Η οικονομική κρίση που βίωσε την τελευταία δεκαετία η ελληνική κοινωνία έχει αλλάξει εντελώς το σκηνικό της αγοράς έτσι όπως το ξέραμε. Μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις, πραγματικοί Κολοσσοί στο χώρο τους έβαλαν λουκέτο χωρίς να το περιμένει κανείς.
Αν αναλύσει μάλιστα κανείς τα εν λόγω λουκέτα θα καταλάβει πως αφορούν όλους τους κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Όσο γνωστοί και μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και αν υπήρξαν κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτα, χωρίς να κατορθώσουν να αποτρέψουν το μοιραίο.
Μεταξύ των χιλιάδων επιχειρήσεων που έβαλαν λουκέτο, οι 10 που ξεχωρίζουν, λόγω του ονόματος και του μεγέθους τους είναι οι εξής:
Ηλεκτρονική Αθηνών
Διατηρούσε 44 καταστήματα στην Ελλάδα και άλλα 3 στην Κύπρο. Συνολικά απασχολούσε περίπου 450 εργαζομένους. Μετά από 60 χρόνια παρουσίας στην ελληνική αγορά πτώχευσε οριστικά στις 9 Μαρτίου 2016, γεγονός που ήρθε ως απόρροια των capital controls κατά βάση.
Softex
Στις ημέρες δόξας της είχε φτάσει να «εκπροσωπείται» σε παραπάνω από τα μισά νοικοκυριά της Ελλάδας. Το brand είναι τόσο ισχυρό που ακόμα και μετά… θάνατον έκανε το θαύμα του.
Δεν θα έπρεπε ποτέ βέβαια να είχε «καταδικαστεί» σε θάνατο ένα τέτοιο brand. Ακόμα και σήμερα σε πολλούς δεν είναι γνωστό ότι το πιο γνωστό σήμα χαρτιού στην Ελλάδα βυθίστηκε στην ανυποληψία και τελικά παρέδωσε πνεύμα, οδηγώντας στην ανεργία και την απελπισία εκατοντάδες εργαζόμενους.
H ιστορία της Softex είναι ταυτισμένη με την ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας και συνιστά έναν ισχυρό κρίκο στην αλυσίδα των μεγάλων εγχώριων εταιριών που έφεραν έντονη τη σφραγίδα των νεολληνικών παθογενειών και μέσω αυτών οδηγήθηκαν – όπως και η μαμά πατρίδα – στην πτώχευση.
Sprider Stores
Η αναφορά στην επίσημη ιστοσελίδα της ακουγόταν υπερβολική, αλλά ήταν πραγματικότητα. Επρόκειτο για τη «μεγαλύτερη ελληνική πολυεθνική αλυσίδα Οικονομικής Μόδας».
Ξεκινώντας από μια μικρή βιοτεχνία ρούχων στην Ξάνθη, ο Σάκης και ο Σάββας Χατζηιωάννου έβαλαν στα τέλη της δεκαετίας του ’90 στο μάτι τη Sprider Stores, θέλοντας να δημιουργήσουν τα ελληνικά «Zara». Η Sprider ιδρύθηκε το 1978 από τον Θανάση Αργυρό με κύριο αντικείμενο την εμπορία μαγιό και αθλητικών ειδών.
Στόχος της διοίκησης της εταιρείας ήταν τα 100 σημεία στην Ελλάδα και τα 30 καταστήματα στο εξωτερικό μέχρι το 2013. Ο στόχος έμοιαζε να είναι κοντά, στην πραγματικότητα όμως απείχε έτη φωτός. Η εταιρία είχε εκτεθεί τόσο πολύ σε τράπεζες, προμηθευτές και κόστος λειτουργίας και εργασιών που έσκασε σαν «φούσκα» περίπου όπως η ελληνική οικονομία.
Η χαριστική βολή δόθηκε με τη μεγάλη πυρκαγιά του Φεβρουαρίου του 2012 στις εγκαταστάσεις της Ανθούσας. Η καταστροφική πυρκαγιά εκδηλώθηκε τα ξημερώματα της 13ης Φεβρουαρίου 2012 και αποδόθηκε σε «κουκουλοφόρους ταραξίες», που είχαν προκαλέσει επεισόδια ως αντίδραση στην ψήφιση του μνημονίου. Οι πρώτες πληροφορίες για το περιστατικό είχαν αναφέρει ότι οι «κουκουλοφόροι», αφού χτύπησαν και έδεσαν το φύλακα του χώρου, προκάλεσαν εστίες φωτιάς, που κατέστρεψε ολοσχερώς το κτίριο των 20.000 τ.μ.
Βάσει των στοιχείων της δικογραφίας ωστόσο, ο εισαγγελέας θεώρησε ότι στόχος της όλης καταστροφικής επιχείρησης εμπρησμού, ήταν η είσπραξη ασφαλιζόμενου ποσού ύψους 16 εκατομμυρίων ευρώ εκ μέρους των ιδιοκτητών, οι οποίοι βέβαια αρνήθηκαν τα πάντα.
Ατλάντικ Σούπερ Μάρκετ
Μεταξύ του 2008 και του 2009, κι ενώ οι φήμες για τεράστια οικονομικά ανοίγματα φούντωναν, η Ατλάντικ φτάνει στο απόλυτο σημείο δόξας της. Τα επίσημα νούμερα δείχνουν μια ισχυρή επιχείρηση, έτοιμη να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό και τις δυσκολίες που βρίσκονταν προ των πυλών.
Εκείνη την περίοδο η Ατλάντικ διαθέτει: 151 καταστήματα, 3 κέντρα διανομής, 21 καταστήματα Cash & Carry, 545 σημεία ειδικών συνεργασιών και franchise, πάνω από 4.000 υπαλλήλους, και 2.500.000 πελάτες ανά μήνα. Ο ενοποιημένος τζίρος της αγγίζει τα 614 εκατομμύρια ευρώ, στοιχεία που την κατατάσσουν 6η μεγαλύτερη εμπορική εταιρεία του κλάδου της και 14η μεγαλύτερη εμπορική εταιρεία στην Ελλάδα!
Τα μεγάλα οικονομικά ανοίγματα όμως, οι κόντρες των μετόχων και το εχθρικό για τις επιχειρήσεις περιβάλλον βάζουν την ταφόπλακα της Ατλάντικ που πλέον δίχως ρευστό και προμηθευτές αρχίζει να υπολειτουργεί και να κλείνει το ένα κατάστημα πίσω από το άλλο ως που να πέσει η αυλαία και να έρθει το λουκέτο.
Nutriart (πρώην Κατσέλης)
Η πιο γνωστή αρτοβιομηχανία της Ελλάδας, με δεκαετίες λειτουργίας πίσω της, έβαλε λουκέτο το φθινόπωρο του 2013. Περίπου 500 εργαζόμενοι έχασαν τη δουλειά τους παρά το γεγονός ότι οι τράπεζες έκαναν μεγάλη προσπάθεια να κρατήσουν στη ζωή την εταιρεία.
Fokas
Ο ιστορικός όμιλος ένδυσης και υποδημάτων λειτουργούσε από το 1936 με το πρώτο κατάστημα στη Θεσσαλονίκη και στην περίοδο της μεγάλης ακμής του, διατηρούσε δύο καταστήματα τόσο σε κεντρικά σημεία στην Αθήνας όσο και σε μεγάλες πόλεις της χώρας. Συνολικά 1.500 εργαζόμενοι έμειναν χωρίς δουλειά όταν έκλεισε το 2013.
Diana
Μετά από 32 χρόνια λειτουργίας η Diana οδηγήθηκε σε πτώχευση το 2012. Είχε ιδρυθεί το 1980, ενώ εκτός από το εργοστάσιο στην Ξάνθη είχε εγκαταστάσεις και ακίνητα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Κοζάνη, Πάτρα και Ηράκλειο Κρήτης.
Καπνοβιομηχανία «Γεωργιάδης»
Μια από τις πιο φημισμένες καπνοβιομηχανίες δεν μπόρεσε να αντεπεξέλθει στα οικονομικά της προβλήματα και έκλεισε στα τέλη του 2011, ύστερα από μισό αιώνα ζωής. Το σήμα κατατεθέν της εταιρείας ήταν η περίφημη σειρά «22» ενώ παρήγαγε αρκετά από τα σήματα της σειράς Rothmans.
Neoset
Τι κι αν υπήρξε μια από τις πιο πετυχημένες βιομηχανίες επίπλων; Οδηγήθηκε σε πτώχευση τον Μάρτιο του 2014 και είχε κατασχεθεί το οικόπεδο εργοστασίου της στην Εύβοια. Είναι χαρακτηριστικό πως η εταιρεία εμφάνιζε ζημιές ύψους 53,1 εκατ. Ευρώ.
Αγνό
