Όσοι μένουν στην Αθήνα το καλοκαίρι και βιώνουν την καρδιά της πιο ζεστής εποχής του χρόνου μέσα στον αστικό ιστό, σίγουρα νιώθουν πως βρίσκονται σε ένα σκηνικό δυστοπίας, ένα σκηνικό ερημωμένης πόλης:
Άδειοι δρόμοι, κλειστά μαγαζιά, αραιοκατοικημένες περιοχές, εκκωφαντική ησυχία. Στην πραγματικότητα, η καλοκαιρινή Αθήνα δεν είναι τίποτα άλλο από μια αντανάκλαση των σκηνικών που επικρατούν στην επαρχία όλους τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου (αλλά με ζέστη).
Για τις επαρχιακές περιοχές της χώρας, το καλοκαίρι είναι το ακριβώς αντίθετο σε σχέση με την πρωτεύουσα της χώρας: έπειτα από μπόλικους μήνες γεμάτους στασιμότητα, έλλειψη οικονομικής κινητικότητας και ελάχιστης ζωτικότητας στο κλίμα, το καλοκαίρι είναι εκείνη η περιορισμένη εποχή που ολόκληρες τοπικές κοινωνίες περιμένουν για να «ανασάνουν» (και όχι μόνο οικονομικά). Ειδικά για τα ελληνικά νησιά, ο κανόνας αυτός ισχύει στο έπακρο.
Η Σαμοθράκη είναι μια τέτοια περίπτωση. Απομακρυσμένη από αυτό που οι πρωτευουσιάνοι συνηθίζουν να αποκαλούν «πολιτισμό», αποτελεί αγαπημένο προορισμό για ένα εξαιρετικά υπολογίσιμο αριθμό Ελλήνων και ξένων τουριστών και κάθε χρόνο βιώνει μια δική της άνοιξη μέσα στο κατάζεστο καλοκαίρι.
Το καλοκαίρι του 2019 ωστόσο είναι ένας αληθινός εφιάλτης για τους κατοίκους της και -κατ’ επέκταση- για τους επισκέπτες της. Το φετινό καλοκαίρι, η Σαμοθράκη έχει έρθει αντιμέτωπη με την κατάρα που κάθε τοπική κοινωνία κάθε νησιού απεύχεται να βιώσει: οι εξωτερικές συνθήκες την καθιστούν έρημη πολιτεία.
Το θέμα έχει περάσει λίγο στο φλου, άλλωστε είναι άπαντες απασχολημένοι είτε κάνοντας διακοπές είτε σιχτιρίζοντας που δεν κάνουν, αλλά είναι υπαρκτό: η Σαμοθράκη είναι ένας αποκλεισμένος προορισμός, οι τουρίστες πολύ απλά δεν μπορούν να φτάσουν και ταυτόχρονα, όσοι είναι ήδη εκεί θέλουν να φύγουν τρέχοντας πανικοβλημένοι αλλά δεν μπορούν, γεγονός που στιγματίζει τη φήμη της και για τα επόμενα καλοκαίρια. Η ζημιά που έχει υποστεί φέτος το νησί είναι άνευ προηγουμένου.
Κάθε χρόνο, η είσοδος του Αυγούστου ήταν η τέλεια τονωτική ένεση για την Σαμοθράκη. Όχι όμως και αυτή του φετινού Αυγούστου. Οι καιρικές συνθήκες έχουν κάνει αδύνατη την προσέγγιση των πλοίων στο λιμάνι με αποτέλεσμα οι καραβιές τουριστών που άπαντες στο νησί περίμεναν, να χαθούν στο δρόμο.
Οι απαγορεύσεις των δρομολογίων για λόγους ασφαλείας όχι μόνο έρχονται η μία μετά την άλλη αλλά οι εκτιμήσεις λένε πως αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί και για ολόκληρο τον Αύγουστο.
Ταυτόχρονα, υπάρχει προφανώς και το αντίστροφο πρόβλημα: οι τουρίστες αρχίζουν και νιώθουν λες και βρίσκονται στο νησί του Lost, περιμένουν ανήμποροι και με έλλειμμα υπομονής και ψυχραιμίας το πότε θα απεγκλωβιστούν από εκεί.
Ταυτόχρονα, οι ακυρώσεις σε κρατήσεις δωματίων και τουριστικών καταλυμάτων εν γένει έρχονται με ρυθμούς χιονιστιβάδας. Απόγνωση, απελπισία, πανικός: μόνο αυτές οι λέξεις μπορούν να περιγράψουν τα όσα επικρατούν εδώ και μερικές μέρες στη Σαμοθράκη.
Οι τοπικές επιχειρήσεις τουρισμού, από τα ξενοδοχεία και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια μέχρι τα μαγαζιά ενοικιαζόμενων οχημάτων και τις ταβέρνες, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να εξυπηρετήσουν όσο καλύτερα μπορούν τον κόσμο που έχει εγκλωβιστεί στο νησί, προσφέροντας τις υπηρεσίες τους δωρεάν.
Τα ερωτήματα που μένει να απαντηθούν είναι αφενός αν θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερος συντονισμός, ώστε να αποφευχθεί όλο αυτό το χάος που κάνει κακό στη φήμη του νησιού και το πιο βασικό, τι αντίκτυπο θα έχει στον τουρισμό των επόμενων χρονιών.
Το νησί χρειάζεται τη στήριξη όλων και ειδικά της κυβέρνησης, όχι μόνο τώρα που περνάει την μπόρα, αλλά και μετά. Μόνο αν εκπονηθεί ένα σχέδιο ουσιαστικής, αλλά και επικοινωιακής αντεπίθεσης θα γίνει το φετινό καλοκαίρι μια κακή παρένθεση και η εξαίρεση στον κανόνα ενός τουριστικού παραδείσου.