Το Μουντιάλ έχει ήδη αφήσει εκτός κραταιές δυνάμεις και ετοιμάζεται για να συνεχίσει το έργο του έχοντας αφήσει ανοιχτό δρόμο για τον τελικό σε χώρες που δεν έχουν ζήσει ξανά τέτοια χαρά. Όπως η Κροατία. Ή δεν το έχουν ζήσει πρόσφατα. Όπως η Γαλλία και η Ουρουγουάη. Εκτός από τη χαρά των πρωτάρηδων, είναι και η λύπη των παλιών. Μια λύπη που την ζητούσε ο οργανισμός τους αν κρίνουμε από συγκεκριμένες επιλογές που έγιναν. Γιατί δεν γίνεται να βλέπεις τον Σαμπάολι να αγνοεί τον Ντιμπάλα και να μη σκέφτεσαι ότι θέλει να απολυθεί…
Μαζί με αυτό, βρήκαμε μερικές ακόμα εξωφρενικές προπονητικές επιλογές που μας προκάλεσαν απορία. Τι ακριβώς έβλεπαν οι κύριοι Λεβ, Σαμπάολι, Ιέρο, Σάντος; Τι ακριβώς βλέπει
Βέρνερ, βασικός επιθετικός της Γερμανίας
Δεν γνωρίζω τι ακριβώς πήγε να κάνει ο Λεβ εδώ. Πήγε να μιμηθεί την Ισπανία παλιότερων ετών; Γιατί; Η δική του Γερμανία μια χαρά σχολή δεν είχε; Μια χαρά μπάλα δεν έπαιζε με τον Κλόζε και τον Μάριο Γκόμεζ; Κι αν ο πρώτος δεν είναι τώρα πια εδώ, ο δεύτερος ήταν εκεί. Τι σημασία έχει που παίζει στη Στουτγκάρδη και τη δεύτερη κατηγορία; Μπήκε στο ματς με τη Σουηδία και το γύρισες χάρη και στο δικό του εκτόπισμα. Μπήκε με το Μεξικό και έκανες φάσεις που δεν έκανες σε όλο το ματς. Γιατί δεν τον έβαλες βασικό;
Πάουλο Ντιμπάλα, μόνιμα παγκίτης – Who is Meza;
https://www.youtube.com/watch?v=wNXpcqCKOdY
Και τώρα το ερώτημα που όλους μας ενώνει. Όχι δεν έχει συνέχεια η ρίμα. Ο Σαμπάολι είτε δεν είχε λόγο και τα αποφάσιζε όλα ο Μέσι είτε είχε αποφασίσει να τον απολύσουν για να πάρει αποζημίωση. Δεν εξηγείται αλλιώς. Δίνει δεύτερη ευκαιρία στον Αγκουέρο που μίλησε έτσι για εκείνον δημόσια και δεν δίνει καν πρώτη στον Ντιμπάλα; Και το λέω εγώ που τον θεωρώ υπερεκτιμημένο. Αλλά είναι ένας ποιοτικός παίχτης. Δε γίνεται να προτιμάει αυτόν τον Μέσα, Μέζα που δεν υπάρχει ποδοσφαιρικά…
Γκαμπριέλ Ζεσούς αντί Φιρμίνο
Η Βραζιλία συνεχίζει ακάθεκτη προς τους 8 και δεν την έχει πατήσει ακόμα. Έχει σταθεί και τυχερή. Όμως η ύβρις που διαπράττεται με τον Φιρμίνο από τον Τίτε θα τιμωρηθεί κάποια στιγμή. Ευτυχώς απέναντι στο Μεξικό ξύπνησε και τον έβαλε, έστω ως αλλαγή. Έχοντας μια τρομερή χρονιά με τη Λίβερπουλ, βλέπει την πλάτη του Γκαμπριέλ Ζεσούς.
Κουαρέσμα, μόνιμα αλλαγή
Εδώ έχουμε το παράδοξο ένας καλός προπονητής να μην βλέπει το προφανές. Ο Κουαρέσμα είναι ο πιο ποιοτικός παίχτης της Πορτογαλίας μετά τον Κριστιάνο και τον Μπερνάρντο. Μπορεί να μην έχει αντοχή για όλο το ματς, αλλά τι περιμένει από εκείνον όταν μπαίνει στο 65; Ο Κουαρέσμα δεν είναι παίχτης για να αλλάξει τη ροή παιχνιδιού αν μπαίνει τόσο αργά. Καλύτερα να μπει στην αρχή και να τον αλλάξει αν δεν αποδώσει, παρά έτσι.
Ντιέγκο Κόστα, βασικός
Κάποιος θα σταθεί στα τρία γκολ που έβαλε. Μόνο που το ένα ήταν με το Ιράν, το κατά λάθος γκολ. Το άλλο ήταν από κεφαλιά-πάσα που σκόραρε σε κενή εστία. Και το τρίτο, το πρώτο του χρονικά, που έκανε γιογιό την αργή άμυνα της Πορτογαλίας. Ο Κόστα είναι μια χαρά επιθετικός για το στυλ της Ατλέτικο. Όχι για την Ισπανία. Για την Ισπανία έπρεπε να είναι το plan b.
Ο Ιάγο Άσπας ίσως να μην έχει το δολοφονικό ένστικτο, αλλά συνέβαλε περισσότερο στο παιχνίδι και το στυλ του βοηθούσε το ισπανικό μοντέλο. Ο Κόστα δεν μπορούσε να κάνει καλό κοντρόλ στις υψηλής τεχνικής πάσες του Ίσκο και του Ινιέστα, έσπαγε τη μπάλα με παραπάνω δύναμη απ΄όση έπρεπε και γενικώς δεν κολλούσε με το σύνολο. Έκανε μπαμ αυτό.