Από μικρά παιδιά η ίδια ιστορία. Βρίσκαμε έναν αγαπημένο μας ήρωα και τον συγκρίναμε τον αντίστοιχο του φίλου μας ή του αδερφού μας ή ενός απλού γείτονα που έτυχε να μη συμφωνεί με μας. Άλλες φορές ήταν ο πατέρας μας ( ο μπαμπάς μου μπορεί να φάει ένα ολόκληρο αρνί. Α ναι; Ο δικός μου τρώει ένα ολόκληρο κοπάδι) άλλες φορές ένας ήρωας κόμικ, άλλες φορές ένας αθλητής, άλλες ένας παλαιστής του κατς, ανάλογα σε ποια δεκαετία μεγάλωσε κανείς. Ακόμα και παίζοντας Υπερατού τις βγάζαμε και τις μετρούσαμε τις επιδόσεις. Το δικό μου έχει μεγαλύτερη τελική, το δικό μου περισσότερους ίππους κτλ.
Μεγαλώσαμε πια και δε βρίσκουμε ανθρώπους να βάλουμε τον ένα απέναντι στον άλλο να διαγωνιστούν στο μυαλό μας για ένα τρόπαιο, μια ηθική νίκη, μια ασήμαντη πρωτιά βρε αδερφέ. Μην απελπίζεσαι. Το Menshouse έστυψε το λιγοστό μυαλό του και έβγαλε μερικά θανάσιμα ζευγάρια που θα αγωνίζονταν στις πιο δύσκολες μονομαχίες, τους πιο σκληρούς αγώνες. Δε θα σου πούμε ψέματα. Ο μόνος λόγος που βγήκαν τα συγκεκριμένα ζευγάρια είναι η συνωνυμία. Μόνο ένας Κώστας, μόνο ένας Νίκος, μόνο ένας Αγαμέμνονας θα είναι ο νικητής. Εσύ αποφασίζεις ποιος. Αγαμέμνονα δεν έχουμε, μην ψάχνεις άδικα.