Ό,τι και να γίνει από ‘δω και πέρα στο Μουντιάλ, είναι βέβαιο. Η απόφαση είναι ειλημμένη. Δεν πα’ να πετάει στα νοκ-άουτ η ομάδα, δεν πα’ να φτάσει στον τελικό, ακόμα και την κούπα να σηκώσει, μοιάζει αναπόφευκτο:
Ο Χόρχε Σαμπάολι θα κουνήσει μαντίλι από την εθνική Αργεντινής.
Εξάλλου, τι μέλλον μπορεί να έχει προπονητής που ζητάει άδεια από παίκτη του (Μέσι) για να βάλει άλλον παίκτη του (Αγουέρο) αλλαγή;
Ο Σαμπάολι λοιπόν μοιάζει ήδη τελειωμένος. Δεν χρειάζεται όμως να ξεκινήσει ονοματολογία για τον διάδοχό του. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει λόγος να το σκεφτεί καν η ομοσπονδία.
Από τη στιγμή που το πράγμα με Αργεντινό δεν προχωράει, πρέπει να στραφεί σε ξένο. Κι αφού θα στραφεί σε ξένο, είναι μονόδρομος η λύση Έλληνα τεχνικού!
Διότι τι να πει η πίεση σε «μπαρουτοκαπνισμένο» κόουτς της Σούπερ Λίγκας; Πόσο να τον τρομάξει η ανοργανωσιά και το μπάχαλο στ’ αποδυτήρια;
Γενικώς, τι δυσκολία μπορεί να του παρουσιαστεί που να ΜΗΝ την έχει αντιμετωπίσει στα ελληνικά γήπεδα και από τους εγχώριους παράγοντες;
Οπότε η λίστα των υποψηφίων για την εθνική Αργεντινής πρέπει να είναι αμιγώς ελληνική.
Και θα μπορούσε να αποτελείται από τους εξής:
Γιώργο Παράσχο
Ας ‘ούμε (όπως θα έλεγε κι ο ίδιος) ότι αναλάμβανε αύριο την εθνική Αργεντινής. Ας ‘ούμε ότι έμπαινε στ’ αποδυτήρια και ανακοίνωνε μόνος την πρόσληψή του. Υπάρχει περίπτωση στο «soy Jorge Parasjos» να μην ψάρωναν άπαντες; Να μην καταλάβαιναν τη διαφορά ανάμεσα στο ασόβαρο πόκεμον με το γυαλιστερό κρανίο, τα κολλητά μπλουζάκια και τα τατού-μανίκια και στον σεβασμό που αποπνέει από μόνη της η μουστάκα του Έλληνα Οτσαλάν; Λιγότερο πιθανό από under 32,5 «ας ‘ούμε» στην πρώτη του συνέντευξη Τύπου…
Μπάμπη Τεννέ
Από τις πιο ενδεδειγμένες λύσεις. Αφού καταλάβαιναν ότι (παρά τη διαχρονική προφορά του ονοματεπωνύμου με τη συνοδεία άρθρων) δεν πρόκειται για Ιρλανδό κόουτς, ο Mr Άνοδος θα αποτελούσε ιδανικό εκλέκτορα για την «αλμπισελέστε». Σοβαρός και «περπατημένος» στα αλώνια της Β’ Εθνικής, δεν θα ‘χε κανένα πρόβλημα να διαχειριστεί κρίσεις. Να πάρει κεφάλια, αν χρειαστεί. Και να τελειώσει εν τη γενέσει τους «ανταρσίες» όπως η πρόσφατη στον Σαμπάολι μ’ ένα απλό «ξέρετε ποιος είμαι εγώ ρε; Ο Μπάμπης Ο’ Τεννές»!
Νίκο Αναστόπουλο
Εντάξει, θα προτιμούσε την εθνική Ιταλίας, αλλά και στην Αργεντινή θα έκανε την καρδιά του πέτρα. Το πολύ-πολύ ν’ άλλαζε το «allenatore» σε «entrenador». Το θέμα δεν είναι πώς θα τον φώναζαν. Το θέμα είναι ότι με αυτόν στο τιμόνι η ομάδα θα μεταμορφωνόταν. Αποκλείεται να έφευγε ποτέ απ’ το γήπεδο χωρίς «βαθμό-βαθμούς». Θα ‘βαζε τους δημοσιογράφους στη θέση τους τονίζοντας «no lo dices, no los escribe» (δεν τα λέτε, δεν τα γράφετε). Και αντίθετα με τον Σαμπάολι, θα ‘χε ΠΑΝΤΑ απάντηση για την επόμενη μέρα της ομάδας…
Σούλη Παπαδόπουλο
Δεν μπαίνει στη λίστα για να τηρηθούν ίσες αποστάσεις στο ΑΙΩΝΙΟ δίλημμα «Αναστό VS Σούλη». Μπαίνει με το σπαθί του. Με τον τσαμπουκά του, που τόσο λείπει από τον πάγκο της Αργεντινής. Σκέψου τώρα να ‘βγαινε παίκτης (όπως ο Αγουέρο για τον Σαμπάολι) και να δήλωνε για εκείνον «ας λέει ό,τι θέλει». Θα τον έτρωγε η μαρμάγκα. Θα του σπικάριζε 2-3 κορυδαλλιώτικα και δεν θα ‘ξερε από πού να φύγει. Αφού εφάρμοζε λοιπόν στην ομάδα το αγαπημένο του ταμπούρι, θα τροποποιούσε τη λατρεμένη του δήλωση. Και (πάντα σε γ’ πρόσωπο) θα κατέληγε: «Ο Σούλης πανηγύρισε και στο Μουντιάλ και στο Κόπα Αμέρικα. Αυτά…»
- #Αναστόπουλος
- #Εθνική Αργεντινής
- #Έλληνες προπονητές
- #Παπαδόπουλος
- #Παράσχος
- #ποδόσφαιρο
- #Σαμπάολι
- #Σούπερ Λίγκα
- #Τεννές