Αρκούσε μονάχα η φωτογραφία μίας απόδειξης σ’ ένα γνωστό site- στο οποίο ο καθένας μπορεί ν’ «ανεβάσει» την κριτική του για μαγαζιά, ξενοδοχεία, εστιατόρια κτλ- προκειμένου ν’ αναδυθεί εκ νέου στην επιφάνεια το… φλέγον ζήτημα: ένας Αμερικανός τουρίστας επισκέφτηκε με την παρέα του τη Μύκονο και πλήρωσε, για το «διαβόητο», πια, καλαμάρι, και 3 σαλάτες, το εξωπραγματικό ποσό των 836 ευρώ.
Πόσο ακριβό είναι, λοιπόν, το Νησί των Ανέμων;
Το τριψήφιο νούμερο για ένα όχι ακριβώς λουκούλλειο γεύμα φαντάζει- και δικαίως- αστρονομικό, προκαλώντας εύλογες απορίες αναφορικά με το πού κυμαίνονται οι τιμές εν γένει στο νησί των Κυκλάδων.
Κατ’ αρχάς, πρέπει να ξεκαθαριστεί το εξής για όλους εσάς (κι εμάς, βεβαίως-βεβαίως) που έχετε επισκεφτεί τη Μύκονο πριν από μια δεκαετία και βάλε: η Μύκονος από το 2010 περίπου κι έπειτα έχει «ξεφύγει», με ό,τι αυτό συνεπάγεται από οικονομικής απόψεως.
Η αθρόα προσέλευση των Αράβων με τα πετροδόλαρά τους, των Ρώσων ολιγαρχών και, εσχάτως, των Λιβανέζων Κροίσων έχει εκτοξεύσει στην στρατόσφαιρα το οικονομικό στάτους της Μυκόνου, το οποίο απέχει πόρρω από την υπόλοιπη Ελλάδα και δεν «συμβαδίζει» με τη χειμαζόμενη χώρα μας.
Η λογική του high end πελατολογίου που μπορεί να τα «σκάσει χοντρά» λειτουργεί αποτρεπτικά για την συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων τουριστών, μιας και το Νησί των Ανέμων δεν ενδείκνυται για κάτι παραπάνω από διήμερες ή το πολύ τριήμερες αποδράσεις- και αν.
Κι αυτό καθίσταται πανεύκολα σαφές από το «τεστ» των 50 ευρώ- ένα ποσό, δηλαδή, που σε οποιοδήποτε… νορμάλ τουριστικό μέρος αρκεί για να φάνε σε μια ταβέρνα δύο άτομα.
Τι μπορεί να πάρει κανείς, λοιπόν, μ’ ένα τίμιο 50ρικο στη Μύκονο; Με δεδομένο πως στην πλειονότητα των μαγαζιών οι μπριζόλες τιμώνται μεταξύ 200 και 385 ευρώ έκαστη (όχι, όχι, δεν έχει γίνει κάποιο… τυπογραφικό λάθος), η αλήθεια είναι πως θα πρέπει να στραφεί σε κάποιο «βρόμικο».
Για παράδειγμα, μια μερίδα γύρος κοστίζει γύρω στα 15-20 ευρώ, την στιγμή που το σουβλάκι μπορείς να το βρεις εκεί γύρω στα 5 ευρώ. Οι κριτικές, ωστόσο, για τα πιτόγυρα δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικές, καθώς γίνεται λόγος για «διατροφικά εμετικό σουβλάκι, σαν αποξηραμένο όργανο καριμπού»!
Μ’ εξαίρεση ορισμένα λιγότερο προβεβλημένα μαγαζιά (όπως, για παράδειγμα, στον Άγιο Ιωάννη) που διατηρούν σε λογικά επίπεδα τις τιμές τους, στα περισσότερα καταστήματα «απαιτούνται» ποσά άνω των 150-200 ευρώ για ένα ζευγάρι, κι αυτό για μια σαλάτα και δύο κυρίως πιάτα, συν το φθηνότερο κρασί που υπάρχει στην κάβα.
Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της πλήρους «μεταλλαγής» της Μυκόνου σε κάτι που δε θυμίζει και τόσο Ελλάδα, αλλά κοιτάει ευθέως στα μάτια μέρη όπως το Μόντε Κάρλο, αρκεί να ειπωθεί το εξής: σε αρκετές περιπτώσεις δύο καφέδες κι ένα μπουκάλι νερό στοιχίζουν εκεί γύρω στα 30 ευρώ, νούμερο, αν μη τι άλλο, σχεδόν… σκανδαλώδες.
Επίσης, είναι χαρακτηριστικό πως τα ταξί χρεώνουν για διαδρομές των 7-8 χιλιομέτρων κοντά στα 40-50 ευρώ, κάνοντάς μας ν’ απορούμε με το τι ακριβώς καίει το αυτοκίνητο που σε μεταφέρει στον προορισμό σου (ενδεχομένως ράβδους χρυσού).
Κάπως έτσι, το Νησί των Ανέμων έχει μετατραπεί σε απαγορευμένο καρπό, εκτός κι αν προτίθεστε να τρέφεστε αποκλειστικά με σουβλάκια αμφιβόλου ποιότητας.
«Μύυυυυυκονοοοοος!», είπατε;