Όταν μιλάμε για μέρη και εμπειρίες που αξίζει κανείς να επισκεφτεί ή να βιώσει, συνήθως αναφερόμαστε σε καταστάσεις που μπορεί να συναντήσει κανείς σε ξένες χώρες. Άλλωστε, αν κάτι αντίστοιχο υπάρχει στην Ελλάδα, δεν υπάρχει λόγος να αναφερθεί: το γνωρίζουμε ήδη, το έχουμε επισκεφθεί ή είναι δεδομένο πως κάποια στιγμή της ζωής μας θα το κάνουμε. Και τέλος πάντων, ζούμε στην Ελλάδα. Υπάρχει περίπτωση να μην γνωρίζουμε μια ομορφιά της Ελλάδας; Και όμως…
Υπάρχει ένα μέρος που μοιάζει πραγματικά μαγευτικό. Για την ακρίβεια, ένας δρόμος που όταν τον διασχίζεις οδικώς είναι σαν πετάς στα σύννεφα. Και ναι, βρίσκεται στην Ελλάδα. Και ναι, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή του. Και δεν είναι υπερβολή: πρόκειται για έναν από τους ομορφότερους δρόμους της Ευρώπης και με διαφορά για τον ομορφότερο στην Ελλάδα. Είναι ένας δρόμος κατασκευασμένος σε υψόμετρο 2.000 μέτρων, περνάει μέσα από εντυπωσιακά τοπία και επιβλητικά βουνά και απέχει μόλις μερικές ώρες απόσταση από την Αθήνα.
Μιλάμε για το λεγόμενο «πέρασμα του Μπάρου», έναν δρόμο που αν τον κοιτάξεις από ψηλά μοιάζεις με ένα… φίδι που κουλουριάζεται και μετά ξετυλίγεται ενώ ταυτόχρονα, εκτείνεται σε εντυπωσιακά φαράγγια και πυκνά δάση και απόκρημνες πλαγιές.
Ξεκινάει από την Καλαμπάκα και τα χωριά του Ασπροπόταμου και οδεύει στον αυχένα του Μπάρου, που αποτελεί μια από τις ελάχιστες ορεινές οδούς που ενώνουν τη Θεσσαλία και την Hπειρο και τα βλαχοχώρια των Τρικάλων με τα χωριά των Τζουμέρκων.
Πρόκειται για μια διάβαση που χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες από τις τοπικές κοινωνίες, από τις μακρινές εποχές που τα καραβάνια των κυρατζήδων μεταφερόντουσαν μέσω αυτού σε χωριά που ήταν αδύνατο να προσεγγιστούν προσεγγίζονταν εκείνες τις εποχές από άλλο μέρος. Οι τσέλιγκες της Πίνδου ανέβαζαν τα κοπάδια τους εκεί κάθε άνοιξη και ο εντυπωσιακός λόφος που κάθε χειμώνα έμοιαζε έρημος και στοιχειωμένος, γέμιζε με ζωή κάθε άνοιξη.
Οι ελάχιστοι ντόπιοι που κατοικούν στα γύρω χωριά και συνεχίζουν να μιλούν τη βλάχικη διάλεκτο αποκαλούν την περιοχή «Pass Mparou», που σημαίνει «Το Πέρασμα του Μπάρου». Ο τόπος έχει πάρει την ονομασία του από έναν βοσκό, τον Μπάρο, ο οποίος πριν αιώνες ανακάλυψε το πέρασμα και μέσα από αυτό μετέφερε τα κοπάδια με τα ζώα του.
Ο χώρος γύρω από «Πέρασμα του Μπάρου» ερήμωσε σταδιακά, χρόνο με το χρόνο άδειαζαν όλο και περισσότερο τα χωριά και τελικά, μετά τον Εμφύλιο η περιοχή άδειασε για τα καλά. Με τα χρόνια φτιάχτηκαν και άλλοι δρόμοι που συνέδεσαν τα Τζουμερκοχώρια με την Άρτα και τα Γιάννενα και τα χωριά του Ασπρου με τα Τρίκαλα και την Καλαμπάκα. Το πέρασμα του Μπάρου αδρανοποιήθηκε και τελικά, ξεχάστηκε.
Σταδιακά ωστόσο «ανακαλύφθηκε» και πάλι. Διάφοροι κάτοχοι τετρακίνητων οχημάτων επιχειρώντας να σκαρφαλώσουν σε μεγάλα υψόμετρα βρήκαν την μαγευτική διαδρομή και στους συγκεκριμένους κύκλους απέκτησε μεγάλη φήμη. Ο δρόμος ασφαλτοστρώθηκε μόλις το 2014 και πλέον αρκεί να έχει κανείς ένα όχημα -και φυσικά λίγο ελεύθερο χρόνο- για να απολαύσει μια διαδρομή που όμοιά της είναι αμφίβολο πως θα έχει ξανασυναντήσει στην Ελλάδα. Αν μη τι άλλο, πέρα για πέρα ελκυστικό.