Μια από τις πιο παροιμιώδεις ελληνικές φράσεις είναι το «χαιρέτα μου τον πλάτανο».
Ποιος από εμάς δεν την έχει χρησιμοποιήσει ή δεν την έχει ακούσει έστω μια φορά στη ζωή του;
Υπάρχουν λοιπόν διάφορες εκδοχές για την προέλευσή της.
Άλλες βασισμένες σε ιστορικά γεγονότα, άλλες σε διαδόσεις.
Ακόμα όμως κι αν δεν έχει γίνει απόλυτα σαφές το πώς προέκυψε, δεδομένο είναι ένα:
Χρησιμοποιείται για κάτι που δεν θα γίνει ποτέ.
Για κάτι που φαντάζει τελείως απίθανο.
Για κάτι που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι είναι εφικτό:
Όπως το να στέκεται αγέρωχο ένα δέντρο για σχεδόν 2000 χρόνια.
Να έχει μεγαλώσει στη σκιά του γενιές και γενιές.
Και να έχει (κυριολεκτικά) τις ρίζες του στην εποχή του… Ιησού!
Ο «Πλάτανος του Κράσι», περί ου ο λόγος, εντοπίζεται στον ομώνυμο οικισμό των Μαλίων της Κρήτης.
Κυριαρχεί δίπλα σε δυο ακόμα αιωνόβιους πλάτανους που βρίσκονται στην πλατεία (και περιβάλλονται από πηγές με τρεχούμενο νερό καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου).
Δημιουργεί δέος λοιπόν με τα τεράστια κλαδιά και την πυκνή φυλλωσιά του.
Με στηθιαία περίμετρο κορμού που υπολογίζεται στα 14,6 μέτρα.
Με περίμετρο βάσης του κορμού στα 24 μέτρα.
Και την εκτίμηση ότι σε καθένα απ’ αυτά τα μέτρα αντιστοιχούν σχεδόν 100 χρόνια ζωής!
Διότι ενδεχομένως να έχει υπερβολή η θεωρία πως το επιβλητικό δέντρο (που έχει ανακηρυχθεί Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης) είναι 2400 ετών.
Πιο κοντά στην πραγματικότητα μοιάζουν οι υπολογισμοί των κατοίκων για 1800-2000 έτη.
Συμφωνεί, εξάλλου, μαζί τους και η επιστημονική άποψη για ηλικία 1966 ετών (με απόκλιση 50 χρόνων).
Ούτε λίγο-ούτε πολύ λοιπόν, ο πλάτανος χρονολογείται στην εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας!
Δεν είναι όμως μονάχα η ηλικία του που προκαλεί σοκ. Είναι και το επιβλητικό μέγεθός του…
Αυτό που τον κατατάσσει σε ένα από τα 5 μεγαλύτερα δέντρα της Ευρώπης και τον καθιστά τον 3ο μεγαλύτερο πλάτανο στον κόσμο!
Ξέχωρα, δε, την ιστορική και τη σημειολογική σημασία του…
Πέραν όλων των άλλων, το πελώριο δέντρο (η βάση του οποίου μπαζώθηκε το 1970 και το διάστημα 1995-1999 δημιουργήθηκε η πλατεία γύρω του) έχει μείνει στην ιστορία και ως «ο πλάτανος του Καζαντζάκη».
Διότι ο μεγάλος συγγραφέας πέρασε κάμποσα καλοκαίρια στον οικισμό, εξαιτίας του γεγονότος ότι η σύζυγός του, Γαλάτεια Αλεξίου, καταγόταν από τον τόπο.
Έκανε μαζώξεις με άλλους ανθρώπους των γραμμάτων (όπως ο Κώστας Βάρναλης) κάτω από τον πλάτανο.
Και όχι μόνο του άρεσε να μελετά και να γράφει στη σκιά του, αλλά τον ανέφερε και σε κάμποσες σκηνές του βιβλίου «Καπετάν Μιχάλης»…
Απ’ αυτές τις πνευματικές συγκεντρώσεις εξάλλου καθιερώθηκε η παράδοση του «Κρασανού Κύκλου»:
Ενός λογοτεχνικού διημέρου που οργανώνεται κάθε καλοκαίρι και προσελκύει πλήθος ενδιαφερόμενων για τις τέχνες.
Χώρια από τους επισκέπτες που απ’ όλον τον κόσμο καταφτάνουν (ειδικά το καλοκαίρι) για χάρη του:
Να θαυμάσουν, να φωτογραφηθούν, ν’ αράξουν και να ξαποστάσουν κάτω από ένα πραγματικό θαύμα της φύσης…
