηναϊκού δεν είναι εντελώς για… γκρέμισμα, όπως είχαν προεξοφλήσει αρκετοί στο ξεκίνημα της σεζόν.
Ο Ισπανός με την αύρα του και τις ιδέες του επανέφερε σε κάποιο βαθμό χαμόγελα, αισιοδοξία και ελπίδα, βοηθώντας με τις παρεμβάσεις του σε ψυχολογικό και τακτικό επίπεδο αρκετούς παίκτες να βγάλουν προς τα έξω μια σαφώς καλύτερη εκδοχή του ποδοσφαιρικού εαυτού τους.
Ωστόσο ούτε αυτός ούτε κανένας άλλος τεχνικός στον πλανήτη δεν είναι… θαυματοποιός. Όλοι μας, συμπεριλαμβανομένου προφανώς και του ίδιου, έχουμε συγκεκριμένα όρια κι ένα δεδομένο «ταβάνι» στο μέχρι πού μπορούν να φτάσουν και στα πράγματα τα οποία είναι ικανοί να πετύχουν.
Στην περίπτωσή του τριφυλλιού δεν χωρά αμφιβολία ότι το μεγάλο μέγεθος και το ισχυρό χαρτί της ομάδας είναι ο ίδιος ο Ισπανός τεχνικός ο οποίος καλείται να φτιάξει μια ομάδα που θα ανέβει για να πλησιάσει το δικό του επίπεδο.

Αδύνατο το extreme make over
Πάντως, όπως δεν έχουν δίκιο όσοι πίστευαν ότι το ρόστερ του Παναθηναϊκού ήταν για πέταμα, πριν έρθει στην Ελλάδα ο Μπενίτεθ, έτσι δεν έχουν δίκιο και όσοι πριν την ήττα στο ντέρμπι με την ΑΕΚ ίσως να θεωρούσαν ότι οι πράσινοι με την υπάρχουσα σύνθεση είχαν ρεαλιστικές ελπίδες για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Άλλωστε, πέρα από όλα τα άλλα, στην εξίσωση πρέπει να μπει κι ένα επιπλέον στοιχείο που έκανε εκ των προτέρων σχεδόν απαγορευτική κάθε σκέψη για τίτλο. Το γεγονός ότι το τριφύλλι είχε μείνει τόσο πίσω στη βαθμολογία που ήταν αναγκασμένο να κυνηγά και τους τρεις άλλους διεκδικητές (Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ) και όχι μόνο μία ομάδα ώστε να πιστεύει ότι θα μπορούσε, αν πήγαινε… τρένο, να εκμεταλλευτεί κάποια στραβοπατήματα του πρωτοπόρου. Όταν βλέπεις την πλάτη περισσότερων, κάθε τέτοια σκέψη είναι ανεδαφική αφού ο νόμος των πιθανοτήτων λέει ότι δεν είναι δυνατό να τους πάρει όλους η… κάτω βόλτα και να βγεις εσύ στον αφρό.
Έχοντας όλα αυτά κατά νου, ο Μπενίτεθ οφείλει να μείνει πιστός στο δικό του πλάνο και να οριστικοποιήσει (αν δεν το έχει κάνει ήδη) τις σκέψεις του σχετικά με τις απαραίτητες προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ. Με την υποσημείωση βέβαια, ότι είναι πρακτικά αδύνατο και ποδοσφαιρικά μη λογικό να πάει σε extreme καταστάσεις την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου.

Η πίεση του χρόνου και του τίτλου
Ευτυχώς ή δυστυχώς το ποδόσφαιρο δεν είναι Football Manager, ούτε υπάρχει η δυνατότητα για cheat και quit/load μέχρι να πάρεις το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τα χέρια ενός τεχνικού είναι μόνο μέχρις ενός σημείου ελεύθερα για παρεμβάσεις και τα πράγματα εξαρτώνται από καταστάσεις τις οποίες ο ίδιος δεν μπορεί να ελέγξει, όπως τα συμβόλαια παικτών που ίσως θεωρούνται περιττοί, την διαθεσιμότητα της αγοράς ή το ταμείο του συλλόγου.
Είναι πιθανό αυτή η ήττα από την ΑΕΚ που ουσιαστικά έθεσε τους πράσινους εκτός τίτλου, να βγάλει από πάνω του αυτή την πίεση για άμεσα αποτελέσματα, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός πετά «λευκή πετσέτα».
Παρά την δεδομένη απογοήτευση που δημιουργεί αυτή η διαπίστωση, ο Ισπανός οφείλει να υλοποιήσει το σχέδιό του, με ορίζοντα που ξεπερνά τη φετινή σεζόν και να βάλει καλύτερες βάσεις ενόψει του μέλλοντος.
Οι απόλυτες προτεραιότητες
Προφανώς τα πρώτα βήματα πρέπει να γίνουν το συντομότερο δυνατό, όπου απαιτούνται μετρημένες αλλά… βαρβάτες κινήσεις. Πιάνοντας τα πράγματα από την αρχή, πλέον την ανάγκη για έναν τερματοφύλακα που θα κάνει τη διαφορά και θα εμπνέει εμπιστοσύνη δεν μπορεί να την παραβλέψει κανείς.
Για να συμβεί αυτό, προφανώς ο πιο εύκολος δρόμος θα ήταν ο τερματισμός του δανεισμού του Λαφόν (αν κι εφόσον υπάρχει σχετική ρήτρα) αφού ο Ντραγκόφσκι δεσμεύεται με συμβόλαιο.
Αντίστοιχα στην άμυνα το έλλειμμα που έγινε ξεκάθαρο και στην ήττα από την ΑΕΚ είναι και ποιοτικό και ποσοτικό. Οι πράσινοι διαθέτουν μόλις 4 ετοιμοπόλεμους στόπερ, όλοι τους ξένοι και όλοι καλοί παίκτες μεν, όχι πραγματικά μεγάλα μεγέθη, δε. Γεντβάι, Τουμπά, Ίνγκασον και Πάλμερ-Μπράουν, έχουν δεδομένα όρια τα οποία δεν μπορούν να ξεπεράσουν. Κι επειδή ο Μπενίτεθ εκτός από το 4-2-3-1 αρέσκεται και στο 3-4-2-1, η προσθήκη ενός κεντρικού αμυντικού από όσο το δυνατόν ψηλότερο ράφι κρίνεται απαραίτητη.

Σε ό,τι αφορά στη μεσαία γραμμή, τα πράγματα είναι ακόμη πιο οφθαλμοφανή. Ο Σάντσες έχει εξελιχθεί στο μεγαλύτερο λάθος του καλοκαιριού και όπως ισχύει και με τον Λαφόν, θα ήταν ιδανικό να αναζητηθεί φόρμουλα διακοπής του δανεισμού του και κάλυψη της θέσης στον άξονα με παίκτη που πραγματικά θα αποτελεί σημείο αναφοράς στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού.
Φτάνοντας στη γραμμή κρούσης, με την ευρύτερη έννοια, ο το τριφύλλι πρέπει να αποφασίσει τι θα κάνει με δύο σημαντικές επενδύσεις που δεν του βγήκαν. Κι αν για τον Ταμπόρδα ο δανεισμός είναι μια εφικτή λύση, πιο δυσεπίλυτο είναι το θέμα του Πελίστρι. Ενός παίκτη που και δεν προσέφερε τα αναμενόμενα και ταλαιπωρείται από τραυματισμούς, αλλά έχει συμβόλαιο και επί της ουσίας δεν έχει δουλέψει καν με τον Μπενίτεθ. Σε κάθε περίπτωση, εκεί στο μεσοεπιθετικό κομμάτι ο Παναθηναϊκός (πέρα από τα… παικτικά χαρακτηριστικά) θα ήθελε έναν ποδοσφαιριστή με την ποιότητα και το πάθος του Τζούρισιτς, αλλά με λιγότερα χρόνια στην πλάτη του…