Σαν την Χαλκιδική δεν έχει, υποστηρίζει – και σωστά – το γνωστό σλόγκαν. Αλλά ξέρουμε και τι ακριβώς… έχει η Χαλκιδική; Με πιο απλά λόγια, γνωρίζουμε όλους τους θησαυρούς που κρύβει αυτή η ευλογημένη γωνιά της χώρας μας; Πάντα υπάρχει τελικά κάτι ακόμη να ανακαλύψεις και εδώ μπαίνει στο πλάνο η Αμμουλιανή. Ένα νησάκι – αποκάλυψη!
Πραγματικά υπέροχο, ξεχωριστό. Οι ελιές, η πυκνή βλάστηση εν γένει δίνουν το πράσινο χρώμα ως φόντο και έρχονται να δέσουν τέλεια με τις αμμώδεις παραλίες και τα διαυγή, σαν καθρέφτης, νερά. Το βλέπεις από τη στεριά και έχεις την (ψευδ)αίσθηση πως μπορείς να το φτάσεις κολυμπώντας. Μόλις 2 ναυτικά μίλια απέχει, κοντά 4 χλμ. δηλαδή.
Είναι το μοναδικό κατοικημένο νησί στη Χαλκιδική, έχει λίγο περισσότερους από 500 μόνιμους κατοίκους. Ανάμεσα στο δεύτερο και στο τρίτο πόδι, ένας ιδανικός προορισμός για όσους εκτιμούν τις διακοπές ως αποφόρτιση, ως αποσύνδεση από τους τρελούς ρυθμούς της καθημερινότητας.
Το μεγάλο «συν» της Αμμουλιανής, ένα από τα μεγάλα της πιο σωστά, είναι πως την ξέρουν τόσοι όσοι. Με άλλα λόγια, δεν θα την δεις ποτέ να πήζει υπερβολικά από κόσμο. Κάτι εξόχως ευπρόσδεκτο όταν έχεις περάσεις ένα χειμώνα μέσα στη βαβούρα της πόλης. Θες να ξεφύγεις, θες να αλλάξεις παραστάσεις, θες να έρθεις σε επαφή με τη φύση. Εκεί όλα αυτά μπορείς να τα βρεις, να τα απολαύσεις στο ακέραιο.
Το νησί ήταν άλλοτε ιδιοκτησίας του Αγίου Όρους, μετόχι της Μονής Βατοπεδίου συγκεκριμένα. Μάλλον γι’ αυτό είναι τόσο… ευλογημένος ως τόπος. Η πιο γνωστή παραλία είναι οι Αλυκές. Κοσμοπολίτικη, με ένα beach bar που «σφύζει» από ωραίο κόσμο, ενώ έχει και camping δίπλα. Πολύ ωραίες παραλίες είναι και ο Άγιος Γεώργιος (ρηχά νερά και πάντα θα βρεις χώρο να βάλεις τη ψάθα σου), η Μεγάλη Άμμος (πανέμορφο τοπίο, ζηλευτή ηρεμία), το εξωτικό Πόρτο Άγιο και τα Καραγάτσια (ιδανική για οικογένειες με μικρά παιδιά).
Αν ρωτήσεις έναν ντόπιο τι πρέπει να δεις οπωσδήποτε, θα σε στείλει καρφί στα Δρένια ή Γαϊδουρονήσια. Έξι ακατοίκητα νησάκια, ο ορισμός του επίγειου παράδεισου. Αν νοικιάσεις ιδιωτικό βαρκάκι, μπορείς να πας και στα μικρότερα, παρθένα νησάκια της περιοχής (Φέτη, Πέννα, Άρτεμις, Ελιά). Μπορείς ακόμα και να κολυμπήσεις ανάμεσα στα νησιά ή να τα διασχίσεις με κανό, εσύ αποφασίζεις.
Σαν η κοιλιά σου θυμίσει πως χρειάζεσαι και τροφή, κανένα πρόβλημα. Το νησί έχει πολλές ωραίες ταβέρνες, αρκετές εκ των οποίων φημίζονται για το φρέσκο ψάρι τους, για τη μαστοριά που το ψήνουν (Τζανής, Ανεμότρατα για να σου αναφέρουμε ορισμένα μαγαζιά). Είναι η πρώτη ύλη εκλεκτή, βεβαίως, αλλά το κάτι παραπάνω το δίνει μόνο η τεχνογνωσία.
Και πώς θα πας στην Αμμουλιανή; Με καράβι από την Τρυπητή, πέριξ της Ουρανούπολης, κοντά 2 ώρες οδήγηση από τη Θεσσαλονίκη. Υπάρχουν πολλά δρομολόγια μέσα στη μέρα. Σε λίγα λεπτά (θα) είσαι εκεί. Για να ξεκινήσεις να ζεις το καλοκαιρινό όνειρο. Το γνήσιο, το ανόθευτο, όπως παλιά. Με τρομερά καλόκαρδους ανθρώπους να φροντίζουν για τη φιλοξενία σου, κάνοντάς σε να νιώσεις κάθε άλλο παρά ξένος.
Οι κάτοικοι λένε, λίγο χαριτολογώντας λίγο επειδή καμαρώνουν, πως ο τόπος τους είναι «η Μύκονος του βορρά». Επειδή αναπτύσσεται ραγδαία τουριστικά τα τελευταία χρόνια, όχι για κάνα άλλο λόγο. Ακόμα κι έτσι, παραμένει ένας προορισμός που πολλοί δεν ξέρουν καν να δείξουν στο χάρτη. Και μας αρέσει έτσι περισσότερο, δεν σου κρύβουμε. Σαν την Αμμουλιανή δεν έχει…