Μια αναβίωση των όσων ζήσαμε με τον ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Σεπτέμβριο, ξαναζούμε, απλά αυτή τη φορά ο Στέφανος Κασσελάκης δεν είναι το γοητευτικό άγνωστο και δεν υπάρχουν αξιόλογοι αντίπαλοι για να τον βγάλουν από πρόεδρο του κόμματος τόσο σύντομα. Ο μοναδικός που θα μπορούσε να τον κοντράρει στα ίσα είναι ο Διονύσης Τεμπονέρας, ο οποίος όμως δεν θα μπει στην κούρσα της διεκδίκησης της αρχηγίας…
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το κόμμα που ήταν ούτε πριν τις εκλογές του περασμένου Ιουνίου, ούτε πριν τις εσωκομματικές του Σεπτεμβρίου, ούτε πριν τις αυτοδιοικητικές του Οκτωβρίου, ούτε αυτός που ήταν πριν φύγει το 2023.
Αρκετά μέλη αποχώρησαν και ανήκουν σε άλλους σχηματισμούς, κάποια δεν ανήκουν πουθενά και το νομοσχέδιο για τους ομόφυλους δημιούργησε μεγαλύτερες ρωγμές σε ένα κόμμα που δεν έχει περιθώριο να φυλλορροήσει.
Με αυτό το σκηνικό, ο Στέφανος Κασσελάκης θέλει πολύ σύντομα να πάει σε ανανέωση της εμπιστοσύνης των μελών, της βάσης του κόμματος, και γι’ αυτό προανήγγειλε νέα εκλογική διαδικασία, λέγοντας χαρακτηριστικά «βρείτε μου αντίπαλο και πάμε».
Κι αν ο αντίπαλος όπως όλα δείχνουν είναι η Όλγα Γεροβασίλη δεν χρειάζεται να είσαι μάντης για να προβλέψεις την έκβαση του αποτελέσματος. Ο Κασσελάκης θα εκλεγεί και με μεγαλύτερο ποσοστό σε σχέση με την προηγούμενη φορά. Το ερώτημα είναι αν μπορεί ο Κασσελάκης να σύρει τον ΣΥΡΙΖΑ προς τα πάνω και να διακόψει την κατηφορική του διαδρομή που τον φέρνει, με βάση τις δημοσκοπήσεις, πίσω κι από το ΠΑΣΟΚ πια.
Κι αυτό δε συμβαίνει γιατί το ΠΑΣΟΚ δυνάμωσε. Στην ίδια θέση αντίληψης της κατάστασης βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ κι ας εθελοτυφλούν ο Ανδρουλάκης και οι λοιποί πως κυριαρχούν επειδή έχουν δικούς τους δημάρχους στις δύο μεγαλύτερες πόλεις.
Συνέβη γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θυμίζει πια σε τίποτα ένα κόμμα με σχέδιο. Μέχρι τουλάχιστον το συνέδριο. Γιατί εκεί, τω όντι, ο Στέφανος Κασσελάκης μίλησε για πρώτη φορά πολιτικά.
Όταν είχε πρωτοεκλεγεί, το ερώτημα ήταν αν μπορεί να σταθεί στη Βουλή απέναντι στον Μητσοτάκη. Τότε, με τίποτα δε μπορούσε. Καποιοι επιμένουν ότι ακόμα δεν μπορεί κι ότι είναι ένας αλεξιπτωτιστής, χωρίς θέσεις που βγήκε επειδή οι αντίπαλοι του και μόνοι τους εάν κατέβαιναν θα έβγαιναν δεύτεροι.
Ο μόνος ορατός δρόμος για να μπορέσει ο Κασσελάκης να ανορθώσει τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι να επιδιώκει πλέον από δω και πέρα σε κάθε ευκαιρία να αναμετράται με τον Μητσοτάκη. Να μην μπει στη διαδικασία να σκεφτεί ότι έχει να νικήσει κάποιον εντός του κόμματος. Όλους αυτούς τους παλιακούς, η κοινωνία τους έχει απορρίψει και δεν το γνωρίζουν.
Ο Κασσελάκης πρέπει να σταματήσει να απευθύνεται στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και μόνο. Υπάρχει ένα ποσοστό 40% στην κοινωνία που δεν ψήφισε στις εθνικές εκλογές. Από αυτούς, αν αφαιρέσουμε ένα ποσοστό 20-25% που πάντα απέχει, μένει ένα 15% που είναι διεκδικήσιμο, στο τραπέζι.
Μαζί με αυτό, υπάρχει κι ένα ποσοστό κόσμου που ψήφισε τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα, επειδή δεν έβλεπε εναλλακτική. Ο Κασσελάκης δείχνει να εξελίσσεται πολιτικά, ενώ διατηρεί και ατόφια την σελέμπριτι πλευρά του. Ο στόχος του πρέπει να είναι να πείσει τους μη ταγμένους ότι δεν ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ψηφίζουν αυτόν, ψηφίζουν έναν άνθρωπο που μπορεί να βγάλει off τον Μητσοτάκη.
Ψηφίζουν έναν άνθρωπο που με τον λόγο του θα πείσει ότι θα βάλει φρένο στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, θα διορθώσει κάπως το στεγαστικό πρόβλημα στη χώρα, θα φέρει ενώπιον των ευθυνών τους όσους είχαν λιθαράκι στην τραγωδία των Τεμπών και όλα όσα απασχολούν.
Ο Μητσοτάκης αυτό έκανε. Από το 41% που τον ψήφισε, ζήτημα ένα 20-25% να είναι ΝΔ. Το υπόλοιπο ψήφιζε Μητσοτάκη γιατί είχε ως κριτήριο πως μόνο με αυτόν, από τους διαθέσιμους, μπορεί να διατηρήσει ένα ανεκτό επίπεδο οικονομικής ηρεμίας.
Όποια κι αν είναι η απάντηση επομένως, για το αν μπορεί να αναστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, στο τέλος ελάχιστη σημασία θα έχει, γιατί η κοινωνία δεν ψάχνει τρόπο να κρατήσει ζωντανό τον ΣΥΡΙΖΑ. Ψάχνει τρόπο να επαναφέρει την πολυμέρεια στην πολιτική σκηνή και να μην φτάσει το 2027 για να δούμε τη ΝΔ να εκλέγεται περιπατητί.
Αν ο Κασσελάκης έχει βλέμμα στραμμένο εσωτερικά, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μείνει στο 12% και θα ψάχνει κάθε 3-4 χρόνια ηγέτη.