Έχω πια πάψει να απαιτώ από τους ανθρώπους της τηλεόρασης να αντιλαμβάνονται πόσο λάθος μήνυμα μπορεί να περνάνε σε μια πλατιά μάζα κόσμου, δίχως να το κατανοούν. Αυτό που έγινε στο Happy Day με τον Κώστα Φραγκολιά στην εκπομπή της Πέμπτης χρήζει μιας εξήγησης.
Όπως δεν διαμαρτυρήθηκαν όταν πριν ενάμιση χρόνο ο Ατζούν είχε ως έπαθλο στο Survivor μια επίσκεψη σε ένα μέρος αιχμαλωσίας δελφινιών και καρχαριών, έτσι δεν περίμενα να καταλάβουν πόσο λάθος ήταν αυτό που έδειξαν στο Happy Day το πρωί της Πέμπτης.
Ο Κώστας Φραγκολιάς βρίσκεται στο Ηράκλειο Κρήτης και συζητά με την Σταματίνα Τσιμτσιλή και το πάνελ του Happy Day για το Ενυδρείο που έχει επισκεφτεί και δείχνει πως ταΐζουν τα ψάρια και τους καρχαρίες στο έκθεμα του ανοιχτού ωκεανού, πιθανότατα.
Λίγες εβδομάδες μετά το συμβάν με τον πίθηκο στο Αττικό Πάρκο που αποτέλεσε μια μορφή – έστω πρόσκαιρης – αφύπνισης για τον κόσμο, μια τηλεοπτική εκπομπή αποδεικνύει πως όσα κάνουν όσοι απαρτίζουν συνολικά την τηλεόραση, ελάχιστα τα έχουν επεξεργαστεί προηγουμένως.
Το πιο πιθανό είναι το Ενυδρείο Ηρακλείου να ήθελε να διαφημιστεί στη συγκεκριμένη εκπομπή και η παρουσία του Φραγκολιά εκεί να ήταν στο πλαίσιο αυτής της χορηγίας. Δεν το γνωρίζω και δεν με ενδιαφέρει και να το μάθω. Σε κάποια πράγματα πρέπει να είμαστε κάθετοι ανεξαρτήτως χρημάτων.
Έχω ψάξει αρκετά για το Ενυδρείο του Ηρακλείου και είναι όντως διαφορετικό από τα άλλα ενυδρεία, όπως αυτό της Νάπολη ή αυτό της Λισαβόνας, αλλά δεν παύει να είναι ενυδρείο.
Ας βρίσκονται πίσω από τη δημιουργία του θαλάσσιοι βιολόγοι (αυτό είναι κάτι που προκαλει μεγαλύτερη απορία), ας λειτουργεί ως κέντρο αποκατάστασης τραυματισμένων ζώων και ας τα επιστρέφει, κάποια εξ αυτών, στη θάλασσα.
Το φυσικό περιβάλλον των ψαριών είναι η Μεσόγειος, είναι η ανοιχτή θάλασσα, ο ανοιχτός ωκεανός. Ιδίως για τα θηλαστικά, όπως τους καρχαρίες που υπάρχουν εκεί, το να βρίσκονται εγκλωβισμένοι μέσα σε δεξαμενές, όσο μεγάλες κι αν είναι, πάει κόντρα στην ίδια τους τη φύση και παρεμποδίζει και την ανάπτυξή τους.
Οι δύο μάλιστα που είναι εκεί, γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε αιχμαλωσία. Κι αυτό αποτελεί ένα πάτημα για να τους διατηρούν σε αυτό το καθεστώς.
Πού θα δω εγώ καρχαρία και δελφίνι; Αυτό ρωτάνε συχνά κάποιοι, ιδίως όταν ψέγουμε τα σόου δελφινιών στο Αττικό Πάρκο που είναι ακόμα μεγαλύτερη παραβίαση της φύσης. Δεν ξέρω αν στο έχουν πει, αλλά ζεις σε έναν πλανήτη που το 70% είναι νερό. Τράβα βούτα σε μια θάλασσα και θα δεις και δελφίνι και καρχαρία.
Πώς θα μάθω για το οικοσύστημα του μεσογειακού υδάτινου περιβάλλοντος; Μέσα από ντοκιμαντέρ που καταγράφουν τη ζωή στο φυσικό της περιβάλλον, μέσα από βιβλία, μέσα από επιστημονικές δημοσιεύσεις, μέσα από τρισδιάστατες απεικονίσεις ενδεχομένως.
Σίγουρα, δε θα μάθεις την αλήθεια για τη μεσογειακή ζωή χτυπώντας ένα τζάμι ενυδρείου για να σε κοιτάξει ο Χ καρχαρίας ή το Ψ χταπόδι.
Ας πούμε πως το θεωρούμε απλώς ένα ατόπημα από το Happy Day και τα πρόσωπα που το απαρτίζουν, αλλά η αλήθεια είναι πως ζούμε σε μια εποχή που δε γίνεται να μην αντιλαμβανόμαστε τόσο βασικά πια ζητήματα.
Από τη στιγμή που έχεις μια τηλεοπτική προβολή και υπάρχει μια εικόνα στον μέσο τηλεθεατή, οφείλεις τουλάχιστον να του εξηγήσεις τι είναι τα ενυδρεία, τι το διαφορετικό μπορεί να πρεσβεύει ηθικά αυτό της Κρήτης κι ότι δεν υπάρχει ούτε μία ψυχή έμβιου όντος σε αυτόν τον κόσμο που να της αξίζει από γεννησιμιού της να γίνεται έκθεση και να αιχμαλωτίζεται.
Όπως το άρχισα το κείμενο, έτσι θα το κλείσω. Δεν έχω ιδιαίτερα μεγάλες προσδοκίες από τα πρόσωπα στην τηλεόραση. Δεν περιμένω καν ότι αν τυχόν διαβάσουν αυτό το κείμενο, θα νιώσουν το λάθος τους. Το πιο πιθανό είναι και οι συμμετέχοντες την εκπομπή αυτή και οι υπεύθυνοι του Ενυδρείου να με εγκαλέσουν ενοχλημένοι.
Πάντοτε η αλήθεια που ξεβολεύει, που σου λέει κατάματα ότι τελικά δεν είσαι τόσο αγνός όσο νόμιζες, θα πονάει. Έτσι συμβαίνει με όλους μας…