Η Θεοφανία Παπαθωμά είναι μια γυναίκα που έχει ασκήσει το επάγγελμα της δικηγόρου, έχει γράψει παιδικά βιβλία και έχει και μια πορεία στο χώρο της υποκριτικής. Τα τελευταία δύο χρόνια γνωρίζει επιτυχία με το ρόλο της Βιολέτας στις Άγριες Μέλισσες.
Θα περίμενε κανείς, μια γυναικα σαν αυτή, να μην εκφράζει απόψεις όπως η ακόλουθη.
«Το θέμα δεν είναι η υποταγή. Η Βιολέτα είναι πάντα αφοσιωμένη στη σχέση της και στον άνθρωπό της και αυτό πρέπει να κάνει μια γυναίκα: να αφοσιώνεται και να παραδίδεται στον άντρα της! Αυτός είναι ο ρόλος της. Αλλά δυστυχώς δεν πέφτεις πάντα σε καλά χέρια».
Τα παραπάνω λόγια της ηθοποιού τα διαβάζει κανείς στη συνέντευξή της στο Τηλέραμα και τον Βασίλη Ανδριτσάνο. Αν δεν έχει υπάρξει κάποια λάθος διατύπωση ή ηθελημένη παραποίηση από τον δημοσιογράφο – και γιατί να υπάρξει άραγε; – τότε μιλάμε για μια παντελώς άστοχη και σχεδόν προσβλητική για το γυναικείο φύλο δήλωση.
Δεν ξέρω αν επηρεάστηκε η Θεοφανία Παπαθωμά από τις Άγριες Μέλισσες και την εποχή στην οποία διαδραματίζεται η ιστορία της σειράς, αλλά ένας τέτοιος ισχυρισμός δεν έχει καμία θέση στο 2021. Στο 1980, μπορεί. Άντε στο 2000. Στο 2021 δεν θα έπρεπε να εκφράζεται και δη από μια γυναίκα η οποία ακούγεται σε αρκετούς και αρκετές και λόγω της σειράς, αλλά και εξαιτίας των αβάσιμων κατ΄εξακολούθησιν ισχυρισμών του συζύγου της, κ. Γρηγόρη Πετράκου.
Κατάφερε να εξοργίσει μέχρι και τον πράο κατά τ΄άλλα Σπύρο Μπιμπίλα που είπε σε εκπομπή «Άκουσα με προσοχή την φίλη μου Θεοφανία Παπαθωμά, που την εκτιμώ αφάνταστα σαν ηθοποιό. Το ότι βγαίνεις να κάνεις ένα μορατόριουμ για το θέμα του πως πρέπει να είμαστε, αν ο σύντροφος της λέει αλήθεια και θέλει να αφυπνίσει, εγώ αυτό το βρήκα εξωφρενικό».
Τι θα πουν οι λιγότερο προνομιούχες γυναίκες ακούγοντας τη Θεοφανία Παπαθωμά;
Αν η Θεοφανία Παπαθωμά λοιπόν που έχει αυτή τη θέση και είναι ανεξάρτηση από τον Γρηγόρη Πετράκο, υποστηρίζει ότι ο ρόλος της είναι να παραδίνεται στον άντρα, τότε τι περιμένουμε να πει μια μέση νοικοκυρά που δεν έχει τις ίδιες ευκαιρίες διαφυγής; Πώς να ζητάμε από γυναίκες να φεύγουν από τοξικές καταστάσεις, όταν ακούνε μια γυναίκα αυτόνομη να τους λέει ότι πρέπει να μείνουν στο πλάι του άντρα;
Ναι, φροντίζει κάπως να το σώσει στο σημείο με τα καλά και τα κακά χέρια, όμως η ουσία των λόγων της παραμένει.
Τέτοιες δηλώσεις δεν χρειάζονται ιδιαίτερη κριτική. Υπάρχει κάτι το αυτονόητο σε αυτά. Πόσο αυτονόητο είναι όμως; Οφείλουμε να το πούμε και να το γράψουμε ή θα είμαστε παρωχημένοι; Ό,τι κι αν ισχύει, θα το γράψουμε.
Καμία γυναίκα δεν γεννιέται για να παραδίνεται σε έναν άντρα. Όσο καλός κι αν είναι αυτός, όσο σπουδαίος. Γεννιέται για να παραδίνεται στον εαυτό της και αν στην πορεία της ζωής της επιθυμεί να μοιραστεί αυτόν τον εαυτό με έναν άντρα και να μοιραστεί κι αυτός τον δικό του, έχει καλώς. Αλλά αυτή είναι η έκταση της συμφωνίας.
Κι οποιοσδήποτε νοήμων άντρας θα γυρίσει να πει πως μια γυναίκα που προσκολλάται πάνω του, απωθητική είναι και όχι άξια θαυμασμού. Μόνο μέσα απ΄αυτή τη συνθήκη, της ανεξαρτησίας, γεννάται ο αμοιβαίος θαυμασμός, ο αμφίδρομος σεβασμός και φεύγει κάθε αίσθηση κτητικότητας προς τον άλλον.
Δε χρειαζόταν να τα γράψουμε εμείς, θα πείτε. Μακάρι να έχετε δίκιο και να είμαστε προβλεπέ.