Για όλα τα βαλάντια: Το νησί με τις δεκάδες παραλιάρες έχει όλο το πακέτο για έναν φυσιολάτρη, οικογενειάρχη ή γλεντζέ

Υπάρχουν νησιά που ξεχωρίζουν για τις παραλίες τους. Άλλα για τη γραφικότητα της χώρας, την αρχιτεκτονική και πολεοδομική αισθητική τους. Κάποια επιλέγονται για τις αντιθέσεις των τοπίων τους, τη γαστρονομία και τη νυχτερινή ζωή τους, άλλα για διότι έχουν λάβει την «πιστοποίηση» της πλήρους χαλάρωσης και ηρεμίας.

Και υπάρχει και η Νάξος… Που συνδυάζει όλα τα παραπάνω, προσφέροντας μάλλον το πιο ελκυστικό πακέτο για τους «συλλέκτες» διαφορετικών εικόνων τις ημέρες των διακοπών τους. Με δεκάδες εξαιρετικές παραλίες, αλλά και μεγάλους ορεινούς όγκους, που διαθέτουν σπάνια χλωρίδα και πανίδα. Με σημαντική αυτάρκεια στην παραγωγή, σπουδαία μνημεία, πληθώρα καταλυμάτων και εστιατορίων, για όλα τα βαλάντια. Με στέκια για νυχτερινή διασκέδαση και παραθαλάσσιους οικισμούς για απομόνωση και… ραθυμία.

Ταβερνεία παραδοσιακά με την υπογραφή ντόπιων προϊόντων συνυπάρχουν με γκουρμέ εστιατόρια και κάθε λογής ταξιδιώτες, από οικογένειες (φυσικά), ως θιασώτες του «nightlife» και surfers απ’ όλο τον κόσμο. Η Νάξος, με το συγκριτικό πλεονέκτημα του μεγέθους της, αλλά και της τουριστικής ανάπτυξης των τελευταίων ετών, διαθέτει όλο το πακέτο για έναν φυσιολάτρη, οικογενειάρχη ή… γλεντζέ, με επιλογές για όλα τα γούστα.

Η Χώρα της Νάξου με τη φημισμένη «Πορτάρα», το Ενετικό κάστρο και τα σπάνιας ομορφιάς αρχοντικά της, είναι προφανώς το απόλυτο must see του νησιού. Σε επίπεδο παραλιών, καλύπτει κάθε προτίμηση, χάρη στη μεγάλη (νοτιοδυτική) ακτογραμμή της, που μοιάζει με μια τεράστια, συνεχόμενη παραλία. Εκεί είναι η οργανωμένη πλευρά, αμιγώς με αμμουδιά, beach bars και σχολές θαλάσσιων σπορ. Βραβευμένη παρεμπιπτόντως – τα νερά είναι κρυστάλλινα. Η νότια και ανατολική πλευρά διακρίνεται από πιο ήσυχες παραλίες, χωρίς οργάνωση και κοσμικότητα.

Πέραν των κλασικών καλοκαιρινών διακοπών, η Νάξος προσφέρει αξέχαστες περιηγήσεις στα ορεινά χωριά της. Ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της θυμίζει περισσότερο περιοχή της ηπειρωτικής Ελλάδας παρά κυκλαδίτικο νησί. Το πιο φημισμένο απ’ όλα είναι η Απείρανθος, που λόγω της ξεχωριστής «προσωπικότητάς» της μοιάζει με μια αυτόνομη περιοχή εντός Νάξου, στέκοντας αγέρωχη στα 600μ. υψόμετρο. Το γλωσσικό ιδίωμα (απόλυτα συμβατό με την κρητική διάλεκτο), τα ήθη και τα έθιμα είναι διαφορετικά απ’ ότι στο υπόλοιπο νησί. Οι κάτοικοί της πιθανολογείται ότι μετοίκησαν εκεί από την Κρήτη (κυρίως από τα Σφακιά και τα Ανώγεια) και είναι εντυπωσιακό το πώς έχει διατηρηθεί η παράδοση από γενιά σε γενιά.

Πρόκειται για ένα πετρόκτιστο χωριό, με μαρμαρένια, στενά καλντερίμια, ενετικούς πύργους και παραδοσιακά καφενεία, που δένουν αρμονικά το καρτ ποστάλ σκηνικό. Ως επιχειρήματα του εντελώς ξεχωριστού χαρακτήρα του θα αρκούσε η συνθήκη της ύπαρξης πέντε διαφορετικών μουσείων (Αρχαιολογικό, Λαογραφικό, Γεωλογικό, Φυσικής Ιστορίας, Παιδικού Πολιτισμού του Αιγαίου), σε ένα χωριό περίπου 900 κατοίκων!

Ένα άλλο εντυπωσιακό ορεινό χωριό είναι ο Κόρωνος, από τα παλαιότερα του νησιού, με πλακόστρωτα σοκάκια, καμάρες και μικρές πλατείες. Το μεγαλύτερο όλων είναι το Φιλώτι, χτισμένο αμφιθεατρικά σε δύο λόφους, στους πρόποδες του όρους Ζας. Σήμα κατατεθέν του τα πλακόστρωτα δαιδαλώδη σοκάκια, ενώ ενδεικτικό του φιλοπρόοδου χαρακτήρα του είναι το ότι φιλοξενεί βιβλιοθήκη, κινηματογραφική λέσχη και λέσχη Ανάγνωσης.

Δύσκολα θα βρεις σε έναν τόπο περίπου 400 τ.χλμ. τόσα πολλά και διαφορετικά πράγματα να δεις και να κάνεις. Φεύγοντας από εκεί δεν θα έχεις την παραμικρή ένσταση για το η Νάξος φέρει δικαίως ή όχι τον τίτλο η «βασίλισσα των Κυκλάδων»…