Εκεί όπου οι άλλοι βλέπουν ηλιοβασιλέματα και ομορφιά, εμείς βλέπουμε ένα νησί γεμάτο κακοποίηση. Αυτό είναι η Σαντορίνη, αν το δούμε στην καθαρή, στην αντικειμενική του ματιά.
Κακοποίηση των ντόπιων που για τις ορέξεις των επιχειρηματιών της φιλοξενίας, καταλήγουν σκλάβοι στον ίδιο τους τον τόπο ή/και εγκλωβισμένοι τα καλοκαίρια.
Κακοποίηση των τουριστών που τους έχουν υποσχεθεί συγκεκριμένα πράγματα και φτάνουν στη Σαντορίνη για να στοιβαχτούν με χιλιάδες μαζί, για να γλιστράνε στα σοκάκια πάνω στα κόπρανα των ιπποειδών, για να ιδρώνουν και να κινδυνεύουν με ηλίαση και θερμοπληξία.
Πάνω απ’ όλα όμως, κακοποίηση των ιπποειδών που καλούνται να σηκώσουν το βάρος τουριστών που δε μπορούν να πάρουν τα πόδια τους να πάνε από το λιμάνι στα Φηρά προς τα πάνω και καβαλάνε ταλαιπωρημένα γαϊδούρια και μουλάρια, που εκτός από δαύτους, καλούνται όλη μέρα να κουβαλάνε βάρη όπως τα σκουπίδια των επιχειρήσεων.
Πολύ φυσιολογικά λοιπόν ήρθε η εικόνα ενός γαϊδουριού που έπεσε κάτω αναίσθητο επειδή το είχαν υπερφορτώσει με σακούλες από σκουπίδια. Ποιος το είχε κάνει αυτό; Μα φυσικά o αγωγιάτης του. Και ξέρετε κάτι; Δε μας νοιάζει τι λέει ο νόμος. Μας νοιάζει τι λέει η κοινή λογική, η ψυχή μας βλέποντας τέτοια κακοποίηση.
Ας λέει ο νόμος για το 1/5 του βάρους ή για κάτω από 35 βαθμούς Κελσίου ότι επιτρέπεται. Λες και θα κάτσει κανείς να βγάλει ζυγαριά για το βάρος του φόρτου στο γαϊδούρι ή αν είναι 34, δεν είναι καθόλου επώδυνο, επειδή είναι έναν βαθμό λιγότερο. Μια μπούρδα και μισή είναι ο νόμος που φτιάχτηκε και φτιάχτηκε προφανώς επί σκοπού.
Φτιάχτηκε για να εξυπηρετήσει τους αγωγιάτηδες που είναι ένα συνδικάτο με γερές βάσεις και δεν το κουνάει κανείς. Και στη Σαντορίνη, και στην Ύδρα, και στην Αίγινα, και στις Σπέτσες, που είναι τα 4 πιο κραυγαλέα νησιά κακοποίησης ιπποειδών. Όχι τα μόνα, φυσικά.
Και η αστυνομία σε αυτά τα μέρη είτε δεν θέλει είτε δεν δύναται να κάνει κάτι. Ούτε και το λιμενικό. Ούτε και ο δήμαρχος, επίσης. Ούτε και το ίδιο το κράτος.
Γιατί είναι περιορισμένων αρμοδιοτήτων και έχουν τεθεί άλλες προτεραιότητες, οπότε δεν θέλει να χάσει την στήριξη των αγωγιατών. Σε κάποιες δε περιπτώσεις, δεν αποκλείεται και μια άμεση σχέση των δημοτικών αρχών με το συνδικάτο των αγωγιατών. Φροντίζουν να έχουν πάντα άτομο στο δημοτικό συμβούλιο.
Ο λόγος; Ας μην τον γράψουμε κι έχουμε ντράβαλα. Το μυαλό όλων πάει πολύ καλά στο γιατί έχουν τόσο καλή δικτύωση οι αγωγιάτες. Κι όποιος καταγγείλει το οτιδήποτε από τους ντόπιους ή όποιος επιχειρήσει να καταγράψει την κακοποίηση, έρχονται επιθέσεις. Έγινε μια τέτοια το 2018 και μια 16χρονη κατέληξε στο νοσοκομείο.
Και δεν είναι μόνο η δικτύωση, είναι ότι έχουν και οικονομική στήριξη οι αγωγιάτες. Μια λέξη που δεν έχει διαφορετική σημασία από το «κακοποιοί» σήμερα.
Ξαναλέμε, κακοποιοί όχι απαραίτητα με βάση τον ανεπαρκή νόμο. Αλλά με βάση την πραγματικότητα. Αλλά σε αρκετές περιπτώσεις είναι και νομικά έτσι, απλά δεν υπάρχει κανείς να τους συλλάβει.
Κι αυτό δε θα αλλάξει ποτέ. Γιατί κοιτάμε στην πλευρά όπου δε μπορεί να υπάρξει αλλαγή. Να αλλάξουν ποιοι; Αυτοί που μεγάλωσαν και έμαθαν ότι τα ζώα είναι εργαλεία και μπορούμε να τα κακοποιούμε για να βγάλουμε χρήμα; Πιο πιθανό να ανατείλει από τη Δύση.
Ξέρετε ποιοι πρέπει να αλλάξουμε; Εμείς. Όσοι στηρίζουμε οικονομικά την κάθε Σαντορίνη με το να την επισκεπτόμαστε. Οφείλουμε, αν θέλουμε να λέμε ότι είμαστε άνθρωποι, να αλλάξουμε τις προτεραιότητες μας.
Μόνο με τη γλώσσα του χρήματος κατανοούν όλοι αυτοί. Ε, ας μην υπάρχει το χρήμα και θα δείτε πώς θα πάψουν οι κακοποιήσεις ζώων και οι βραδινές βάρδιες σκουπιδιάρικου που καλούνται να κάνουν, πίνοντας ελάχιστο νερό και με ελάχιστη τροφή που τους δίνουν οι κακοποιοί-ιδιοκτήτες τους.
Είναι αφέλεια να περιμένουμε πως θα αλλάξουν όλοι αυτοί. Αγωγιάτες γεννήθηκαν, αγωγιάτες θε να πεθάνουν.
Μέσα σε όλο αυτό το μείγμα βέβαια, υπάρχουν και οι ανεκδιηγήτοι τουρίστες που θέλουν να κάνουν βόλτα με την άμαξα στις 5 το απόγευμα ή που με δικαιολογία τη δυσκολία ανάβασης, πετάνε τις βαλίτσες τους στα ιπποειδή και ανεβαίνουν κι οι ίδιοι. Όχι μόνο στη Σαντορίνη, αλλά οπουδήποτε υπάρχει ιπποειδές «εργασίας» όπως το ορίζει ο νόμος.
Να, η πιο τρανή απόδειξη για το ότι ο νόμος χαϊδεύει αυτιά και είναι σαν να φτιάχτηκε από αγωγιάτες. Δεν υπάρχει ιπποειδές εργασίας, υπάρχει μόνο δίποδο εργασίας, ο άνθρωπος. Αν ο άνθρωπος θέλει να μεταφέρει βάρος, ας το μεταφέρει στις πλάτες του, όχι κακοποιώντας ένα ζώο.
Αν λοιπόν όσοι επισκέπτονται το νησί, δεν μιλάνε, δεν δίνουν άλλο τα λεφτά τους εκεί, δεν πρόκειται να σταματήσουμε να καταγράφουμε γαϊδούρια φορτωμένα με 40 σακούλες σκουπίδια, να τα μεταφέρουν μες στη νύχτα, υποσιτισμένα και σχεδόν αφυδατωμένα. Κι όσο εμείς μετράμε αυτά, ο κάθε αγωγιάτης-κακοποιός μετράει τα ευρώ.
Και το λέμε για ακόμα μια φορά. Δε μας νοιάζει τι υποστηρίζει ο νόμος. Το επάγγελμα του αγωγιάτη μπορεί να είχε μια λογική ύπαρξης πριν 30-40 χρόνια. Τώρα, είναι ο ορισμός της κακοποίησης. Οποιοσδήποτε χρησιμοποιεί τα ζώα για να βγάλει χρήμα και για «διασκέδαση», δεν είναι παρά κακοποιός. Αυτό οφείλει να ορίζει η ηθική του ανθρώπου σήμερα. Άρα κι ο νόμος.
Κι αν ο νόμος δεν θέλει να το υποστηρίξει, θα τον αλλάξουμε. Θέλουν δε θέλουν στη Σαντορίνη, στην Αίγινα, στην Ύδρα, οι δήμαρχοι, οι αγωγιάτες συγγενείς τους και δεν ξέρουμε κι εμείς ποιος άλλος.
* Photo credits: AXP Photography/Unsplash