Από τους πρώτους μήνες έναρξης του συριακού εμφυλίου, όλες οι μεγάλες δυνάμεις της Δύσης είχαν αναλύσει στρατηγικά την θέση που θα πάρουν. Άλλες στάθηκαν στο πλευρό του Άσαντ, άλλες στήριξαν τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις.
Κάποιες στήριξαν τον Άσαντ μόνο και μόνο για να πάνε κόντρα σε όσους στήριξαν την επανάσταση και το μονοπάτι προς μια φαινομενική δημοκρατία. Και οι μεν και οι δε είχαν ένα και μόνο κίνητρο στην ατζέντα τους. Να μην αφήσουν τον αντίπαλο να πάρει το πάνω χέρι στην περιοχή και τον ορυκτό της πλούτο.
Ρωσία-Τούρκια και ΗΠΑ βρίσκονται αυτή την 8ετία σε μια ισορροπία τρόμου για τον συριακό λαό και κάθε λίγο και λιγάκι αναδύεται ένα ζήτημα που οδηγεί σε πλεονέκτημα μια από τις τρεις. Αυτή τη φορά τα πράγματα μοιάζουν πολύ πιο επικίνδυνα γιατί ίσως ξυπνήσουν το τέρας της τρομοκρατίας. Όχι ότι κοιμήθηκε ποτέ σε παγκόσμια κλίμακα. Αλλά τουλάχιστον είχε αποδυναμωθεί αισθητά ένας εχθρός στη βόρεια πλευρά της Συρίας, εκεί που ορθώθηκε το ισλαμικό χαλιφάτο του ISIS.
Τα τελευταία δύο χρόνια οι Κούρδοι είχαν καταφέρει να περιορίσουν τη δράση του ISIS και ουσιαστικά να τον εκμηδενίσουν. Όμως οι Κούρδοι ήταν ανέκαθεν στο στόχαστρο του Ερντογάν και της Τουρκίας που δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να τους αφανίσει όλους εξαιτίας της παρουσίας μιας μεγάλης ομάδας αυτής της εθνότητας στη χώρα και της πολιτικής της εκπροσώπησης με το PKK. Γνωστά αυτά, γνωστή η περίπτωση του Οτσαλάν.
Για τον Ερντογάν το SDF (Δημοκρατικές Δυνάμεις Συρίας) και πιο συγκεκριμένα η στρατιωτική του έκφραση, το YPG, είναι παρακλάδια του PKK και τροδοφοτούνται όλα αυτά τα χρόνια από τις ΗΠΑ. Άλλωστε, κι η δημόσια στάση των επικεφαλής των αυτό δείχνει. Για τους Αμερικάνους το YPG είναι ο πιο αποτελεσματικός σύμμαχος στον εδαφικό περιορισμό του ISIS.
Επιπρόσθετα, η Τουρκία θεωρεί πως το YPG θα επεκταθεί και θα ενώσει δυνάμεις με το PKK, ώστε να επιχειρήσει επιθέσεις στην τουρκική επικράτεια. Αυτές οι σκέψεις υπάρχουν χρόνια στο μυαλό του Ερντογάν. Τώρα όμως πήρε την απόφαση να δράση.
Μετά το βράδυ της Κυριακής, κατά το οποίο Ερντογάν και Τραμπ είχαν τηλεφωνική συνομιλία, πάρθηκαν δύο αποφάσεις, μία από τον καθένα, που θα οδηγήσουν στην κατάρρευση την κουρδική μειονότητα στα βόρεια της Συρίας και, πολύ χειρότερα, θα απελευθερώσουν τις δυνάμεις του ISIS που έχουν περιοριστεί.
As I have stated strongly before, and just to reiterate, if Turkey does anything that I, in my great and unmatched wisdom, consider to be off limits, I will totally destroy and obliterate the Economy of Turkey (I’ve done before!). They must, with Europe and others, watch over…
— Donald J. Trump (@realDonaldTrump) October 7, 2019
Ο Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε να αποσύρει δύο στρατεύματα από τα σύνορα Συρίας-Τουρκίας, ενώ ο Ερντογάν θα εισβάλει στη χώρα για να επιτεθεί στην κουρδική μειονότητα. Στόχος του είναι να αδειάσει τον χώρο στην επικράτεια του Αφρίν και να δημιουργήσει μια ζώνη όπου θα εναποθέσει περίπου 2 εκατομμύρια Σύρους από τους συνολικά 3.7 που ζουν αυτή τη στιγμή στην Τουρκία. Το πρόβλημα είναι πως αυτά τα 2 εκατομμύρια δεν είναι αποκλειστικά Σύροι, είναι διάφορες αραβόφωνες φυλές, οι οποίες δεν έφυγαν από τη Συρία.
Η τοποθέτηση τους εκεί θα επαναφέρει στο προσκήνιο μετά από χρόνια αδράνειας τον Άσαντ. Όχι μόνο σε επίπεδο διπλωματίας, μα και σε επίπεδο ισχύος της κυβέρνησής του που αυτή τη στιγμή φυτοζωεί.
Με αυτόν τον τρόπο ο Ερντογάν όχι μόνο θα έχει εκτεθειμένους τους Κούρδους στα βόρεια τους, αλλά θα τους έχει ευάλωτους πανταχόθεν, αφού από νοτιοδυτικά θα επιτεθούν οι δυνάμεις που υποστηρίζονται από τη Ρωσία, ενώ στα ανατολικά υπάρχει ο φόβος της Αλ-Κάιντα που οι εκτιμητές θεωρούν πως θα αναδυθεί ως η επόμενη εξτρεμιστική-τρομοκρατική κυριαρχία. Ένας φαύλος κύκλος.
Το κλειδί της υπόθεσης είναι αναμφίβολα η οπισθοχώρηση των Αμερικάνων. Ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να απείλησε την Τουρκία ανοιχτά, μέσω Twitter όπως πάντα, ότι θα καταστρέψει την οικονομία τους αν επιτεθούν στους Κούρδους, αλλά ήδη η κίνησή του είναι μια «πισώπλατη» μαχαιριά. Κι όχι μόνο.
Σε μια εποχή που οι ΗΠΑ έχουν ανοιχτά πολλά επικίνδυνα μέτωπα, με την κυβέρνηση να επιβάλλει υψηλούς δασμούς, με τις κυρώσεις στην αραβική επικράτεια, με το Ιράν, με την Κίνα, με την διαρκή διαφωνία σε μείζονος σημασίας ζητήματα με την Τουρκία, με την έρευνα για το impeachment του Τραμπ, η στάση του Προέδρου και οι δημόσιες τοποθετήσεις του δυσχεραίνουν οικτρά την κατάσταση.
Έχοντας ήδη καταστρατηγήσει τα πάντα σε επίπεδο διπλωματίας και παρακούσει το επιτελείο του, ο Τραμπ έχει καταφέρει να ξεσηκώσει μέχρι και Ρεπουμπλικάνους υποστηρικτές του, όπως ο Μιτς ΜακΚόνελ και η Λίντσεϊ Γκράχαμ. Η δεύτερη μάλιστα κάνει λόγο για στροφή προς τη Γερουσία ώστε να καταστήσει αντισυνταγματική την κίνηση Τραμπ.
Η οριστική αποκαθήλωση: Ο Πρόεδρος Τραμπ σκάβει κάθε μέρα τον λάκκο του όλο και περισσότερο
Υπενθυμίζεται ότι για να μην οδηγηθεί σε δικαστήριο ο Τραμπ, θα πρέπει η Γερουσία να τον στηρίξει στην ακροαματική διαδικασία για το impeachment. Με λίγα λόγια για τις ΗΠΑ ανοίγονται πολλά εσωτερικά μέτωπα.
Όλο αυτό το σκηνικό έρχεται να δώσει πνοή ξανά σε μια χρόνια θεωρία που σε πολλές περιπτώσεις έχει αποδειχθεί αληθινή. Είναι η θεωρία που λέει πως οι Αμερικάνοι «γέννησαν» τους τρομοκράτες στη Μέση Ανατολή, αυτοί έπλασαν τον ISIS και τώρα, με μια κίνηση-ντόμινο, δημιουργούν το πρόσφορο έδαφος για να τον «αναστήσουν».
Στη μέση αυτής της δίνης υπάρχουν οι 2 εκατομμύρια άνθρωποι που έφυγα από τη Συρία για να φτάσουν στα τουρκικά παράλια κι από κει προς μια καλύτερη ζωή και τώρα θα βρεθούν να επιστρέφουν σε μια επικράτεια όπου οι βόμβες δεν έχουν σταματήσει μέχρι και σήμερα…