Η 25η Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά της βίας εναντίον των γυναικών, έδωσε την ευκαιρία στην Άννα-Μαρία Βέλλη να δημοσιοποιήσει φωτογραφία της από την περίοδο που ένας πρώην σύντροφός της την ξυλοκοπούσε.
Η εικόνα τα έλεγε όλα από μόνη της. Ήταν σοκαριστική. Θα ήταν σοκαριστική αν τη βλέπαμε 1-2 χρόνια πίσω. Με όσα έχουμε δει και ακούσει το 2021, ίσως το θέαμα να ήταν και το πιο light. Κι αυτό είναι ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα.
Τα πολλά εγκλήματα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας το τρέχον έτος και η εικασία για τον αριθμό εκείνων που δεν έχουν φτάσει ακόμα στο να γίνουν υποθέσεις, μας οδηγούν σιγά σιγά σε μια τρόπον τινά απάθεια, στο να κανονικοποιήσουμε στο μυαλό μας ότι ο άνθρωπος και δη ο άντρας είναι ένα εκ φύσεως κακοποιητικό ον.
Κάτι τέτοιο, αν επικρατούσε ως άποψη, θα ήταν καταστροφικό. Δεν ξέρω ποια είναι η λύση για να μην υπάρξει άλλη Άννα-Μαρία Βέλλη. Ίσως θα έπρεπε να προβάλλουμε περισσότερο τις καλές περιπτώσεις. Ίσως η υπερπροβολή των δολοφόνων να προκαλεί έναν μιμητισμό, είτε σε ενήλικες είτε σε ανήλικα αγόρια που μπορεί τώρα να υποδέχονται τις πληροφορίες και σε 10 χρόνια να είναι επόμενοι εγκληματίες.
Ένας 15χρονος στη Θεσσαλονίκη έβγαλε ψεύτικο όπλο σε αστυνομικούς για το Tik Tok. Ποιος ξέρει; Ίσως να καλλιεργείται πια μια λαγνεία κι ένα glorification της γυναικοκτονίας…
Στην περίπτωση της Βέλλη, η οποία είχε αναφερθεί και παλαιότερα στην κακοποίηση που υπέστη, αλλά όχι με αυτές τις λεπτομέρειες που μοιράστηκε στο κανάλι του youtuber Konilo, η βαθύτερη ρίζα του προβλήματος βρίσκεται σε κάτι που είπε ο Τζέιμς Καφετζής.
Η φιλία τους στο Survivor προσέφερε την άνεση στην Άννα-Μαρία Βέλλη να μοιραστεί το βίωμα της. Είχε πει σε Καφετζή και Μπάρτζη τι της έκανε ο κακοποιητής της, ο θύτης της.
Ερωτώμενος από δημοσιογράφο ο Καφετζής αν το γνώριζε, απάντησε θετικά. Απάντησε επίσης ότι τον ξάφνιασε γιατί ο θύτης είναι του χώρου και του φαίνεται καλό παιδί. Τα χαρακτηριστικά δεν απέχουν από ανθρώπους που αυτή τη στιγμή κατηγορούνται και έχουν προφυλακιστεί.
Κάποιοι είχαν και την «τιμή» να τους αφιερωθεί από το Ενώπιος Ενωπίω μία ώρα εκπομπής με φιλοφρονήσεις από συναδέλφους και διάφορους άλλους. Δεν είναι τόσο πρόβλημα της εκπομπής σαφώς. Δεν γνώριζε, ελπίζουμε. Είναι πρόβλημα ότι είναι άνθρωποι του χώρου. Είναι καλά παιδιά.
Αυτό ακριβώς θέλουν να νομίζουμε. Και πλέον δημιουργούν τόση καχυποψία απέναντι σε αυτούς που είναι όντως καλοί άνθρωποι και όχι καλά παιδιά, που δυσκολευόμαστε πια να εμπιστευτούμε ανθρώπους.
Ας ξεκινήσουμε από το ότι δεν υπάρχουν καλά και κακά παιδιά. Όλοι οι άνθρωποι θα έχουν ξεσπάσματα στη ζωή τους, θα νιώθουν ότι αδικούνται ή δεν παίρνουν αυτό που θέλουν. Υπάρχουν λοιπόν αυτοί που απλά θα χτυπήσουν το χέρι τους σε έναν τοίχο ή ένα τραπέζι, θα κλάψουν, θα σπάσουν και κανένα ποτήρι και υπάρχουν κι αυτοί που θα στρέψουν το χτύπημα και το ποτήρι προς άλλον άνθρωπο.
Αυτή η δεύτερη κατηγορία, αποδεικνύουν τα πεπραγμένα των τελευταίων μηνών, θα βρει τον τρόπο να πλασάρει μιαν άλλη εικόνα, θα βρει τον τρόπο να πείθει πως το ένα ξέσπασμα και η μια στιγμή βίας δε θα ξανασυμβεί, ακόμα κι αν όντως ξανασυμβαίνει και θα είναι ένα «καλό παιδί».
Η Άννα-Μαρία Βέλλη έκανε το «λάθος» να είναι αυτόνομη και δυναμική
Δεν είμαστε ψυχολόγοι να γνωρίζουμε ποιο είναι το μερίδιο των κοινωνικών συνθηκών που μετατρέπουν ένα απλό ξέσπασμα, σε μια δολοφονική συμπεριφορά, αλλά είναι πια ξεκάθαρο πως πολλοί θεωρούνται καλά παιδιά. Μέχρι που σκοτώνουν.
Κι αυτό γιατί έχουμε ακόμα λάθος κατάλοιπα και στερεότυπα για το τι θεωρείται καλό παιδί. Δηλαδή ο Μπάμπης καλό παιδί θεωρείτο. Όμως οι λεπτομέρειες πριν τη δολοφονία της Καρολάιν, μάλλον δεν έδειχναν καλό παιδί. Ο δολοφόνος στην Κρήτη που σκότωσε τη μάνα των παιδιών του, από αρκετούς καλό παιδί θεωρείτο. Όμως και πριν τη δολοφονία δεν ήταν.
Γενικά, θα έπρεπε ως τώρα να έχουμε διδαχτεί από τους τόσους γείτονες που δηλώνουν σοκαρισμένοι και λένε «ήταν καλό παιδί, δεν είχε δώσει δικαιώματα», ότι τα κριτήρια μας είναι παντελώς λάθος. Τα κριτήρια τους είναι παντελώς λάθος. Αυτοί θεωρούν καλά παιδιά όσους είναι οικογενειάρχες και κρατούν δέσμια τη γυναίκα τους για να τους φέρνει τις παντόφλες και να τους μαγειρεύει. Κι όσοι την έχουν «απίκο», παίρνουν τα εύσημα. Γίνονται πρότυπα.
Μην κοιτάτε εδώ την Αθήνα. Που κι εδώ υπάρχει αυτό και σε μεγάλους αριθμούς, απλά δε φαίνεται γιατί απλώνεται. Δείτε πέρα από τις 4-5 μεγάλες πόλεις της χώρας. Και θα καταλάβετε ότι ο λόγος που δεν υπάρχουν κι άλλες νεκρές γυναίκες, είναι γιατί αποφάσισαν πως είναι καλύτερο να ενταχτούν στα πρότυπα του συντηρητισμού.
Στον πυρήνα των γυναικοκτόνων βρίσκεται η ενόχληση της από την μη υποταγή των γυναικών στα θέλω τους. Οι γυναίκες που δολοφονήθηκαν φέτος, το 1970 δε θα είχαν δολοφονηθεί. Αυτό σημαίνει πως πολλοί μαθημένοι στον σφοδρό συντηρητισμό του παρελθόντος, δε μπορούν να αντέξουν ότι οι γυναίκες τους μπορεί και να είναι ικανότερες τους και να θέλουν να ζουν ανεξάρτητα απ΄αυτούς και γι΄αυτό τις σκοτώνουν.
Άρα, πριν μας σοκάρουν τα καλά παιδιά, ας κάτσουμε όλοι μαζί να ορίσουμε ξανά τι σκατά κάνει κάποιον καλό παιδί. Τότε μπορεί και να έχουμε γλυτώσει μια νέα Άννα-Μαρία Βέλλη ή, ακόμα καλύτερα, μια νέα Γαρυφαλλιά, Καρολάιν, Τοπαλούδη.