Η μετάβαση της εποχής Χιμένεθ στην εποχή Ουζουνίδη σηματοδοτεί για την ΑΕΚ την ταυτόχρονη μετάβαση σε μια εποχή νέας αγωνιστικής ταυτότητας- είναι δεδομένο αυτό: ο Ισπανός τεχνικός και ο πρώην προπονητής του Παναθηναϊκού έχουν μια εκ διαμέτρου αντίθετη ποδοσφαιρική κουλτούρα και ο τελευταίος θα επιχειρήσει σταδιακά να αντικαταστήσει την έτερη με τη δική του.
Θα είναι καλύτερη ή χειρότερη από άποψη αποτελεσμάτων η εποχή Ουζουνίδη για την Ένωση; Κανείς δεν μπορεί να ξέρει από τώρα. Αλλά το σίγουρο είναι πως, σε αμιγώς ποδοσφαιρικό επίπεδο, θα είναι διαφορετική.
Πολύ λογικά φυσικά, οι καλοκαιρινές ευρωπαϊκές επιτυχίες της ΑΕΚ διακατέχονται από το πνεύμα του Χιμέμεθ. Ο Ουζουνίδης γνωρίζει πως το να προσδώσει άμεσα το δικό του χαρακτήρα στην ομάδα είναι ανέφικτο. Η μετάβαση θα είναι σταδιακή.
Η ΑΕΚ θα πετύχαινε δυο προκρίσεις μόνο ως αποτέλεσμα προέκτασης της περασμένης χρονιάς και σοφά ο Ουζουνίδης άφησε τους πειραματισμούς και διαχειρίστηκε το ρόστερ ως συνεχιστής και όχι ως αντικαταστάτης του Χιμένεθ. Με μια μικρή εξαίρεση…
Αν μοιάζουν ήδη ορατά τα αποτελέσματα της εποχής Ουζουνίδη, έστω και σε απειροελάχιστο επίπεδο, τότε αυτή η συνθήκη κωδικοποιείται σε ένα όνομα: Βίκτωρας Κλωναρίδης. Οι δυο τους άλλωστε είχαν συνυπάρξει στον Παναθηναϊκό για μόλις έξι μήνες αλλά αυτοί ήταν αρκετοί για να είναι βέβαιος ο Ουζουνίδης πως υπό τις οδηγίες του, ο 26χρονος θα είναι σαν μια καινούρια μεταγραφή.
Από τις αρχές της φετινής προετοιμασίας για την ΑΕΚ, ο Κλωναρίδης δεν αντιμετωπίστηκε ούτε ως παίκτης προς φυγή, όπως θα ήταν το πιο λογικό μετά την περσινή κακή του χρονιά, αλλά ούτε και ως… παγκίτης με προνόμια, όπως στην καλύτερη έμοιαζε πως θα μπορούσε να ισχύει. Αλλά αντίθετα, ως ένας παίκτης που έχει προοπτικές να αναστηθεί αυτή την νέα χρονιά και με τον Ουζουνίδη να τον καθοδηγεί.
Τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα έχουν δείξει πως η πεποίθηση αυτή μόνο εκτός πραγματικότητας δεν ήταν. Σε τρία επίσημα ματς η ΑΕΚ έχει βάλει πέντε γκολ εκ των οποίων τα δυο έχουν μπει από το δεξί πόδι του Κλωναρίδη και μάλιστα δεν είναι μόνο ότι έχει ήδη ξεπεράσει την αντίστοιχη επίδοσή του από πέρυσι – αυτό δεν είναι ιδιαίτερο κατόρθωμα άλλωστε- αλλά ο τρόπος που αυτό έχει γίνει.
Τα δυο γκολ που έχει ο Κλωναρίδης είναι ο ορισμός των τερμάτων που πρέπει να πετυχαίνει ένας δεύτερος επιθετικός: μέσα από την περιοχή και «μαζεύοντας» την μπάλα σε επίκαιρη θέση. Στη Σκωτία εκμεταλλεύεται στο έπακρο το γύρισμα-γέμισμα του Λόπες προς τη μεγάλη περιοχή, στην Ουγγαρία παίρνει το ριμπάουντ έπειτα από ασταθή επέμβαση του αντίπαλου τερματοφύλακα.
Και στις δυο περιπτώσεις, ο Κλωναρίδης μοιάζει να ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει και πότε να το κάνει: αν επρόκειτο κατά κυριολεξία για νέα μεταγραφή θα είχε κριθεί ήδη ως υπερεπιτυχημένη.
Στα 26 του ο Κλωναρίδης μοιάζει να βρίσκεται στην πιο ώριμη φάση της καριέρας του. Τα αγωνιστικά προσόντα του φαίνεται να έχουν διευρυνθεί καθοριστικά, αυτό που μπορεί να κάνει στο γήπεδο έχει πάψει να περιορίζεται στην ταχύτητά του με τη μπάλα στα πόδια. Είναι άραγε το αγωνιστικό «κουμπί» του που φαίνεται να έχει βρει και να… πατάει ο Ουζουνίδης; Η ανάστασή του πάντως έχει συμπέσει με την έλευση του τελευταίου και στο ποδόσφαιρο οι συμπτώσεις είναι περιορισμένο φαινόμενο.
Τα χρόνια της παρακμής για την ΑΕΚ. την εποχή που η ομάδα πάλευε να μείνει στην Σούπερ Λίγκα, την περίοδο της Γ’ και της Β’ Εθνικής, ο Κλωναρίδης ήταν ένα από τα μεγαλύτερα «αχ» των οπαδών της. Ένα ταλέντο που αναδείχθηκε με τα κιτρινόμαυρα και αντί να γίνει μόνιμος πυλώνας του ρόστερ της Ένωσης για χρόνια χάθηκε μέσα από τα χέρια της εξαιτίας της άθλιας κατάστασής της.
Η επιστροφή του στην ομάδα που τον ανέδειξε πέρυσι έμοιαζε σαν μια αποκατάσταση της πραγματικότητας, σαν μια εκδίκηση από μια οριστικά ξεπερασμένη συγκυρία. Ο Κλωναρίδης πέρυσι δεν κατάφερε να ανταποκριθεί σε αυτή την προσδοκία.
Φέτος όμως, όλα φαίνονται να είναι διαφορετικά. Ίσως η στιγμή της μεγάλης επιστροφής άργησε για αυτόν ένα χρόνο. Αλλά τελικά μάλλον ήρθε…