Η χερσόνησος των Μεθάνων βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της Πελοποννήσου και συνδέεται χερσαία με την Τροιζήνα, που αν και γεωγραφικά ανήκει στην Αργολίδα, υπάγεται στην Περιφερειακή ενότητα νήσων της Περιφέρειας Αττικής.
Τα Μέθανα διαθέτουν μια πανέμορφη χώρα που θεωρείται και μια από της κορυφαίες λουτροπόλεις της Ελλάδας, αλλά το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του «νησιού» (που όμως δεν είναι νησί επειδή συνδέεται με μια στενή λωρίδα γης) είναι το ενεργό ηφαίστειο του, το οποίο μαζί με τα ηφαίστεια της Μήλου, της Σαντορίνης και της Νισύρου απαρτίζουν το ηφαιστειακό τόξο του Νοτίου Αιγαίου.
Στη Χερσόνησο υπάρχουν περίπου 30 ηφαιστειακοί δόμοι και η τελευταία ηφαιστειακή δραστηριότητα έγινε υποθαλάσσια το 1700, στο βόρειο μέρος μπροστά από τα Μέθανα.
Από την ηφαιστειακή έκρηξη, εύφορες εκτάσεις κάηκαν. Σε μια από αυτές τις περιοχές οικοδομήθηκε το χωριό Καμμένη Χώρα. Πρόκειται για μια μοναδική περίπτωση οικισμού, που στην πραγματικότητα είναι χτισμένος πάνω στη λάβα, καθώς ο κρατήρας του ηφαιστείου βρίσκεται στους πρόποδες του, σε ύψος 417μ.! Ένα σημείο τομής της μανίας της φύσης και της ανθρώπινης δημιουργίας, που όμοιο του δεν υπάρχει στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Σπίτια φτιαγμένα μέσα στη λάβα, χτισμένα ακόμα και από πετρωμένη λάβα! Τα κατάμαυρο χρώμα των πετρωμάτων στην Καμμένη Χώρα μαρτυρά ότι κάποτε ο βρυχηθμός του ηφαιστείου έκαψε τα πάντα. Ωστόσο με την πάροδο των ετών, τα πεύκα ρίζωσαν για τα καλά και πλέον η περιοχή διαθέτει άφθονο πράσινο, πλαισιωμένη τριγύρω από ελαιώνες και αμπελώνες. Η σύνθεση του τοπίου είναι μοναδική. Το χωριό αριθμεί 15 κατοικίες και περίπου ισάριθμους κατοίκους, καθώς δεν κατοικούνται πάνω από τα 10 σπίτια. Ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει, ωστόσο ο ανυποψίαστος επισκέπτης πασχίζει να καταλάβει πότε ακριβώς έχει σταματήσει.
Ο ακριβής χρόνος που κατοικήθηκε η περιοχή είναι άγνωστη, ωστόσο μελετητές αναφέρουν ότι οι πρώτοι κάτοικοι ήταν Αρβανίτες που ήρθαν στην Ελλάδα περίπου το 1400 μ.Χ. Εξαιτίας της ιδιαίτερης μορφολογίας του εδάφους, σχηματίστηκαν πολλές σπηλιές, μικρότερες ή μεγαλύτερες, που αξιοποιήθηκαν από τους κατοίκους.
Κατά τους χειμερινούς μήνες, οι σπηλιές έβγαζαν ζεστό αέρα και οι βοσκοί συνήθιζαν να σταβλίζουν εκεί τα ζώα τους. Αντίθετα, το καλοκαίρι οι σπηλιές παραμένουν αρκετά δροσερές και οι κάτοικοι αποθήκευαν τα τρόφιμα τους σε αυτές για συντήρηση. Έφτιαχναν αυτοσχέδιες πόρτες και τις τοποθετούσαν μπροστά από την είσοδο των σπηλιών, οι οποίες λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας τους λειτουργούσαν ως φυσικά «ψυγεία»…
Ακόμα και σήμερα συχνά τα «αρβανίτικα» μιλούνται συχνά, όπως σε ολόκληρη τη Χερσόνησο.
Όπως αναφέρει ο Παυσανίας στα «Τροιζηνιακά», υπήρξε μια έκρηξη ηφαιστείου και εμφάνιση θερμών πηγών για πρώτη φορά στις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ. Η τελευταία έκρηξη του κρατήρα, θεωρείται ότι σημειώθηκε το 276 π.Χ., που σημαίνει ότι το ηφαίστειο είναι ανενεργό, πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, για περίπου 2.300 χρόνια.
Το ηφαίστειο των Μεθάνων, που βρίσκεται στον Σαρωνικό κόλπο, σε απόσταση μόνο 50 χιλιομέτρων από την Αθήνα, παρακολουθείται συστηματικά από το 2019 από το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Μπορεί να μην θεωρείται τόσο επικίνδυνο όσο της Σαντορίνης ή της Νισύρου, δεν παύει όμως να είναι ενεργό και να αποτελεί πηγή ανησυχίας, λόγω της τόσο κοντινής απόστασής το από την Αθήνα.