Έχεις περάσει μια βδομάδα κόλαση.
Έχεις πήξει στη δουλειά, τις οικογενειακές υποχρεώσεις, τα άγχη…
Κι ενώ το μυαλό σου ξεχειλίζει έγνοιες και η ανελέητη καθημερινότητα σε… ρουφάει σαν κυκλώνας, νιώθεις πιο αναγκαίο από ποτέ ένα διάλειμμα.
Ένα τάιμ-άουτ για να ‘ρθεις στα ίσια σου.
Όταν κλείνεις όμως τα μάτια και σκέφτεσαι την ιδανική απόδραση (με πράσινο, γάργαρα νεράκια και πουλάκια να κελαηδάνε), ο ρεαλιστής εαυτός σου σε επαναφέρει στην τάξη:
«Πού να τρέχεις τώρα…»
Κακώς!
Κάκιστα!
Διότι δεν χρειάζεται να εξοριστείς, ούτε να ταξιδέψεις χιλιάδες χιλιόμετρα για να βρεις τον δικό σου… έκτακτο παράδεισο.
Απέχει λίγη μόνο ώρα από την Αθήνα.
Και είναι ο καταρράκτης Ραπεντώσας!
Παρόλο που ο… σελέμπριτι καταρράκτης της Αττικής θεωρείται αυτός του Βαλανάρη, εκείνος που εντοπίζεται σε απόσταση αναπνοής από τον οικισμό του Διονύσου έχει εξίσου πολλές ομορφιές να προσφέρει.
Σε σημείο τέτοιο που όσοι τον «ανακάλυψαν» πριν κάποια χρόνια, επιχειρούσαν να κρατήσουν το μυστικό για τον εαυτό τους!
Μη βιαστείς όμως να τους κατακρίνεις.
Γιατί αρκεί μια επίσκεψη για να καταλάβεις/δικαιολογήσεις την εγωιστική συμπεριφορά τους…
Αφού περάσεις λοιπόν το λατομείο μαρμάρων του Διονύσου, μπορείς να κάνεις μια στάση στο εστιατόριο που υπάρχει στη διασταύρωση του Άγιου Πέτρου για να χαζέψεις τη θέα στην παραλία του Μαραθώνα και της Νέας Μάκρης.
Και έπειτα χρειάζονται κάτι παραπάνω από 5 χλμ. οδήγησης για να φτάσεις στο φράγμα του Ραπεντώσα.
Εκεί όπου ξεκινάει πλέον η αίσθηση ότι μπήκες σε… χρονοκάψουλα και μεταφέρθηκες σε κάποιο εξωτικό προορισμό.
Αρχικά η περιοχή της Ραπεντώσας ήταν δασική και καλυπτόταν με μεγάλο πευκοδάσος.
Παρόλο όμως που εκείνο κάηκε στην μεγάλη πυρκαγιά του 2009 (η οποία ξεκίνησε από το Γραμματικό και έφτασε μέχρι την Πεντέλη) η ρεματιά στην οποία βρίσκεται ο καταρράκτης… αντιστάθηκε.
Και αφού «επιβίωσε» λόγω του είδους των δέντρων που φύονται εκεί, απέκτησε εικόνα όασης μέσα στην έρημο:
Πλάτανοι, λεύκες, πολύχρωμα λουλούδια, άφθονο πράσινο…
Και όλα αυτά με τους χαλαρωτικούς ήχους από το τρεχούμενο νερό και τα κελαϊδίσματα των πουλιών να συνοδεύουν την πορεία σου ανάποδα με το ρέμα…
Στο σημείο λοιπόν που εκείνο χωρίζεται στα δυο (περίπου στο μέσο της διαδρομής) μπορείς να πας αριστερά:
Για να συναντήσεις αρχικά την όμορφη λιμνούλα (βγαλμένη θαρρείς από ζωγραφιά) που είναι το τέλειο μέρος για ένα γραφικό πικ-νικ…
Και αφού προχωρήσεις λίγο ακόμα, ν’ ανακαλύψεις (πρώτα με τ’ αυτί και μετά το μάτι, αφού είναι κρυμμένος στη βλάστηση) τον επιβλητικό καταρράκτη!
Το ρήγμα περίπου 10 μέτρων από το οποίο ξεχύνεται με ορμή το νερό…
Και τον μαγικό υδροβιότοπο που σχηματίζεται μπροστά του με πεταλούδες, βατραχάκια και άλλα πλάσματα μέσα κι έξω από την κρυστάλλινη επιφάνεια…
Βγάζεις λοιπόν παπούτσια και κάλτσες (ή βάζεις και μαγιό αν είσαι πιο τολμηρός για μια βουτιά).
Συνδέεσαι απευθείας με το μαγευτικό τοπίο.
Και νιώθεις σαν να πρωταγωνιστείς στη «Γαλάζια Λίμνη» χωρίς καν να έχεις απομακρυνθεί από την Αττική!
