Μοιάζουν σα να έχουν περάσει αιώνες ολόκληροι από τότε. Λες και τα πάντα- τα κατορθώματά του, τα ρεκόρ που κατέρριπτε, τα γκολ του, όλα– παρασύρθηκαν από την «αιμοβόρα» λήθη και μας άφησαν με την αμφιβολία για το αν συνέβησαν ποτέ. Σαν ο ίδιος, αυτό το σπάνιο ταλέντο, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά αποκύημα της καλπάζουσας ποδοσφαιρικής μας φαντασίας. Μόνο που…
Μόνο που, να πάρει, δεν έχει παρέλθει και τόσος καιρός- μιλάμε για περίπου μια δεκαετία πριν. Ήταν η εποχή (το 2007, δηλαδή) που ο Παναθηναϊκός ανακάλυψε τον Χάρη Μαυρία στη Ζάκυνθο και τον ενέταξε στις ακαδημίες του, παίρνοντάς τον από τον Ζακυνθιακό.
Χρειάστηκε μόλις δύο χρόνια προκειμένου- στην «αδιανόητη» ηλικία των 15.5 ετών- να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο με το Τριφύλλι, ενώ στα 16 του έκανε το ανεπίσημο ντεμπούτο του στη μεγάλη ομάδα κόντρα στην Βόλφσμπουργκ, σ’ ένα παιχνίδι, μάλιστα, στο οποίο κέρδισε και πέναλτι.
Στη συνέχεια το σενάριο της καριέρας του έμοιαζε να έχει γραφτεί από το χέρι του πιο ευφάνταστου, ποδοσφαιρόφιλου παραμυθά: το 2010, ο τότε προπονητής της ομάδας, ο Νίκος Νιόπλιας, τον ρίχνει στα βαθιά βάζοντάς τον να παίξει στο ματς απέναντι στην Ρούμπιν Καζάν για το Champions League.
Ήταν μόλις 16 ετών και 245 ημερών και γινόταν ο 2ος νεότερος παίκτης στην ιστορία που αγωνίζεται στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, σπάζοντας, ταυτόχρονα, το ρεκόρ του συλλόγου που κατείχε ο Σωτήρης Νίνης.
Το ονειρώδες αγωνιστικό του ταξίδι συνεχίστηκε με ακόμα ένα ρεκόρ, καθώς στην παρθενική του εμφάνιση στο ελληνικό πρωτάθλημα (σε ντέρμπι, μάλιστα, κόντρα στην ΑΕΚ) έγινε ο μικρότερος ηλικιακά ποδοσφαιριστής του ΠΑΟ που αγωνίζεται στην Superlegue.
Το αστείρευτο ταλέντο του έμοιαζε να μετατρέπει τον κακοτράχαλο δρόμο προς την κορυφή σε μονοπάτι στρωμένο με ροδοπέταλα και αυτή την «υποψία» της κοινής γνώμης φρόντιζαν να την εντείνουν τα όσα έκανε εντός των τεσσάρων γραμμών.
Τη σεζόν 2012-2013 στους διπλούς αγώνες του Παναθηναϊκού με τη Μάδεργουελ έβαλε γκολ τόσο στο εκτός έδρας ματς της Σκωτίας (μαντέψτε: δικό του και το ρεκόρ του νεότερου σκόρερ με την πράσινη φανέλα σ’ ευρωπαϊκή διοργάνωση, όντας μικρότερος από 18.5 χρόνων), όσο και στη ρεβάνς του ΟΑΚΑ.
Την ίδια χρονιά, κατάφερε να προσθέσει στην προσωπική του «συλλογή» και το ρεκόρ του νεότερου παίκτη που σκοράρει σε ντέρμπι «αιωνίων», καθώς σε ηλικία 18 ετών και 291 ημερών έβαλε γκολ απέναντι στον Ολυμπιακό, παίρνοντας τα πρωτεία από τον θρύλο Μίμη Δομάζο (20 ετών και 7 ημερών ο «Στρατηγός»).
Κάπου εκεί, λοιπόν, είχε φτάσει η ώρα για την εκτόξευση: η αγγλική Σάντερλαντ δαπάνησε για χάρη του 3 εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να τον κάνει δικό της και άπαντες περίμεναν να τον δουν- σ’ ένα απείρως πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα- να συνεχίζει το ευγενές σπορ του βγαλσίματος ματιών με τις αγωνιστικές του επιδόσεις.
Αμ δε: στο Νησί πρόλαβε να παίξει μόλις σε 4 ματς, πριν επιστρέψει στα πάτρια εδάφη ως δανεικός στον Παναθηναϊκό για ένα εξάμηνο. Ακολούθησε η γερμανική Φορτούνα Ντίσελντορφ, όμως ούτε εκεί έθελξε ακριβώς με την απόδοσή του και, «μοιραία», κατέληξε στην Καρλσρούη.
Εκεί παρά το γεγονός πως «έγραψε» αρκετές συμμετοχές (22 στον αριθμό) και έμοιαζε να βρίσκει ελαφρώς τα πατήματά του, έκατσε μόλις μία σεζόν, πριν παραχωρηθεί στη Ριέκα και το, μετρίως μέτριο, πρωτάθλημα της Κροατίας.
Ούτε εκεί, όμως, στέριωσε: 10 συμμετοχές όλες κι όλες- οι περισσότερες εκ των οποίων ολιγόλεπτες-, κανένα γκολ, μηδέν οξέα κι άλλα τόσα λιπαρά και… αντίο- ούτε οι Κροάτες θέλησαν να τον κρατήσουν στο δυναμικό τους.
Και, κάπως έτσι, φτάνουμε στο σήμερα: ο γεννημένος το 1994 Χάρης Μαυρίας έχει φτάσει στο σημείο να θεωρείται ξεπεσμένος πρίγκιπας, την στιγμή που είχε ξεκινήσει ως παιδί- θαύμα και όλα έδειχναν πως θα γινόταν μια μέρα ο γαλανόλευκος ποδοσφαιρικός Βασιλιάς.
Ένα παιδί που μπορεί να παίξει σε περισσότερες από μία θέσεις (αγωνίζεται με την ίδια ευκολία στο δεξι και αριστερό άκρο της μεσαίας γραμμής αλλά και σαν περιφερειακός επιθετικός) και που, πριν καν ενηλικιωθεί, έκανε τους πάντες να τσιμπιούνται για να βεβαιωθούν πως δεν ονειρεύονται ότι ο τύπος που «αλωνίζει» στο χορτάρι είναι μετά βίας 17 ετών, βλέπει το όνομά του στο transfermarkt να έχει δίπλα την ένδειξη “without club”- χωρίς ομάδα.
Και όταν τελικά κατορθώνει να βρει μία (Χιμπέρνιαν) να του βάζει όρο στο συμβόλαιο ότι αν δεν κάνει 3 εμφανίσεις μέσα στον Δεκέμβρη θα αποχωρήσει απ’ την ομάδα.
Μπορεί να μοιάζει με κακόγουστο αστείο, όμως μια πενταετία μετά τη φυγή του από την Ελλάδα (μ’ εξαίρεση την «ενδιάμεση» επιστροφή του στον Παναθηναϊκό) ο Μαυρίας φαίνεται να έχει την κατάληξη του άλλου τεράστιου ταλέντου του Τριφυλλιού: του Σωτήρη Νίνη.
Το όνομά του ακούγεται για διάφορες ελληνικές ομάδες, όμως θα περίμενε κανείς ο Χάρης αυτή την στιγμή να σαρώνει με τη φανέλα της Γιουνάιτεντ ή της Γιουβέντους, φερ’ ειπείν, και όχι να διαπραγματεύεται την επιστροφή του στη χώρα μας- και, ειδικά, σε ομάδες που δε διεκδικούν το πρωτάθλημα.
Άραγε, θα μπορέσει λίγο πριν βγει το 2018 να κάνει το ολικό comeback και να φτάσει εκεί που έμοιαζε προδιαγεγραμμένο να φτάσει στην ποδοσφαιρική του ζωή;
Τώρα που το σκεφτόμαστε, γιατί όχι;
Διάολε, είναι μόνο 24.
Είκοσι τεσσάρων…