Νέο Menshouse; Έμπαινα!

Ελάτε, μη φοβάστε. Μισό λεπτάκι ν’ ανοίξουμε και τα φώτα… Ορίστε! Έτοιμο. Περάστε μέσα. Προσέξτε μονάχα εκείνη τη γωνία, γιατί σφουγγάρισε η μαμά μας και δεν έχει στεγνώσει ακόμα- και ξέρετε ότι η νούμερο 1 αιτία απροσδόκητων θανάτων στην Ελλάδα είναι το να πατήσεις εκεί που μόλις έχει σφουγγαρίσει η μάνα σου.

Ελάτε κι εσείς, ναι- ναι. Όλοι χωράτε στο νέο μας σπίτι. Περισσότεροι από 1.500.000 επισκέπτες/ μήνα, όπως μαρτυρούν ξεδιάντροπα, πια, τα σταθερά ανοδικά νούμερα των τελευταίων μηνών.

Τι θα λέγατε για μία ξενάγηση; Το ξέρουμε, το μέρος βγάζει μια ηλεκτρονική οικειότητα, όμως-  όπως ήδη έχετε καταλάβει- έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα εδώ μέσα. Έτσι, είναι σα να ξέρετε το σπίτι, όμως, ταυτόχρονα, να μην το ξέρετε.

Γι’ αυτό, πάρτε ένα ποτηράκι σαμπάνιας Moet & Chandon Dom Perignon Charles & Diana του 1961 (μη μασάτε, εδώ μέσα έχουμε πάντα ΠΑΣΟΚ…), πιάστε νοητά το χέρι μας και πάμε να περιηγηθούμε.

Να, δείτε: ήδη στο σαλόνι σας περιμένει ο Βαγγέλης– το πιο φιλότιμο παιδί του κόσμου (ενίοτε και του κάτω, όταν του ζητάμε αδιανόητα  πράγματα στις 5:31 το πρωί), στον οποίον δικαίως έχει δοθεί ο τίτλος «Ο Βασιλιάς της φωτοσοπιάς»- πρωτίστως γιατί τον αξίζει, δευτερευόντως γιατί κάνει ρίμα. Θα βρίσκετε τα οπτικά του διαμάντια στην κατηγορία EΧTRAS κυρίως, όμως αυτό μάλλον ήταν περιττό να το αναφέρουμε.

Πίσω του, εκεί στην πολυθρόνα, κάθεται με αινιγματικό ύφος ο Δημήτρης– ναι, ναι, αυτός που κρατάει την πένα. Αν προσέξετε λίγο καλύτερα, θα δείτε πως η πένα του είναι χρυσή- κι αυτό, ξέρετε, μόνο τυχαίο δεν είναι: σπανίως θα βρείτε longdocs τέτοιου δημοσιογραφικού επιπέδου. Αν το μικρό σας είναι «Θωμάς» και έχετε ως προσωνύμιο το «Άπιστος», μια ματιά στην κατηγορία ΙΣΤΟΡΙΕΣ και θα σας πείσει.

Ελάτε, αρκετά με το σαλόνι. Πάμε στο δωμάτιο του πρώτου ορόφου… Εδώ, μια χαρά. Χτυπήστε την πόρτα- είπε να περάσουμε ή είναι ιδέα μας; Είπε, οκ- να ’τη: η Όλγα, παρέα με τη Μούρη, τη σκυλίτσα της.

Τη φωνάζουμε «σκυλί», ξέρετε- την Όλγα, όχι τη Μούρη- κι αυτό γιατί μπορεί να δουλεύει ασταμάτητα για περισσότερες από 106 ώρες, με μία φόρτιση της προσωπικής της μπαταρίας. Το κορίτσι μας γράφει για εγκλήματα, τηλεόραση, σκαρώνει παιχνίδια, μας μεταφέρει από παραλία σε παραλία «συστήνοντάς» μας διάφορα μέρη- και το κάνει, ξέρετε, με περίσσια γλυκύτητα, αγάπη και αδιαμφισβήτητα μαεστρική ικανότητα. Για τσεκάρετε, φερ’ ειπείν, την κατηγορία ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ και θα καταλάβετε τι εννοούμε.

Φωνάζει από μέσα ο μπαγάσας- τον ακούτε; Στο χολ είναι. Να και ο Νικόλας. Του δώσαμε μια γραφομηχανή για τις ανάγκες της ξενάγησης, μιας και θέλαμε να περάσουμε «υποδόρια» το μήνυμα πως τα κείμενά του- και το εύρος αυτών- είναι βγαλμένα από μια άλλη, καλύτερη εποχή, τότε που η ελεύθερη δημοσιογραφία ταυτιζόταν περισσότερο με την απτή, ταλαντούχα συγγραφή και όχι με το μότο «γρήγορα/ εύκολα/ και τι πειράζει μωρέ που έχουμε γράψει με όμικρον όλα τα ρήματα;» που κυριαρχεί σήμερα.

Τσεκάρετε, επί παραδείγματι, τα ΠΡΟΣΩΠΑ και είμαστε σίγουροι πως στο μυαλό σας θα έρθει ο ήχος ενός ανθρώπου που χτυπάει μανιωδώς τα πλήκτρα εκείνης της παλιάς, σκονισμένης γραφομηχανής.

Ε, όχι που δε θα το ’λεγε- πάμε μια βόλτα μέχρι το μπάνιο (τον βάλαμε τιμωρία) και θα το διαπιστώσετε και μόνοι σας: κρατάει ένα κρανίο του Χίτλερ και φωνάζει «Ναζί κανείς ή να μη ζει;».

Μην τον παρεξηγείτε, τα λογοπαίγνια του Στέργιου δεν έχουν τελειωμό- όπως, επίσης, τελειωμό δεν έχουν και οι γνώσεις του σε ό,τι έχει να κάνει με σειρές, ταινίες, βιβλία, θέατρα και τον πολιτισμό εν γένει. Δεν είναι τυχαίο πως το ΣΕΙΡΕΣ- ΤΑΙΝΙΕΣ είναι κυρίως δική του υπόθεση και τον αποθεώνετε τις ζυγές μέρες του μήνα (τις μονές, οκ, του τα χώνετε). Σπανίως συναντά κανείς τέτοιο κράμα ταλέντου- γνώσεων και… Και, δυστυχώς, λογοπαιγνίων: Τι λε ρε, Που λε ρε;

Όπα, μισό; Ακούσατε κι εσείς κρητική λύρα και ήχο από παρατεταμένη κατάποση ρακής; Ααα, οκ, ο Γιώργος είναι. Ανέβηκε στην κουζίνα- για πάμε λίγο… Δε σας τα λέγαμε; Ιδού: μπορείτε αν θέλετε να καθίσετε δίπλα του δεμένοι καλύτερα κι από πακέτο με την ένδειξη ΕΥΘΡΑΥΣΤΟΝ επάνω και, να είστε σίγουροι, ο Γιώργος θα σας κάνει να λυθείτε- από τα γέλια.

Αυτή η ικανότητα στο γραπτό λόγο δε διδάσκεται, είναι κάτι σαν θείο χάρισμα. Δείτε για παράδειγμα την κατηγορία ΑΝΤΡΑΣ και θα καταλάβετε τι εννοούμε. Αν, πάλι, θέλετε να τσεκάρετε τις ποδοσφαιρικές του γνώσεις, στην ΜΠΑΛΑ θα διαπιστώσετε πως το παιδί παίζει μεγάλη μπάλα…

Τώρα ρε, τώρα- εσένα θα ξεχνούσαμε; Ανεβαίνουμε στον 3^ο… Δήμος, κυρίες και κύριοι- όπως λέμε «Περιστερίου», αλλά σε κύριο όνομα. Αντικειμενικά μιλώντας μέσα στην υποκειμενικότητά μας, ένας από τους καλύτερους πολιτικούς αναλυτές που μπορείτε να συναντήσετε και, παράλληλα, cine-freak από τα πολύ λίγα. Μια δοκιμή στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ ή μια παρουσίαση της ταινίας της εβδομάδας αρκεί για να καταλάβετε το (σπάνιο, είναι η αλήθεια) δημοσιογραφικό του ποιόν.

Για να πάμε λίγο και στο μισοφωτισμένο δωμάτιο του μοντάζ να δούμε ποιος μας περιμένει. Ο Θοδωρής, ακριβώς: έχοντας «προϋπηρεσία» στο ΟΛΑ, το Rodeo, το Βράδυ και το Mhtsishow, ο Τέο είναι ο μοντέρ που κάθε site ονειρεύεται να έχει στο δυναμικό του- καθώς αυτά που κάνει στα διάφορα βίντεο αποτελούν μικρά, αλλεπάλληλα θαύματα-, όμως μόνο εμείς έχουμε την τύχη να τον… φιλοξενούμε. Τα VIDEO-STORIES μπορεί να φαντάζουν σιωπηλά, όμως η τηλεοπτική τους κραυγή είναι εντυπωσιακή.

Μία προτελευταία στάση, μία. Στο απομονωμένο δωμάτιο στο βάθος. Μας περιμένει η Ελένη, η Ελληνίδα Αγκάθα Κρίστι, που κάνει διάφορα on line τεστ με δηλητήρια, μη ανιχνεύσιμες ουσίες και όπλα τα οποία δεν «κρατάνε» τ’ αποτυπώματα του δράστη. Αν σας αρέσουν τα ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ, μπορείτε να προσπαθήσετε να βρείτε την άκρη στα δισεπίλυτα μυστήρια, καμωμένα με λογοτεχνικότητα και χιούμορ, που σκαρώνει. Κι αν δεν βρείτε ποιος είναι ο δολοφόνος, μην απογοητευτείτε: είναι Τύπου δύσκολα.

Έι, γεια σου Κωστή– ο φύλακας λίγο πριν τη… μάνα. Αφανής ήρωας, μεν, δε θα υπήρχε αυτή η οικία χωρίς αυτόν δε: ο τεχνικός μας που δούλεψε νυχθημερόν και πραγματοποίησε κάθε «Τι- μου-ζητάτε-ρε-μαλάκες» επιθυμία μας προκειμένου το extreme makeover του site να γίνει από άπιαστο όνειρο «ορατή» πραγματικότητα. Αν ο κόσμος του προγραμματισμού είχε περισσότερους Κωστήδες, τότε να  ’σαστε σίγουροι πως τα πάντα θα ήταν- αισθητικά, αλλά όχι μόνο- καλύτερα.

Φτάσαμε: σοφίτα. Ξαπλωμένος, όπως πάντα, στον καναπέ, με το λάπτοπ ανοιχτό να κατεβάζει αδιάλειπτα ιδέες για θέματα, να στήνει την πρώτη σελίδα, ν’ αλλάζει τίτλους, να γράφει όπως λίγοι- μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός κολοβού χεριού- μπορούν, να μεγεθύνει σε βαθμό κακουργήματος (με την καλή έννοια) εκείνο το μέρος του σώματός μας που ομοιοκαταληκτεί απόλυτα με τη λέξη «απίδια», να σκέφτεται Unique Stories, να δίνει και τη ζωή του, να κινεί εντέχνως τα νήματα.

Θέλει να λέει πως είναι ΠΑΣΟΚ, αλλά πρέπει να ’χει δουλέψει ήδη 870 φορές περισσότερο από τον Αντρέα (των εργατοωρών με τη Μιμή συμπεριλαμβανομένων). Στα χαρτιά, είναι ο διευθυντής. Στην πράξη, η καρδιά που αιμοδοτεί κάθε ζωτικό όργανο του site. Έτσι δεν είναι, Μάκη;

Αυτό ήταν, λοιπόν. Το ταξίδι τελείωσε.

Το ταξίδι, δύο χρόνια αργότερα, ξεκινά και πάλι: το νέο μας σπίτι άνοιξε τις πύλες του και σας περιμένει. Στο κουδούνι γράφει “Menshouse” κι από κάτω «Ο Άντρας στον κόσμο του».

Καλώς ήλθες και πάλι, πιστέ αναγνώστη.