Σε μια λαμπρή τελετή (μην κράζετε, έτσι μάθαμε να τις αποκαλούμε) οι Φοίνιξ Σανς επέλεξαν τον ΝτιΆντρε Έιτον στο νούμερο ένα των draft του NBA. Την ίδια ώρα, αν και δικό τους pick στο νούμερο τρία, ο Λούκας Ντόντσιτς δεν θα καταλήξει στην πρωτεύουσα της Αριζόνα αφού μέσω καραμπόλας βρέθηκε στο Ντάλας, που με τη σειρά του χάρισε στην Ατλάντα το νούμερο πέντε, δηλαδή τον γκαρντ Τρέι Γιανγκ από την Οκλαχόμα. Μετά από μερικά χρόνια, όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν, κάποιοι θα θυμούνται αυτή τη μέρα μ’ ένα πλατύ χαμόγελο κι άλλοι θα χτυπάνε τα κεφάλια τους στον τοίχο για τις επιλογές τους. Κι αυτό διότι η συγκεκριμένη διαδικασία μοιάζει λίγο με το παλιό παγωτό Lucky Cup. Ποτέ δεν ξέρεις αν θα πετύχεις εκεί μέσα το γαμάτο παιχνιδάκι που βλεφάριαζες στα έξι σου ή θα μείνεις με τη γλύκα επειδή κάποιος ξυπνητζής το έχει αφαιρέσει.
Και για τους λίγους που ενδεχομένως δεν το έπιασαν ακόμα, ακολουθεί συνοπτική παρουσίαση των χειρότερων επιλογών στα draft του NBA.
ΛαΡου Μάρτιν
Ελάχιστοι από όσους διαβάζουν αυτές τις γραμμές έχουν προλάβει να δουν τον LaRue αγωνιζόμενο, καθώς προέρχεται από μια άλλη εποχή. Εδώ που τα λέμε, βέβαια, δεν έχουν χάσει και πολλά. Για την ακρίβεια οι μόνοι που έχασαν πραγματικά σ’ αυτή την ιστορία ήταν οι Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς. Ο εκλεκτός τους στο νούμερο 1 είχε κατά μέσο όρο 5,3 πόντους και 4,6 ριμπάουντ, ενώ έπαιξε μόλις για 4 χρόνια στο NBA πριν αποσυρθεί από το άθλημα! Με αυτά τα νούμερα αποτελεί αναμφίβολα τη μεγαλύτερη πατάτα στην ιστορία του μπασκετικού πλανήτη.
Μάικλ Ολοβοκάντι
Το 1998 ήταν μια παράξενη χρονιά για το ΝΒΑ. Κάποιοι θα υποστηρίξουν πως αυτό δικαιολογείται από το lock out που οδήγησε τη σεζόν σε μια κουτσουρεμένη regular season η οποία ξεκίνησε τελικά Ιανουάριο, αλλά στην πραγματικότητα αυτό το γεγονός ήταν δευτερεύον. Τουλάχιστον συγκρινόμενο με την ακατανόητη συμπεριφορά των Κλίπερς. Έχοντας το δικαίωμα να προσεγγίσουν όποιον παίκτη ήθελαν ως οι τυχεροί της υπόθεσης, αγνοούν παίκτες όπως ο Ντιρκ Νοβίτσκι, ο Πολ Πιρς και ο Βινς Κάρτερ. Τα τσακάλια του L.A τα δίνουν όλα για τον Νιγηριανής καταγωγής σέντερ Μάικλ Ολοβοκάντι. Λόγω του lock out θα κάνει ένα σύντομο πέρασμα από την Ευρώπη, όπου με τη φανέλα της Μπολόνια έχει 7, κάτι ψιλά πόντους και 5,8 ριμπάουντ.
«Μικρός είναι, σε ξένη ήπειρο έπαιξε, πού θα πάει θα στρώσει», σκέφτηκαν οι Αμερικανοί. Ε, λοιπόν, δεν έστρωσε. Τελείωσε την καριέρα του με μέσο όρο 8,3 πόντους και 6,8 ριμπάουντ. Όχι άσχημα, αλλά σε καμία περίπτωση αυτό που θα περίμενε κανείς από το νούμερο 1.
Άντονι Μπένετ
Πολλοί Καναδοί βίωσαν μια ιδιαίτερη στιγμή περηφάνιας το 2013. Ένα δικό τους παιδί, ο Άντονι Μπένετ, είχε επιλεχθεί στο νούμερο ένα των draft για λογαριασμό των Κλίβελαντ Καβαλίερς και από εκείνο το σημείο και μετά άρχισε να καταγράφει μια πορεία ελεύθερης πτώσης. Έφτασε σχεδόν Φεβρουάριος για να ξεπεράσει σε ματς τους δέκα πόντους και συνέχισε να κινείται σε απολύτως ρηχά νερά σε Μινεσότα, Τορόντο και Μπρούκλιν, μη καταφέρνοντας να στεριώσει πουθενά. Στις αρχές του ’17 πέρασε τον Ατλαντικό και προσγειώθηκε στη Φενέρμπαχτσε του Ζέλικο Ομπράντοβιτς αγωνιζόμενος σε καμιά δεκαριά ματς. Μπορεί εσείς να μην τον θυμάστε, αλλά ο τύπος κατέκτησε την Ευρωλίγκα κόντρα στον Ολυμπιακό. Πάντως με 1 λεπτό και 12 δευτερόλεπτα συμμετοχής στον τελικό (στον ημιτελικό δεν αγωνίστηκε στιγμή) και το απόλυτο μηδέν σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες, καθοριστικό δεν τον λες…
Γκρεγκ Οντεν
Στα 25 του πια ο Μπένετ, έχει μια ελπίδα να κάνει κάτι παραπάνω, πάντως. Κάτι που δεν ισχύει για τον Γκρεγκ Οντεν, ο οποίος θεωρείται ένα από το πιο epic fails στην ιστορία καθώς τερμάτισε την παρουσία του στο NBA πετυχαίνοντας ελάχιστα σε σχέση με τις προσδοκίες που είχε δημιουργήσει. Το Πόρτλαντ τον επέλεξε στο νούμερο ένα το 2007, αφήνοντας τους Σιάτλ Σούπερσονικς (σημερινούς Οκλαχόμα Θάντερ) να… βολευτούν με έναν κάποιον Κέβιν Ντουράντ στο νούμερο 2. Η συνέχεια για τον σημερινό παίκτη των Γουόριορς είναι λίγο-πολύ γνωστή, αφού από την πρώτη του σεζόν (κέρδισε το βραβείο του ρούκι της χρονιάς), έδειξε τι θα ακολουθούσε. Πάνω κάτω το ίδιο συνέβη και με τον Γκρεγκ Όντεν.
Ένας τραυματισμός τον άφησε εκτός όλη τη χρονιά και η καριέρα του θα συνεχιστεί στο ίδιο μοτίβο, με τα γόνατά του να βρίσκονται μονίμως ανοιγμένα από κάποιο χειρουργικό νυστέρι. Κυρίως λόγω της προδιάθεσης τραυματισμών, αυτός ο άτυχος τύπος βρήκε το δρόμο του μέχρι τη λίστα.
Σαμ Μπάουϊ
Κλείνουμε με ένα παίκτη ο οποίος δεν επελέγη στο νούμερο 1. Έμεινε, όμως, στην ιστορία επειδή στο κορυφαίο NBA draft όλων των εποχών, εκείνο του 1984, όπου 5 παίκτες μπήκαν στο Hall Of Fame, ήταν μπροστά από τον Μάικλ Τζόρνταν! Ω, ναι… Ο Air ήταν στο νούμερο 3, πίσω από τον Ολάζουγιουν και ανάμεσά τους ο Σαμ Μπάουϊ. Πιο κάτω ο Μπάρκλεϊ (στο 5), ο Πέρκινς (στο 4), ο Στόκτον (στο 16!), ακόμη και ο μεγάλος Βραζιλιάνος Όσκαρ Σμιντ στο 131.
Αλλά, όχι, κανένας από αυτούς δεν έκανε στους Μπλέιζερς που προτίμησαν τον Μπάουϊ στο 2. Ακόμα κλαίνε στα καλντερίμια του Πόρτλαντ…