Το «αυτοκίνητο για όλες τις χρήσεις» ήταν μια ιδέα των αδελφών Κοντογούρη, που δραστηριοποιούνταν στον χώρο από το 1950 στη Γερμανία, όταν και ξεκίνησαν να παράγουν το φορτηγό «Hellas». Δέκα χρόνια μετά και συγκεκριμένα το 1961 αποφάσισαν να ιδρύσουν στην Θεσσαλονίκη την εταιρία «FARCO» για την παραγωγή του Farmobil που συνδύαζε την γερμανική με την ελβετική τεχνογνωσία, χωρίς, ωστόσο, μεγάλη επιτυχία.
Στις αρχές τις δεκαετίας του ΄70, η δραστήρια οικογένεια, που προσπαθούσε όλα αυτά τα χρόνια να εδραιωθεί στον κλάδο του αυτοκινήτου και έχοντας αποκτήσει την απαραίτητη εμπειρία, ιδρύει τη NAMCO-National Motor Company of Greece- με στόχο τη δημιουργία ενός μοντέλου που θα έχει παγκόσμια απήχηση και θα είναι οικονομικά προσιτό. Και εγένετο το λατρεμένο Pony…
Το αυτοκίνητο που όλοι έχουμε δει στα παιδικά μας χρόνια να κυκλοφορεί στην ελληνική επικράτεια και που θέλαμε να μπούμε στη θέση του οδηγού. Το θρυλικό αυτοκίνητο, που χαρακτηριζόταν από την κλασική όψη και τις ευθείες γραμμές, ήταν εύκολο στην οδήγηση και είχε μεγάλες αντοχές, έκανε θραύση. Οι πωλήσεις του εκτοξεύτηκαν -για τα δεδομένα της ελληνικής αυτοκινητοβιομηχανίας-ξεπερνώντας τα 18.000 κομμάτια σε 14 χώρες.
Η ανταγωνιστικότητά του οφειλόταν, κυρίως, στο χαμηλό κόστος λειτουργίας και συντήρησης αλλά και στην τιμή πώλησης, ενώ για τον λόγο αυτό και ο Ελληνικός Στρατός, η Πολεμική Αεροπορία και το Πολεμικό Ναυτικό έδειχναν την προτίμησή τους στα Pony.
Εκείνη την εποχή το εργοστάσιο κατασκεύαζε 8-10 αυτοκίνητα ημερησίως, γεγονός πρωτόγνωρο για τη Ελλάδα, με το 67% των εξαρτημάτων να είναι εγχώριας προέλευσης. Η επιτυχία του Pony σε πλατφόρμα του 2CV κατέστησε αναγκαία την επέκταση της παραγωγής με τα αδέρφια Κοντογούρη να αποφασίζουν να κάνουν μια νέα επένδυση στο Κιλκίς.
Το Σεπτέμβριο του 1981, η Namco, που έχει έρθει σε συμφωνία για συνεργασία με τις εταιρίες Volkswagen, Citroen, Ford και Deutz και, αφού έχει εξασφαλίσει οικονομικό κεφάλαιο από ξένες τράπεζες, δημιουργεί στο Λιμνότοπο Κιλκίς μια νέα αυτοκινητοβιομηχανία στην Ελλάδα, όπου επενδύει σχεδόν 2,7 δις δρχ. ανοίγοντας το δρόμο για την ανάπτυξη εθνικής εξαγωγικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Μια ανάπτυξη που, όμως, δεν ήρθε ποτέ.