Κοίτα να δεις πώς τα φέρνει η (δημοσιογραφική) ζωή. Σου ‘χαμε γράψει και παλαιότερα για τις Μαλδίβες. Αλλά για… ορθογραφικούς λόγους. Επειδή πολλοί μπερδεύονται και τις γράφουν «Μαλβίδες». Νομίζαμε πως η σχέση μας με αυτό το παραμυθένιας ομορφιάς μέρος στον Ινδικό Ωκεανό θα εξαντλούταν κάπου εκεί. «Σάμπως θα πάμε ποτέ;», κατέληγε η όποια σκέψη. Μέχρι που νέες πληροφορίες ήρθαν στα (τίμια) αυτιά μας. Και ναι, ούτε τώρα θα πάμε, αλλά…
Να σου το όνειρο, να σου ο ταξιδιωτικός στόχος για πολλούς που μέχρι πρότινος απλά «δεν». Οι Μαλδίβες έπαψαν να είναι προορισμός αποκλειστικά για τους πλούσιους και τους… πιο πλούσιους. ΟΚ, αν φτάνει 20 του μήνα και κάποιος κοιτάζει το app του τραπεζικού του λογαριασμού για να δει αν του φτάνουν τα λεφτά να ψωνίσει από το φούρνο, σίγουρα παραμένει κάτι που δεν είναι για εκείνον. Αλλά οι «μεσοπάνω» οικονομικά ξάφνου μπορούν να το βάλουν στο travel plan τους για το μέλλον, έστω να το τολμήσουν ως σκέψη.
Πόθεν προέκυψε τούτο; Την τελευταία δεκαετία, μια σιωπηρή επανάσταση έγινε σε όλο το αρχιπέλαγος, όπως μάθαμε μέσα από άρθρο του BBC. Κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις επέτρεψαν στους κατοίκους να ανοίξουν ξενώνες σε κατοικημένα νησιά, καταργώντας έναν μακροχρόνιο κανόνα που περιόριζε τον τουρισμό μόνο σε ακατοίκητα resort-islands – αυτά δηλαδή που κάποτε βλέπαμε στις καρτ ποστάλ (και μόνο εκεί…) με τις βίλες πάνω στα γαλαζοπράσινα νερά και τους «βαστάζους» να τρέχουν να ικανοποιήσουν τα «θέλω» των ζάμπλουτων επισκεπτών.
Αυτό αύξησε κατά πολύ την προσφορά ενοικιαζόμενων καταλυμάτων. Περισσότεροι από 1.200 ξενώνες λειτουργούν πλέον σε 90 τοπικά νησιά, σύμφωνα με το εγχώριο Υπουργείο Τουρισμού. Και ως καλά ξέρουμε, αυτό είναι προς το συμφέρον του καταναλωτή. Το νέο μοντέλο τουρισμού που έχουν υιοθετήσει οι Μαλδίβες είναι πιο βιώσιμο. Καθώς απευθύνεται σε πολύ περισσότερους σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, ακόμη και σε οικογένειες της διπλανής ή της… παραδιπλανής πόρτας. Καλώντας τον επισκέπτη να μάθει και την κουλτούρα της χώρας, να μην το ζήσει δηλαδή σε μια «φούσκα», σε κάτι σαν παράλληλο σύμπαν.
Το ίδιο επωφελής είναι η κατάσταση και για τους ντόπιους, που πλέον μπορούν να ζουν καλά από τον τουρισμό, αλλάζοντας οικονομικό level και την καθημερινότητά τους. Ενώ παλαιότερα, στην καλύτερη, να έβρισκαν δουλειά σε κάποιο από τα resort, με πενιχρούς αναλογικά μισθούς.
Είναι μια χώρα που είναι κάπως σαν να εφηύρε από την αρχή τον εαυτό της οι Μαλδίβες. Επαναπροσδιόρισαν τις προτεραιότητές τους, το τι εικόνα θέλουν να δείχνουν στους έξω και στους «μέσα». Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και μια αυστηροποίηση των κανόνων προστασίας του περιβάλλοντος. «Το νησί είναι ο παράδεισός μας και δεν θα το αλλοιώσουμε στο βωμό του κέρδους», το (ωραίο) μήνυμα που στέλνεται. Είναι χαρακτηριστικό πως οι Μαλδίβες έχουν θέσει ως φιλόδοξο στόχο να παράγουν το 33% της ηλεκτρικής τους ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές έως το 2028.
Ναι, οι Μαλδίβες άλλαξαν. Παραμένουν ένας προορισμός που έλκει τα «μεγάλα πορτοφόλια», τα υπερπολυτελή resorts συνεχίζουν κανονικά να είναι εκεί. Αλλά πλάι σε αυτά αναπτύσσεται, ραγδαία αλλά και με σαφή μέριμνα όλο αυτό να μην γίνει απότομα και βίαια, και ένας άλλου είδους τουρισμός, για πολύ πιο «νορμάλ» κόσμο, που αναζητάει αυθεντικές και γήινες εμπειρίες. Έστω σε έναν «παράδεισο»…
