Για μεγάλες ομάδες, περίτεχνες ενέργειες και θεαματικούς παίκτες συνηθίζεται η έκφραση «κρύφτηκε η μπάλα».
Και όπως συμβαίνει με τη συντριπτική πλειοψηφία των κλισέ που χρησιμοποιούν οι αθλητικοί συντάκτες, χρησιμοποιείται μεταφορικά.
Κι όμως!
Υπάρχει ένα παιχνίδι -από τα πιο περίεργα που έχουν διεξαχθεί ποτέ στην ιστορία του ποδοσφαίρου- όπου η μπάλα κρύφτηκε και κυριολεκτικά: Το φιλικό της Άρσεναλ με τη Ντιναμό Μόσχας το 1945!
Περασμένη στην ιστορία του αθλήματος ως μια αναμέτρηση για την οποία ΠΟΤΕ και ΚΑΝΕΙΣ δεν κατάλαβε γιατί διεξήχθη, η σύγκρουση Άγγλων και Ρώσων αποτελεί ένα μνημείο ποδοσφαιρικής παράνοιας.
Μια ιστορία που αν δεν ήταν αληθινή, εύκολα θα μπορούσε να είναι το σενάριο ευφάνταστης κωμωδίας.
Επισκεπτόμενη λοιπόν την Αγγλία για να δώσει φιλικά παιχνίδια, η αποστολή της Ντιναμό βρέθηκε (ανάμεσα σε άλλες πόλεις) και στο Λονδίνο.
Κι όπως δήλωνε ο προπονητής της, Μικαΐλ Γιακούσιν «το να επισκεφθείς το Λονδίνο και να μην παίξεις με την Άρσεναλ είναι σαν να πας στο Κάιρο και να μην επισκεφθείς τις πυραμίδες».
Έτσι, η επιθυμία των Ρώσων για ένα φιλικό πραγματοποιήθηκε. Μπορεί το «Χάιμπουρι» να μην ήταν διαθέσιμο (αφού είχε μετατραπεί για τις ανάγκες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου σε κέντρο ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας), ωστόσο το «Γουάιτ Χαρτ Λέιν» μπορούσε να ανοίξει τις πύλες του.
Θα ‘πρεπε να το περιμένεις κανείς ότι με γηπεδούχο την Άρσεναλ στη φυσική έδρα της Τότεναμ τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να εξελιχθούν φυσιολογικά…
Ενώ λοιπόν περισσότεροι από 54.000 φίλαθλοι έχουν γεμίσει ασφυκτικά τις εξέδρες, λίγη ώρα πριν τη σέντρα ένα τεράστιο σύννεφο ομίχλης σκεπάζει το γήπεδο.
Οι παίκτες με δυσκολία διέκριναν ο ένας τον άλλον, οι θεατές στο ένα πέταλο δεν μπορούσαν να δουν τι συμβαίνει στην απέναντι εστία, γενικώς υπήρχε η εύλογη αίσθηση ότι το παιχνίδι θα αναβληθεί. Αμ δε…
Παρά τις αντίξοες συνθήκες και τις διαμαρτυρίες των παικτών, ο Ρώσος διαιτητής Νικολάι Λατίσεφ αποφάσισε ότι το ματς θα ξεκινούσε κανονικά. Και μαζί του θα ξεκινούσε μια ανεπανάληπτη εκδοχή του θέατρου του παραλόγου.
Μέσα στην αναμπουμπούλα λοιπόν (και με κατανοητή την αδυναμία των ομάδων να αμυνθούν) η Ντιναμό χρειάζεται 30 μόλις δευτερόλεπτα για να σκοράρει. Η Άρσεναλ απαντάει με τρία γκολ! Κι ένα ακόμα τέρμα των Ρώσων διαμορφώνει το σκορ του ημιχρόνου στο 3-2.
Τα πραγματικά ωραία όμως ξεκίνησαν μετά την επιστροφή από την ανάπαυλα. Γιατί η ομίχλη πλέον είχε εξαφανίσει και την τελευταία ελπίδα ορατότητας. Οι παίκτες άρχισαν να παίζουν -κυριολεκτικά- στα τυφλά. Και μαζί με τα ευτράπελα ξεκίνησαν και οι… παγαποντιές.
Αφού αναγκάστηκαν λοιπόν να συμμετάσχουν σε αυτή την παρωδία, οι δυο ομάδες δεν άργησαν να… ξεμπουρδελέψουν εντελώς την κατάσταση. Να στείλουν αδιάβαστο το βιβλίο των κανονισμών. Και να επιχειρήσουν να εκμεταλλευτούν -όσο μπορούσαν η καθεμία- τις συνθήκες.
Πρώτα λοιπόν οι φιλοξενούμενοι έκαναν μια αλλαγή, στην οποία ο αναπληρωματικός μπήκε κανονικά στο γήπεδο, αλλά έμεινε μέσα κι αυτός που ήταν να αντικατασταθεί.
Μαρτυρίες μάλιστα αναφέρουν ότι τους… άρεσε τόσο πολύ το κόλπο, που κάποια στιγμή έφτασαν να αγωνίζονται ακόμα και με 15 παίκτες στο γήπεδο!
Και η Άρσεναλ βέβαια, από την πλευρά της, δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια (ή μάλλον με τον σταυρό στο χέρι). Όταν λοιπόν ένας παίκτης της είδε την κόκκινη κάρτα, βγήκε μεν για λίγο από τον αγωνιστικό χώρο, αλλά στη συνέχεια επέστρεψε και συνέχισε να αγωνίζεται ως το τέλος, χωρίς κανείς να πάρει χαμπάρι.
Κατά τ’ άλλα όμως τα πάντα ήταν εναντίον της. Ο Ρώσος διαιτητής σπρώχνει απροκάλυπτα τους συμπατριώτες του, τοποθετώντας τους δυο επόπτες στο ένα μισό του γηπέδου και στο άλλο μισό τον… εαυτό του. Συμπτωματικά σε αυτό το μισό η Ντιναμό σημειώνει δυο γκολ τόσο οφσάιντ που φαίνονταν και στην ομίχλη και γυρίζει το ματς (4-3).
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά τα όργια που γίνονταν μέσα στο σύννεφο, ήρθε και το τελειωτικό χτύπημα. Κανονικό χτύπημα!
Γιατί ο τερματοφύλακας της Άρσεναλ (χωρίς ορατότητα εξαιτίας της ομίχλης) δεν παρατηρεί το… δοκάρι! Σε μια προσπάθεια να αποκρούσει, κουτουλάει και πέφτει ξερός. Και το παιχνίδι ολοκληρώνεται για τους «κανονιέρηδες» με έναν… θεατή να παίζει στη θέση του.
Ποιος μπορεί να διαφωνήσει με την εφημερίδα Mail, που (μάλλον επιεικώς) έγραψε την επόμενη μέρα στο πρωτοσέλιδο ότι«πρόκειται για τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική φάρσα που παίχτηκε ποτέ…»;;;