Η γυναικοκτονία της 28χρονης Κυριακής το βράδυ της Δευτέρας, είχε πολλούς ενόχους. Είχε φυσικό αυτουργό τον πρώην σύντροφό της και ηθικούς αυτουργούς τους αστυνομικούς στο ΑΤ Αγίων Αναργύρων και, φυσικά, το κράτος. Όχι μόνο το τωρινό, αλλά αυτό δεκαετιών.
Για τους μοσχαναθρεμμένους τεμπελχανάδες που βρίσκονται σε αφθονία στο δημόσιο, στα σώματα ασφαλείας και δη στην αστυνομία, τα γράψαμε αναλυτικότερα εδώ.
Η προέκταση όλων αυτών που γράψαμε σε εκείνο το κείμενο, η απάντηση για την ακρίβεια, ήρθε εις διπλούν από τα χθεσινά ρεπορτάζ που αποτυπώνουν τον λανθασμένο τρόπο που έχει στηθεί το κράτος σε επίπεδο δημοσίων υπαλλήλων, και αναφέρομαι στο κομμάτι της μονιμότητας.
Γιατί να έχουν μονιμότητα όταν για παράδειγμα εμπλέκονται σε υποθέσεις εγκληματικών οργανώσεων με πλαστά διαβατήρια ή οτιδήποτε άλλο λέγεται για έναν από τους εμπλεκόμενους αστυνομικούς στη γυναικοκτονία της Κυριακής;
Γιατί, όπως ενημέρωσε συνδικαλιστής εκπρόσωπος των αστυνομικών, αστυνομικοί που έχουν βρεθεί μπλεγμένοι σε τέτοιες υποθέσεις, μέχρι να υπάρξει ετυμηγορία στη δίκη, επιστρέφουν με απόφαση του πειθαρχικού στο Σώμα και εκτελούν μάλιστα απλώς βάρδιες σκοπιάς στα ΑΤ ή κάθονται σε κάποιο γραφείο;
Δηλαδή εγώ ως πολίτης, θα πάω στο αστυνομικό τμήμα να απευθυνθώ που με έκλεψαν, με έδειραν, με βίασαν σε έναν που μπορεί να έχει πατήσει όλο τον ποινικό κώδικα και θα περιμένω αυτός να με βοηθήσει;
Πώς γίνεται άνθρωποι που είναι παράνομοι, επειδή ανήκουν στους μόνιμους αυτού του ταλαίπωρου κράτους, να συνεχίζουν να πληρώνονται κανονικά από τους πολίτες, από τους νομοταγείς πολίτες που πληρώνουν φόρους, κι από εταιρείες που αποδίδουν εισφορές;
Μια κοροϊδία μέσα στα μούτρα μας είναι η αστυνομία και το προτεκτοράτο τους. Μια κοροϊδία που την βλέπουμε στις ποινές που έπεσαν με εντολή, μάλιστα, Χρυσοχοΐδη, στους εμπλεκόμενους αστυνομικούς στη γυναικοκτονία.
Δυσμενέστατες μεταθέσεις. Δύο στο Μεταγωγών, δύο στο Αλλοδαπών και δύο στην Αμυγδαλέζα. Να προσέξουμε μην τα ταλαιπωρήσουμε τα παιδιά και, προπάντος, να μην τα χάσουμε από την προστασία μας.
Εξάλλου, είναι γνωστό τοις πάσι ότι άνθρωπος που λέει «το περιπολικό δεν είναι ταξί κυρία μου», το λέει γιατί δεν έχει επαρκή εκπαίδευση και θα διορθώσει το λάθος του. Δεν το λέει επειδή έχει εμποτιστεί στην τεμπελιά του μέσου αστυνομικού. Μόνο αυτός ο τηλεφωνητής το έχει πει. Δεν το έχουν πει εκατοντάδες άλλοι, που απλά έτυχε να μην το πουν σε γυναίκες που δολοφονήθηκαν. Μόνο αυτός ο ένας.
Αστειότητες. Κι από τους ίδιους, αλλά πρωτίστως από τον κ. Χρυσοχοΐδη για να γυρίσει μετά να το πουλήσει όλο αυτό, να πει «δείτε, τους τιμωρήσαμε». Εμείς κ. Χρυσοχοΐδη, αν κάνουμε τέτοιο έγκλημα στη δουλειά μας, θα απολυθούμε την επόμενη μέρα αν ο εργοδότης είναι καλός, την ίδια στιγμή αν είναι αυστηρός.
Αν τυχόν γράψω κάτι για κάποιον, θα με τρέχει στα δικαστήρια για δυσφήμιση. Και ορθά. Δεν θα μου πει ο εργοδότης μου «Στέργιε σε μεταθέτω στο τμήμα ανάρτησης αγγελιών γάμου».
Αν αυτή είναι η τιμωρία του κράτους στους λειτουργούς του, τότε κ. Χρυσοχοΐδη προβλέπουμε σε μερικές εβδομάδες να σας βλέπουμε ξανά στα κανάλια να εκφράζετε τον πόνο σας που σκότωσαν μια αθώα κοπέλα.
Κι όσο δεν αγγίζει κανείς τη μονιμότητα των αστυνομικών, ελάχιστα θα τους νοιάζει η κοινωνία. Όπως δεν θέλετε κανείς σας να αγγίξει τη βουλευτική ασυλία και τον μόσχο τον σιτευτό που ακούει στο όνομα Κώστας Καραμανλής του Αχιλλέως.