Η όλη φάση με το Survivor έχει την πλάκα της. Είναι αστείο να βλέπεις ανθρώπους να παθιάζονται με τους διάσημους ή τους μαχητές. Δεν βλέπω τίποτα το κακό σε αυτό, ούτε θεωρώ ότι όποιος το βλέπει είναι πρόβατο, ζώο και «μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος» που λένε κάποιοι, οι οποίοι δεν πρέπει να έχουν αγγίξει ποτέ τους βιβλία ψυχολογίας και κοινωνιολογίας. Η πλάκα είναι το ωραίο κομμάτι της υπόθεσης. Υπάρχει όμως και ένα σημείο που ενέχει επικίνδυνες καταστάσεις. Η Σόφη Πασχάλη με την αποχώρηση της κατέδειξε αυτό το σημείο.
Το τουιτερικό κοινό και εν γένει η τουιτερική αντίληψη έχει εκθρέψει μια γενιά από κυριολεκτικά όρνια. Το να πάρω 100 likes και καμιά 30αριά retweets, ίσως και 15-20 follows είναι ο μεγάλος στόχος. Το πως θα γίνει αυτό δεν ενδιαφέρει κανέναν από τους twitterholics και καθόλου. Αν είναι να με θεωρούν φασαίο και να συνομιλώ με όσους δημιουργούν ένα κάποιο ρεύμα, θα κάνω ό,τι χρειαστεί. Χρειάζεται να πατήσω επί πτωμάτων; Μέσα. Απαιτείται να σοδομίσω την ψυχολογία ενός ανθρώπου; Εννοείται πως θα το κάνω.
Ξαφνικά το καλώς καμωμένο πάθος έχει εξαφανιστεί και την θέση του παίρνουν η άγαστη αντιπάθεια, το μίσος αν θέλετε, μα πάνω απ΄όλα η εύρεση ενός αρλεκίνου που θα αποτελέσει το όχημα του εκάστοτε χρήστη για να ανέβει την κλίμακα.
Όταν αυτό γίνεται σε επίπεδο υποστήριξης όπως στην περίπτωση του Πάνου-μάνατζερ ή του Αγγελόπουλου, τότε δεν τίθεται ζήτημα. Όταν γίνεται σε επίπεδο στυγνού κατιναριού και στοχοποίησης όπως με την Σόφη Πασχάλη, τότε αρμενίζουμε πολύ στραβά και το Survivor έχει χάσει παντελώς την πλάκα του.
Απ΄ό,τι κατάλαβα από διάφορα στάτους η Πασχάλη «έθαψε» τον Αγγελόπουλο. Όχι λέγοντας ψέματα, αλλά κάτι που όντως συμβαίνει. Επίσης, έχει πετάξει και μερικά μαργαριτάρια γραμματικής και συντακτικής φύσεως. Μέχρι ένα σημείο όσα της έλεγαν ήταν και σχετικά αστεία. Μπορεί και η ίδια να γελούσε με ορισμένα. Δεν θα γελούσε σίγουρα με την πλειοψηφία που την κατακεραυνώνει σε βαθμό που αγγίζει την λεκτική βία και το bullying. Και πιστέψτε με είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι οι συγκεκριμένες έννοιες χρησιμοποιούνται πολύ εύκολα σήμερα.
Εσύ που γράφεις τόσο εύκολα με τόσο ραγδαία αντιπάθεια προς την Πασχάλη, σκέφτεσαι έστω και για λίγο τι αντίκτυπο μπορεί να έχει για εκείνη όταν το δει; Πώς μπορεί να νιώσει όταν βάλει στη ζυγαριά όλα αυτά που έχεις γράψει εσύ και δεκάδες χιλιάδες ακόμα; Ναι, ξέρω τι θα πεις. Ότι με τον κατινίστικο τρόπο που φέρθηκε της αξίζει. Αλήθεια, ποιος είσαι εσύ που το κρίνεις αυτό; Γιατί απ΄όσο καταλαβαίνω, τη στιγμή που έγραψες ό,τι έγραψες για την Σόφη, έκανες αυτό ακριβώς που της προσάπτεις. Κάτι αντίστοιχο θα έκανες στο παρελθόν και για άλλες «Σόφη». Πήρες 200 follows συνολικά. Μιλάμε για γερή μπάζα.
Το σημείο της υπόθεσης που αποτελεί μια συνεχή και ινσεψιονική αυτοαναίρεση είναι ότι γνωρίζεις πως πολλά απ΄όσα γίνονται είναι τηλεοπτικά στημένα. Αντιλαμβάνεσαι ότι ο φακός της κάμερας διογκώνει επιτηδευμένα αυτό που δείχνει. Κι όμως δεν συγκρατείσαι. Αμολάς τους 140 χαρακτήρες σου ή το στάτους σου. Ανάλαφρα το κάνεις. Δεν λέει κανείς ότι έχεις δόλο. Αν επιχειρήσεις να το δεις με μια άλλη ματιά, τότε παίζει να δεις ότι δεν μοιάζει και τόσο ανάλαφρο.