Έχοντας αντιληφθεί γρήγορα πού θα οδηγηθεί το εργάκι το φετινό καλοκαίρι με τις τιμές στα νησιά, αποφάσισα πως δεν πρόκειται να δώσω ούτε ευρώ σε νησί και θα προτιμήσω να τα δώσω στο εξωτερικό. Κάπως έτσι βρέθηκα για διακοπές στα τέλη Ιουνίου στο Μπάρι.
Γενικά, σε αυτά τα 2 χρόνια πανδημίας, έχουν γίνει απλησίαστα με πτήση πολλά μέρη στην Ευρώπη και πρέπει να κάνεις αρκετούς περιορισμούς για να βρεις μια νορμάλ τιμή να ταξιδέψεις οπουδήποτε στην Ισπανία, τη Γαλλία, ακόμα και τη Σλοβενία ή την Ουγγαρία.
Η Ιταλία είναι το μόνο προσιτό μέρος της Ευρώπης για τον Έλληνα και η επιλογή της είναι πάντοτε σε υψηλή θέση. Πολύ περισσότερο φέτος που ακτοπλοϊκά και διαμονή έχουν αγκαλιάσει τη στρατόσφαιρα.
Ας το δούμε αναλυτικά. Για να πας σε ένα οποιοδήποτε νησί, θα δώσεις άνετα ένα 70αρι-80αρι για το πλοίο και αυτό στα πιο κοντινά. Ξενοδοχείο, ακόμα κι αν κάνεις τρομερές εκπτώσεις στο δωμάτιο, ένα 500άρι για 4 βράδια δεν το γλυτώνεις. Κι αυτή η τιμή αφορά νησιά που δεν είναι ιδιαιτέρως δημοφιλή.
Κέρδισε ένα ταξίδι δύο ατόμων στην Ιταλία από το Gowise.gr!
Αν μιλάμε για Νάξο, Πάρο, Κουφονήσια, Τήνο, τότε 600 ευρώ θα έχουν μόνο κάτι τρώγλες. Ε, δε θα ξοδέψεις κι από ένα 60άρι τη μέρα σε φαγητά και νερό; Δεν βάζω καν το βραδινό ποτό. Να και άλλα 200 με 250 ευρώ που εμφανίζονται. Δε θα νοικιάσεις κι ένα αμάξι με την παρέα σου; Στην καλύτερη θα σας κοστίζει 200 ευρώ για 4 μέρες, άρα ένα κατοστάρικο το άτομο συν ένα 30άρι ο καθένας για βενζίνη, αν δεν καλύπτετε μεγάλες αποστάσεις.
Τα 9 κατοστάρικα για 4 μέρες δεν τα γλυτώνεις και μπορεί να είμαι και φθηνός στην εκτίμησή μου.
Για το Μπάρι από την άλλη, μπορείς να πας με 65-70 ευρώ με αεροπλάνο. Τόση είναι η μέση τιμή για τον Σεπτέμβριο. Αν πάλι έμπαινες στη διαδικασία να κλείσεις εισιτήρια από Μάιο για τον Αύγουστο, παίζει και να έβρισκες με 50 ευρώ. Εγώ για τέλη Ιουνίου είχα βρει με 45 ευρώ πήγαινε και γύρνα.
Το Μπάρι έχει λίγα ξενοδοχεία για να επιλέξεις και αυτό που εδώ θεωρείται 4άστερο, εκεί είναι 5άστερο. Μπορείς δηλαδή με χαμηλότερο ποσό να απολαύσεις ένα δωμάτιο και υπηρεσίες από το πάνω ράφι. Μπορείς βέβαια να βρεις και Airbnb ή δωμάτιο ξενοδοχείου με 250 ευρώ για 4 βράδια. Ή και με 410 αν θες να ανέβεις επίπεδο.
Για φαγητό μέσα στην ημέρα μπορείς να χαλάς επίσης 50 ευρώ για να σκάσεις ή 40 ευρώ για να είσαι τόσο όσο. Αυτοκίνητο εδώ δε θα χρειαστείς απαραίτητα γιατί τα τρένα λειτουργούν, ενώ η πόλη είναι περπατήσιμη όσο δεν πάει. Ας υποθέσουμε για την οικονομία της κουβέντας, πως νοικιάζεις στην ίδια ακριβώς τιμή με της Ελλάδας. Εδώ όμως η βενζίνη είναι πιο φθηνή.
Κάνοντας τη σούμα, θα δεις ότι τα 4 βράδια στο Μπάρι κοστίζουν με το ζόρι 650 ευρώ και αυτή η τιμή είναι με το ανώτερο που μπορείς να διαλέξεις σε κάποιες από τις επιλογές.
Μιλάμε για χαοτική απόσταση. Ακόμα όμως κι αν προσθέσουμε για διάφορους λόγους άλλα 200 ευρώ στα έξοδα του Μπάρι, πάλι η εμπειρία του εξωτερικού και δη μιας πόλης στη νοτιοανατολική Ιταλία που δεν είναι τουριστική εκτός των Ιταλών, δε συγκρίνεται με τίποτα.
Δε συγκρίνεται ακόμα περισσότερο γιατί σε απόσταση 20 λεπτών με το τρένο, που κοστίζει από 3 ως 6 ευρώ πήγαινε-έλα, μπορείς να δεις 2 πανέμορφα παραθαλάσσια μέρη και με ένα ταξί στα 40 ευρώ να βάλεις στο πλάνο και ένα τρίτο.
Το Μπάρι είναι μια πόλη που μπορείς να την δεις όλη σε μιάμιση μέρα το πολύ. Θα πας στο Κάστρο στο λιμάνι, θα κάνεις μια περαντζάδα, θα περπατήσεις στην Cita Vecchia, θα απολαύσεις όλα τα σπίτια με τις ανοιχτές πόρτες, όπου γυναίκες όλων των ηλικιών φτιάχνουν ζυμαρικά και τα απλώνουν σε πάγκους και εκεί γύρω θα δεις τους εντυπωσιακούς ναούς.
Δε θες κάτι άλλο να δεις από το Μπάρι. Το απόγευμα προς βράδυ θα αράξεις στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, όπου απ΄έξω φωτίζουν την πλατεία πολύχρωμα σημαιάκια και φωτάκια. Θα κάνεις και μια βόλτα στον μεγάλο εμπορικό δρόμο Andrea da Bari, θα δεις το Teatro Petruzzelli και τον σταθμό των τρένων και τελείωσες.
3+1 μαγικά μέρη δίπλα στο Μπάρι
Μόλις τα κάνεις αυτά, σε περιμένει το τρένο για να πας στο Πολινιάνο α Μάρε, ένα χωριό που φιλοξενεί το διασημότερο εστιατόριο της Μεσογείου κι ένα από τα διασημότερα της Ευρώπης.
Στο Πολινιάνο θα περιπλανηθείς επίσης στα σοκάκια της παλιάς πόλης και θα κάτσεις για ποτό στην Πιάτσα Τρινιτά.
Εκεί γύρω έχει άπειρα μαγαζιά με χειροποίητα κοσμήματα, με γυάλινα βάζα, αλλά κυρίως με ρούχα, οπότε μπορείς να κάνεις τα ψώνια σου, θα πας να απολαύσεις την παραλία από ψηλά, με τα πεντακάθαρα και γαλαζοπράσινα νερά της Αδριατικής και μετά θα περπατήσεις στον πλακόστρωτο εμπορικό δρόμο που έχει διακοσμηθεί με φωτάκια που σχηματίζουν στίχους από το Volare.
Αφού τα κάνεις αυτά, θα πας στο Grotta Palazzese, το ξενοδοχείο που στεγάζει το ομώνυμο εστιατόριο που βρίσκεται μέσα σε σπηλιά στη θάλασσα. Οκ, το hype και τη θέα θα τα πληρώσεις ακριβά, ίσως και δυσανάλογα σε σχέση με το φαγητό. Αλλά θα έχεις και 5-6 φωτογραφίες να ποστάρεις στα social για να φλεξάρεις!
Εγώ βέβαια λόγω πολλών διατροφικών περιορισμών, δε μπορούσα να φάω πολλά, οπότε αρκέστηκα σε ένα πιάτο με γεμιστά ραβιόλια και σε ένα τοπικό έδεσμα, φάβα με ραδίκια. Δε μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα ή ότι τα 195 ευρώ που είναι η ελάχιστη κατανάλωση, τα άξιζε. Αν έτρωγα κρέας, μπορεί να το έκρινα διαφορετικά.
Η θέα πάντως ήταν μαγευτική, ειδικά όσο βράδιαζε.
Μετά το Πολινιάνο, 2-3 στάσεις με το τρένο αργότερα, βρίσκεται η Μονόπολη. Για τους Ιταλούς είναι το πιο ωραίο μέρος για διακοπές σε σχέση με το Πολινιάνο και άλλα γύρω χωριά.
Βγάζει έναν αέρα νησιού, έχει κατά 95% Ιταλούς από άλλα μέρη της χώρας, έχει πολλές επιλογές για φαγητό και ποτό, έχει και το Μεράκι, ένα εστιατόριο με ελληνικό όνομα, έχει και τη βόλτα στον πράσινο και τον κόκκινο φάρο και γενικά τη διαδρομή στο Molo Tramontana. To πιο mainstream σημείο του είναι το λιμανάκι με τις σκούρες μπλε βαρκούλες.
Από τη Μονόπολη μπορείς να πάρεις λεωφορείο ή ταξί για να πας στο Αλμπερομπέλο και το Λοκοροτόντο. Είναι δύο χωριά που φημίζονται για τα σπίτια με τρούλους, κυρίως το πρώτο. Το δεύτερο έχει πολλά κοινά στοιχεία σε αρχιτεκτονική και διαρρύθμιση με τη Μονόπολη, οπότε αν πρέπει να επιλέξεις ένα από τα δύο, τότε να πας στο Αλμπερομπέλο.
Αν δεν ήξερα ότι είμαι στην Ιταλία, θα έβαζα στοίχημα πως πρόκειται για κάποιο ισπανικό χωριό που κάποτε κατέκτησαν Σαρακηνοί ή Άραβες και άφησαν το στίγμα τους.
Το Αλμπερομπέλο είναι μικρό. Μπορείς να το γυρίσεις σε 2-3 ώρες και μετά να αράξεις σε κάποιο μαγαζί για φαγητό ή για κρασί, μιας και έχει αρκετά μικρά wine bars. Όλα τα σοκάκια του, όλες οι διαδρομές του προσφέρουν μια πληρότητα εικόνων και συναισθημάτων.
Εκτός από τα παραπάνω, εφόσον έχεις τη διάθεση, μπορείς να πας και στη Ματέρα που είναι και μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς για την Unesco. Δεν είναι κάτι το τρελό, το σούπερ, αρκούν 3-4 ώρες για να δεις όσα έχει να σου δώσει, να περιπλανηθείς μόνος στα σοκάκια γιατί δεν έχει πολύ κόσμο, και μετά να κάτσεις σε μια από τις 3 πλατείες.
Ανάμεσα σε ελληνικό νησί και εξωτερικό, η λογική και σοφή επιλογή είναι πάντοτε το δεύτερο. Γιατί ακόμα κι αν δώσεις ίδια ή και περισσότερα λεφτά, θα το απολαύσεις μέσα σου περισσότερο απ΄ό,τι το να δεις για άλλη μια φορά το λευκό των Κυκλάδων.
Το Μπάρι και γενικά αυτή η περιοχή της Ιταλίας, παραμένει ήρεμη γιατί δεν έχει τόση προτίμηση. Ο κόσμος είναι πρόσχαρος αλλά και με όρια, θυμίζει αρκετά Κεντρική Ευρώπη, ο καθένας κοιτάζει τη δουλειά του και θα έλεγα πως είναι περισσότερο πόλη στα βόρεια της Ιταλίας παρά στα νοτιοανατολικά.
Αυτό το ταξίδι το συνιστώ σε όλους. Είναι μια πανδαισία εικόνων κάθε ένα από τα μέρη που αναφέρθηκαν και ταιριάζει ιδανικά σε ζευγάρια ή παρέες των 2-3 ατόμων.
