Πριν από δέκα χρόνια, όταν έδινα Πανελλήνιες, θυμάμαι να κοιτάζω με τρομερό σεβασμό και κατανόηση τα παιδιά που έδιναν φυσική και μαθηματικά. Δεν πιστεύω ότι μπορεί να αντιμετωπίσει η θεωρητική μαθήματα με τέτοιο βαθμό δυσκολίας και ασάφειας.
Ούτε η Λογοτεχνία που είχαμε τότε δε θα μπορούσε να συγκριθεί σε δυσκολία με αυτό που τραβάει η τεχνολογική. Θα πει κανείς «επιλογή τους είναι». Ναι, επιλογή τους είναι. Επιλογή τους είναι να τεστάρουν και πόσο καλοί μπορούν να γίνουν σε ένα από τα δύο με την προοπτική να αναπτύξουν μια κλίση και να επιλέξουν μια σχολή.
Αυτό το τεστ δεδομένα γίνεται μέσα από τα δύσκολα. Μέσα από τις ζόρικες ασκήσεις. Το ζόρικο όμως είναι μια έννοια υποκειμενική. Είναι σαν το δυναμόμετρο στο ποδόσφαιρο. Κανείς δε μπορεί να μετρήσει πώς ασκείται μια δύναμη στο σώμα ενός ποδοσφαιριστή. Κανείς δε μπορεί να έχει ζορικόμετρο για να μετρήσει πώς ασκείται η δυσκολία ενός θέματος φυσικής στους πολύ καλούς μαθητές.
Δεν χρειάζεται κανένα τέτοιο για να καταλάβει κάποιος ότι τα σημερινά θέματα Φυσικής Κατεύθυνσης ήταν ακατανόητα. Και η τοποθέτηση τους, μα σε ένα βαθμό και η εκφώνηση τους. Από συζητήσεις με φίλους που το κατέχουν το θέμα της φυσικής και περισσότερο από την ανακοίνωση της Ένωσης Φυσικών Ελλάδος, φαίνεται καθαρά πως επρόκειτο για θέματα που και παραπάνω χρόνο απαιτούσαν – τουλάχιστον μια ώρα πέραν του 3ωρου – και δεν ενδείκνυντο για μαθητές τρίτης λυκείου.
Πολλοί λένε πως τα θέματα ήταν για πρωτοετείς φοιτητές. Ίσως και να είναι μια επιεικής εκτίμηση. Ο ίδιος ο Αϊνστάιν δε θα τα έλυνε σε αυτό το χρονικό διάστημα πάντως.
Είναι μια πραγματικότητα ότι στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται μια προσπάθεια να καταργηθεί η έννοια της αριστείας και ο διαχωρισμός των καλών από τους ευφυείς. Αλλά και το σημερινό είναι στο εντελώς αντίθετο άκρο.
Οι Πανελλήνιες δεν είναι με τίποτα ενδεικτικές και σίγουρα δεν αποτελούν μόνο τεστ γνώσεων. Είναι μια κατάσταση που σε χαλυβδώνει και σε προετοιμάζει για πολλά, αλλά δεν έχω καταλήξει ότι βοηθάει στην ενσωμάτωση της γνώσης. Ειδικά σε μια κοινωνία που θέλει πολύ χρόνο για να βγάλει την καταπίεση της πεποίθησης ότι η επιτυχία στις Πανελλήνιες είναι μονόδρομος, ειδάλλως είσαι παρίας της κοινωνίας.
Σε παιδιά με τέτοιο βάρος στις πλάτες τους απευθύνονται όσοι επιλέγουν τα θέματα. Προφανώς δεν θα τους πάνε βόλτα στην παιδική χαρά. Χρειάζεται να τους δοθεί η ευκαιρία να ακονίσουν το μυαλό τους πέρα από την πατέντα των βιβλίων. Αλλά υπάρχει μια τεράστια απόσταση από αυτό σε ό,τι συνέβη με τη Φυσική Κατεύθυνσης.
Δεν ξέρω αν είχαν σκοπό να οδηγήσουν σε χαμηλότερες επιδόσεις κάποιους, γιατί θέλουν να μειώσουν τις θέσεις εισαγωγής στις υψηλόβαθμες σχολές. Κόβονται όμως τα πόδια παιδιών που πάνε να ξεκινήσουν το ενήλικο ταξίδι τους με κάποια όνειρα. Και στην ψυχολογία τους μετράει πολύ να βλέπουν ένα 17-18-19-20 στο γραπτό τους.
Επιβεβλημένη προφανώς η επιεικής βαθμολόγηση, αλλά κι αυτό δεν θα αναιρέσει πλήρως την ψυχολογική ζημιά.