Γνωστή για τα καταπράσινα πευκοδάση της που πολλές φορές φτάνουν μέχρι την θάλασσα και τις υπέροχες παραλίες της (αλλά και για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, μην το ξεχνάμε αυτό) η Σκιάθος είναι ένα νησί που τα τελευταία –ειδικά- χρόνια γνωρίζει μεγάλη τουριστική άνθιση. Και τα Λαλάρια αποτελούν έναν «must» προορισμό για τον επισκέπτη, με την απαραίτητη υποσημείωση πως κρύβει κινδύνους.
Το μυστικό πίσω από την ονομασία της είναι η τοπική ντοπιολαλιά. Τα λευκά βότσαλα και βράχια που «λαλαρίζουν» στον ήλιο, όπως λένε οι κάτοικοι του νησιού των Σποράδων, και δημιουργούν αυτήν την πανέμορφη παραλία στο βόρειο και σαφώς πιο δυσπρόσιτο και άγριο κομμάτι του νησιού.
Σε πολλά σημεία η πρόσβαση είναι δυνατή με οχήματα «4Χ4», όχι όμως και στα Λαλάρια όπου κανένα επίγειο μέσο δεν μπορεί να τα φτάσει. Ακόμη και με τα πόδια η πρόσβαση είναι αδύνατη, αφού μια απότομη πλαγιά αποκλείει κάθε τέτοιο ενδεχόμενο. Ο μόνος τρόπος να την προσεγγίσει κανείς είναι από την θάλασσα, είτε αν είναι από τους τυχερούς που διαθέτουν δικό τους σκάφος, είτε με κάποιο από τα καΐκια που δραστηριοποιούνται στο νησί. Βέβαια, δεν είναι και λίγοι εκείνοι που την αποφεύγουν για την επικινδυνότητά της.
Όπως συμβαίνει και σε άλλες αντίστοιχες (από γεωλογική άποψη) παραλίες σαν το Ναυάγιο στην Ζάκυνθο ή στην Κρήτη για παράδειγμα, έτσι και στα Λαλάρια έχουν καταγραφεί κατολισθήσεις, ευτυχώς δίχως θύματα, γεγονός που οφείλει να το έχει κατά νου ο επισκέπτης. Φυσικά η περιοχή έχει αμέτρητους άλλους λόγους που θα τον κάνουν να τα ξεχάσει όλα αυτά και να απολαύσει το μπάνιο του σε έναν μοναδικό, σχεδόν αλλόκοσμο τόπο.
Η εικόνα του άγριου τοπίου, των επιβλητικών βράχων και το παιχνίδισμα της αντανάκλασης του ήλου πάνω σε αυτούς και τα πεντακάθαρα καταγάλανα νερά είναι από αυτές που θα συντροφεύουν για πάντα τις αναμνήσεις του καθενός. Στα Λαλάρια, άλλωστε, υπάρχει και η περίφημη «Τρύπια Πέτρα», ένα από τα πιο φωτογραφημένα σημεία όχι μόνο της Σκιάθου αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας, ενώ προσφέρεται για αμέτρητες βουτιές στο απέραντο γαλάζιο, όπως και ολόκληρη η γύρω περιοχή. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν συγκαταλέγεται άδικα στις λίστες με τις ομορφότερες παραλίες του κόσμου!
Για τους άλλους, τους λιγότερους τολμηρούς, υπάρχει φυσικά η αμμουδιά στην παραλία. Βέβαια, όπως είναι μάλλον εύκολο να αντιληφθεί κανείς, εκεί δεν θα βρείτε διαφόρων λογιών υπηρεσίες. Δηλαδή ούτε ξαπλώστρες, ούτε ομπρέλες, ούτε ταβέρνες, μπιτς μπαρ ή καντίνες. Οι παραθεριστές οφείλουν να φτάσουν εκεί κουβαλώντας τα απαραίτητα, ξεκινώντας προφανώς από το άφθονο νερό και κάποιο σκίαστρο και ανάλογα με τις προθέσεις για τον χρόνο παραμονής τους και φαγητό.
Η πρόσβαση είναι εφικτή για τους περισσότερους από τα καΐκια που μεταφέρουν τουρίστες, έχοντας πάντως κατά νου ότι ορισμένα εξ αυτών συνδυάζουν την επίσκεψη στα μοναδικά Λαλάρια, με άλλες κοντινές παραλίες και ότι ακόμη και οι έμπειροι την αποφεύγουν όταν πνέουν ισχυροί βοριάδες που μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα στα σκάφη. Εφόσον, πάντως, προτιμήσετε να παραμείνετε εκεί μια ολόκληρη ημέρα, είναι βέβαιο πως δεν θα μείνετε παραπονεμένοι από αυτήν την εμπειρία ζωής στην μαγευτική Σκιάθο.
Φεύγοντας είναι δεδομένο ότι θα πρέπει να πάρετε μαζί σας τα σκουπίδια σας, αλλά μόνο αυτά. Εάν επιχειρήσετε να κρατήσετε κάποιο σουβενίρ από την περιοχή, δηλαδή ένα βότσαλο, ένα λαλάρι, οφείλετε να γνωρίζετε ότι αυτό απαγορεύεται και μάλιστα οι παραβάτες τιμωρούνται με τσουχτερό πρόστιμο ύψους 1.000 ευρώ!