Όταν ο θρυλικός Μάνος Κατράκης πέρασε το κατώφλι του στενού υπογείου στην οδό Κυδαθηναίων, ένιωθε ένα δέος για το μέρος στο οποίο βρισκόταν. Η ταβέρνα που φιλοξενούταν σε εκείνο το έδαφος ήταν ήδη ιστορική, μετρούσε ήδη πάνω από 100 χρόνια ζωής. Ήταν από εκείνες τις ταβέρνες που δεν τις έπιανε το μάτι σου, αυτές τις υπόγειες που ήταν φτιαγμένες λες και προσδοκούσαν να κρυφτούν από τα μάτια των ανθρώπων.
«Τα Μπακαλιαράκια του Δαμίγου», όπως γινόταν ξεκάθαρο και από την ίδια την ονομασία τους, ήταν μια ταβέρνα φημισμένη για τον τηγανιστό μπακαλιάρο της. Για τον Κατράκη ωστόσο, η επίσκεψη σε αυτό το μέρος ήταν κάτι παραπάνω από μια απλή έξοδο για φαγητό, έστω και αν σε αυτό το μέρος θα μπορούσε να φάει τον πιο νόστιμο μπακαλιάρο της ζωής του. Το μέρος εκείνο άλλωστε ήταν μόνιμος χώρος συνάντησης ανθρώπων του καλλιτεχνικού χώρου. Ορισμένοι εξ’ αυτών ήταν πολύ παλιότεροι του Κατράκη στην καλλιτεχνική πιάτσα, τους είχε σαν μέντορές του.
«Εδώ δεν έρχεσαι για να φας. Έρχεσαι για να προσκυνήσεις», είπε ο Κατράκης λίγες στιγμές μετά την είσοδό του στην ιστορική ταβέρνα της Πλάκας και η συγκίνησή του ήταν πολύ έντονη. Από αυτούς τους τοίχους είχαν περάσει οι πιο εμβληματικοί καλλιτεχνικοί εκπρόσωποι του λαϊκού κόσμου, ήταν το διασημότερο στέκι των φτωχών και των πονεμένων της μετεμφυλιακής Ελλάδας αλλά και εν γένει, το στέκι της ελληνικής εργατικής τάξης από τα πρώτα χρόνια συγκρότησης του ελληνικού κράτους! Ο Κατράκης δεν μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος.
Ποιος θα το έλεγε πως περίπου 45 χρόνια μετά την ιστορική επίσκεψη του Κατράκη στο μικρό κουτούκι της οδού Κυδαθηναίων, το γαϊτανάκι της ιστορίας αυτού του μέρους θα συνέχιζε να ξεδιπλώνεται μέχρι και το 2020. Αν μπει κανείς σήμερα σε αυτό μπορεί να μην νιώσει τον αέρα της γοητευτικής παρακμής που κουβαλούσαν τα λαϊκά στέκια τις προηγούμενες δεκαετίας αλλά παρά το γεγονός πως πλέον τα «Τα Μπακαλιαράκια του Δαμίγου» είναι ένας από τους πιο must (και ταυτόχρονα ψαγμένους ωστόσο…) τουριστικούς προορισμούς, το μέρος θυμίζει το παρελθόν του: τα ξύλινα βαρέλια με το κρασί στον τοίχο, τα παλιά τραπέζια και οι καρέκλες, όλα μοιάζουν να είναι στη θέση τους.
Η εν λόγω ταβέρνα βρίσκεται στο συγκεκριμένο υπόγειο της Πλάκας και λειτουργεί από το μακρινό 1865! Παραμένει μέχρι και σήμερα στα χέρια της ίδιας οικογένειας, η οποία πλέον διανύει την τέταρτη γενιά της. Ο Γιώργος Δαμίγος (1902-1987) που ήρθε στην Αθήνα από τη Σαντορίνη και το 1925 και τη γιαγιά Μαρουλία Καραμαλέγκου, κληρονόμησε την ταβέρνα από τους γονείς της γυναίκας του αλλά ήταν αυτός που την έκανε ξακουστή για τον τηγανητό της μπακαλιάρο και τη σκορδαλιά.
Από το 1865 μέχρι και σήμερα, μια παράδοση χωρίς τελειωμό ξεδιπλώνεται στην οδό Κυδαθηναίων. Και αν κάποιος θέλει να ανακαλύψει αυτό το κρυμμένο αλλά ιστορικό χώρο, καλό θα ήταν να το ξέρει: ας μην το επιχειρήσει την 25η Μαρτίου. Γίνεται πραγματικό λαϊκό προσκύνημα από τους πελάτες που σκάνε στο μαγαζί για να φάνε τον φημισμένο τηγανητό μπακαλιάρο του κυρ Δαμίγου…