Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ο Δημήτρης Σαραβάκος ήταν το μεγαλύτερο όνομα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι φήμες και τα σενάρια για ενδιαφέρον μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων έδιναν κι έπαιρναν και αν δεν υπήρχαν τότε τα πενταετή συμβόλαια και ο περιορισμός στις μεταγραφές ξένων, ο «Μητσάρας» θα είχε αφήσει τον Παναθηναϊκό. Με τι ποσό; Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής, με 500 εκατομμύρια δραχμές. Όταν ρωτήθηκε σχετικά με την αξία του, ο τότε πρόεδρος του Ηρακλή, ο συγχωρεμένος Πέτρος Θεοδωρίδης έδωσε μια κατατοπιστική απάντηση. Είπε ο άνθρωπος: «Δεν ξέρω πόσο αξίζει ο Σαραβάκος. Ξέρω ότι εγώ θα μπορούσα να διαθέσω 80 εκατομμύρια για να τον πάρω». Προφανώς οι πράσινοι δεν θα έλεγαν «ναι» σε μια τέτοια πρόταση, αλλά εάν ερχόταν μία πιο κοντά σε εκείνη που υποστήριζαν οι εφημερίδες, το πιθανότερο είναι πως θα είχαν ενδώσει.
Κάπως έτσι είναι και η υπόθεση του Νεϊμάρ. Σημασία δεν έχει το πόσο πραγματικά αξίζει, αλλά το ότι κάποιοι προτίθενται να καταβάλλουν όχι μία αλλά πολλές περιουσίες για να τον αποκτήσουν. Όπως θα λέγαμε και στον Νονό, είναι μια πρόταση που η Μπαρτσελόνα δεν μπορεί να αρνηθεί. Και καλά θα κάνει να μην το… κάνει, αν κι εφόσον αυτή γίνει.
Θα πάρει 222 εκατομμύρια ευρώ
Ακόμη κι αν η λίστα σταματούσε εδώ, αυτός ο ένας και μοναδικός λόγος είναι αρκετός. Μιλάμε για 222 εκατομμύρια ευρώ. Κι αν είστε παλαιός τύπος που υπολογίζει ακόμα τα πάντα σε δραχμές, μην κουράζεστε με υπολογισμούς. Τους κάναμε εμείς (με κομπιουτεράκι) για εσάς. Μόλις 75.646.500.000 ωραίες δραχμούλες από εκείνες που θυσιάσαμε για να μπούμε στην ΟΝΕ. Όχι στους ΟΝΕ το συγκρότημα ρε κατσαπλιάδες, την Οικονομική Νομισματική Ένωση εννοούμε.
Πιο ακριβός δεν σημαίνει και πιο χρήσιμος
Στην ελεύθερη αγορά «τιμή» είναι το ποσό που είναι διατεθειμένος να δώσει κάποιος προκειμένου να αγοράσει κάτι. Σπάνια στο ποδόσφαιρο η πραγματική αξία ενός παίκτη συμπίπτει με την χρηματιστηριακή. Στην παρούσα φάση, όσο καλός παίκτης κι αν είναι ο Βραζιλιάνος, σε καμία περίπτωση δεν αξίζει τόσα λεφτά. Κανείς δεν μπορεί να αξίζει όσο το… ΑΕΠ μιας μικρής χώρας, όσο κι αν ο ποδοσφαιρικός πληθωρισμός τρέχει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.
Πριν μερικά χρόνια η Μπαρτσελόνα έδωσε με 40 εκατ. τον Αλέξις Σάντσες στην Άρσεναλ για να βρει χώρο ο νεοφερμένος Νεϊμάρ. Παλιότερα οι «μπλαουγκράνα» επένδυσαν στα πόδια του Ιμπραΐμοβιτς θυσιάζοντας λεφτά και Σάμουελ Ετό και τελικά βγήκαν χαμένοι.
Η απόλυτη εφαρμογή του «πούλα ακριβά»
Ο Νεϊμάρ είναι εξαιρετικά χρήσιμος, ειδικά στο 4-3-3 που το υπηρετεί πολύ καλά, αλλά δεν είναι ο μόνος παίκτης του πλανήτη που να μπορεί να το κάνει. Αντικαταστάτη του μπορεί να βρει με λιγότερα από τα μισά λεφτά. Για την ακρίβεια, με 222 εκατ. μπορεί να πάρει δύο, να δει ποιος της κάνει και να της μείνουν και… ρέστα για του χρόνου.
Είναι γνωστό πως η Μπαρτσελόνα αυτό το διάστημα ένα θεματάκι με τα οικονομικά το έχει. Όχι ότι υπάρχει πιθανότητα να μην πάρει άδεια συμμετοχής από την επιτροπή αδειοδότησης της… ισπανικής ΕΠΟ, αλλά δεν δείχνει ικανή να ανταγωνιστεί άλλους συλλόγους αντίστοιχου μεγέθους στις μεταγραφές. Η ρευστοποίηση του συγκεκριμένου περιουσιακού στοιχείου μπορεί να της επιτρέψει να αποκτήσει -εκτός από τον αντικαταστάτη του- και 3-4 προσθήκες που θα δώσουν μεγαλύτερη άνεση στον Βαλβέρδε και στις διαθέσιμες επιλογές του.
Δεν είναι ο διάδοχος του Μέσι επειδή δεν υπάρχει διάδοχος του Μέσι
Έχουν περάσει ελάχιστες μέρες από εκείνη που ο Λιονέλ Μέσι υπέγραψε νέο πολυετές συμβόλαιο με την Μπαρτσελόνα. Αν δεν είναι αυτό δείγμα πως ο «βασιλιάς» της Βαρκελώνης προτίθεται να παραμείνει στη θέση του, τότε ποιο είναι; Εάν οι Καταλανοί ήθελαν (και πίστευαν πως είχε έρθει η ώρα της διαδοχής) δεν θα έβρισκαν καλύτερο timing για να προχωρήσουν σε αλλαγή φρουράς. Θα πουλούσαν δηλαδή τον Αργεντινό με ένα καράβι λεφτά και θα «έδεναν» για πάντα τον Βραζιλιάνο. Είναι πολύ νωρίς για να μιλάμε για διαδόχους. Άσε που σε περιπτώσεις όπως είναι εκείνες των Μέσι και Κριστιάνο (αυτών των δύο και μόνο) διάδοχοι δεν υπάρχουν. Για κάποιο λόγο όλοι οι υπόλοιποι παίκτες του πλανήτη ζουν στη σκιά τους. Όταν σταματήσουν, οι ομάδες δεν θα ψάξουν για αντικαταστάτες, αλλά για άλλο στυλ παιχνιδιού.
Κάποτε ο Πεπ Γκουαρντιόλα είχε την ικανότητα να μαντέψει το μέλλον και να πάρει μια πρωτοφανή απόφαση. Να δείξει την πόρτα της εξόδου στον Ροναλντίνιο. Το έκανε επειδή είχε διαθέσιμο τον Μέσι στο πρόσωπο του οποίου είδε τον ηγέτη της επόμενης μέρας. Παιχταράς ο Νεϊμάρ, αλλά μιλάμε για άλλο μέγεθος. Ένα ράφι πιο κάτω. Και το συγκεκριμένο ράφι χωράει πολλούς.
Οι μουρμούρες στην προ Βαλβέρδε κατάσταση
Ήδη από την περασμένη σεζόν (που δεν ήταν και η καλύτερη του Βραζιλιάνου) είχαν ακουστεί μουρμούρες που αφορούσαν εξωαγωνιστικά γεγονότα. Στο επίκεντρο της κριτικής βρέθηκε το life style του πρώην παίκτη της Σάντος. Τα πολλά πήγαινε-έλα στην Βραζιλία σε κάθε διακοπή, οι εμπορικές δραστηριότητές του και άλλα παρόμοια θεωρείται ότι δεν τον αφήνουν απόλυτα συγκεντρωμένο στην ομάδα και στους στόχους της. Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζουν όσοι είναι υπέρ της αποχώρησής του. Και μην νομίζετε πως είναι λίγοι. Ένα χρόνο πριν, όταν δηλαδή δεν υπήρχε καν το ενδιαφέρον της Παρί Σεν Ζερμέν, σε διαδικτυακό poll της καταλανικής Sport το 61% ψήφισε κατά την παραμονής του στην ομάδα…