Είναι αδύνατο να αναφερθείς σε κάποια πράγματα χωρίς να μιλήσεις με πλήρη υποτίμηση για αυτά. Το σαβουάρ βιβρ του κοινωνικού διαλόγου λέει πως πρέπει να αντιμετωπίζεις με σεβασμό κάθε άποψη που ακούγεται και ακόμα και αν διαφωνείς να προσπαθείς να της αντιταχθείς με επιχειρήματα. Όμως, καμιά φορά αυτό είναι αδύνατο. Ειδικά, όταν βαφτίζεται «άποψη» η κάθε μεσαιωνική μπούρδα που ξεστομίζεται γεμάτη σοβαροφάνεια.
Ο λόγος φυσικά για τις δηλώσεις κάποιου Πάνου Καλλίδη, ενός λαϊκού τραγουδιστή όπως μας πληροφορεί το Google, ο οποίος από το πουθενά έγινε viral στον μαγικό κόσμο των social media εξαιτίας ορισμένων δηλώσεών του αναφορικά με την ομοφυλοφιλία.
«Μακριά από μας (η ομοφυλοφιλία). Μακριά από οποιονδήποτε είναι γύρω μου. Έχω φίλους ομοφυλόφιλους, αλλά δεν υποστηρίζω ότι αυτό είναι φυσιολογικό και καλό, γιατί όλα εξελίσσονται στη ζωή μας…», είπε αρχικά ο συγκεκριμένος τραγουδιστής. Και όταν του την έπεσαν στα social media για τις ομοφοβικές του δηλώσεις, έκανε μια διευκρινιστική δήλωση, που, όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, όχι απλά δεν διόρθωσε την αρχική δήλωση αλλά μάλλον την επιβεβαίωσε.
Αυτή είχε ως εξής: «Eπειδή ξέρω ότι αύριο θα πρέπει να δώσω κατάθεση στο τμήμα Γλυφάδας για αυτή τη δήλωση, ΤΟΝΙΖΩ ότι είμαι κατά της ομοφυλοφιλίας και όχι των ομοφυλόφιλων. Η ομοφυλοφιλία είναι μια ιδιαιτερότητα σεξουαλικού προσανατολισμού. Μία έλξη δύο ανθρώπων του ιδίου φύλου, που μπορεί όντως να είναι πολύ δυνατή και ουσιαστική. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με την ομοφυλοφιλία του 2019 που έχει πάρει μορφή μόδας και μαγκιάς».
Μην τσιμπιέστε. Δεν μπήκατε σε κάποια χρονομηχανή που σας μετέφερε στην Ελλάδα των 60s. Αυτά τα πράγματα έχουν ειπωθεί όντως στο εδώ, στο τώρα, στο 2019: ένας άνθρωπος αντιμετωπίζει, ούτε λίγο ούτε πολύ την ομοφυλοφιλία ως ένα είδος ασθένειας, γι’ αυτό άλλωστε αν και τη σιχαίνεται δεν μισεί τους ομοφυλόφιλους. Σαν να λέει ότι δεν φταίνε αυτοί που είναι άρρωστοι.
Ταυτόχρονα, ο διανοούμενος καλλιτέχνης μας εξηγεί ότι το ουσιαστικό πρόβλημα με την ομοφυλοφιλία την σήμερον ημέρα είναι ότι αντί να την αντιμετωπίζουμε ως ασθένεια που είναι, την έχουμε κάνει μόδια και μαγκιά. Είναι γνωστό άλλωστε πως ο μέσος ομοφυλόφιλος που στην Ελλάδα των Καλλίδηδων είναι αναγκασμένος να κρύβει διαρκώς τον σεξουαλικό του προσανατολισμό μη τυχόν και στιγματιστεί από το σούπερ προοδευτικό μας περιβάλλον, νιώθει πολύ μάγκας που βιώνει από χλευαστικά αστειάκια μέχρι τραμπουκισμούς και ξύλο στην καθημερινότητά του.
Θα μπορούσε κάποιος να πει πως τόσες πολλές οπισθοδρομικές αντιλήψεις μέσα σε λίγες μόνο γραμμές θα αποτελούσαν πραγματική έκπληξη αν τις έλεγε ο οποιοσδήποτε άλλος. Αλλά όταν της λέει ο άνθρωπος που έχει προφέρει στίχους όπως το «Κου πέπε/Κου πέπε/Κι αμα μπεις στον πειρασμό/Σε οτι και να λες θα λέω ναι» και «Πας να με τρελάνεις, τι είν’ αυτά που κάνεις
σ’ αγαπώ σου λέω, τι σου φταίω, τι σου φταίω», δεν αποτελεί ιδιαίτερη έκπληξη. Θα μπορούσε να το πει κάποιος αλλά αυτό εδώ το κείμενο δεν το υιοθετεί γιατί δεν μας αρέσει να κρίνουμε τους ανθρώπους από το αισθητικό τους κριτήριο.
Άλλωστε, δεν είναι απαραίτητο να έχεις υψηλού επιπέδου πνευματική συγκρότηση για να μην είσαι ρατσιστής. Το αντίθετο φυσικά δεν ισχύει: όταν είσαι ρατσιστής, η πνευματική σου συγκρότηση είναι δομικά χαμηλού επιπέδου. Ακούστε κάνα-δυο τραγούδια αυτού του Καλλίδη και θα το επιβεβαιώσετε.