Πριν από μια βδομάδα εντυπωσιαστήκαμε/διαολιστήκαμε με την ανευθυνότητα πολλών συμπολιτών μας να παραβιάζουν τις οδηγίες των επιστημόνων και να ξεχύνονται σε καφετέριες και παραλίες.
Ενώ λοιπόν οι μέρες περνάνε, τα κρούσματα αυξάνονται και οι νεκροί στη γειτονική Ιταλία πληθαίνουν με σοκαριστικό ρυθμό, η εγκληματική γαϊδουριά απελπιστικά μεγάλου αριθμού Ελληναράδων εξελίχθηκε. Έκανε… upgrade!
Διότι αποδεικνύοντας το μαχητικό τους πνεύμα και επιβεβαιώνοντας ότι του Έλληνα ο τράχηλος… καραντίνα δεν υπομένει, χιλιάδες συμπατριώτες μας ξεχύθηκαν σε χωριά και νησιά.
Και όταν τους ζητείται με διακριτικό τρόπο να αιτιολογήσουν τη συμπεριφορά τους (αντί να ερωτηθούν γλυκά «τι σκατά έχετε στο κεφάλι σας») δίνουν εξοργιστικά εξοργιστικές απαντήσεις όπως οι εξής:
«Ελεύθερος πολίτης είμαι, όπου θέλω πάω»
Ένα μείγμα δήθεν μαγκιάς και επανάστασης του κώλου. Στο αφεντικό που τον καταπιέζει ή σε δεκάδες πράγματα της καθημερινότητάς του που θα έπρεπε να είναι πιο αποφασιστικός βαράει τουμπέκα. Τώρα όμως που του… θίγουν την ελευθερία του να βγει έξω και να βοηθήσει στη διασπορά του ιού (έτσι επειδή δεν καταλαβαίνει αυτός από περιορισμούς) το παίζει Τσε Γκεβάρα. Και θεωρεί ότι η σύσταση (ούτε καν η επιβολή) του να παλουκωθεί απλώς κάποιες μέρες στο σπίτι του είναι πλήγμα για τη δημοκρατία.
«Μόλις βγούμε από το αμάξι, θα μπούμε στο σπίτι και δεν θα ξαναβγούμε»
Ορίστε, ρε παιδιά, τους παρεξηγήσατε τους ανθρώπους. Δεν είχαν σκοπό να φύγουν από την Αθήνα για να ξεχυθούν στις εξοχές και να πιάσουν τις παραλίες. Εξάλλου αυτή τη γαϊδουρινή συμπεριφορά την έχουν και στην πρωτεύουσα, δεν χρειαζόταν να πάνε στις… ιδιαίτερες πατρίδες τους (sic) για να την εκδηλώσουν. Πρέπει να είστε τόσο καχύποπτοι, ώστε να μην πιστεύετε ότι μπαίνουν σε όλη αυτή τη διαδικασία του ταξιδιού (όχι επειδή θέλουν να κάνουν διακοπάρες, αλλά) επειδή θέλουν απλώς να είναι σπιτωμένοι στο χωριό και όχι στην πόλη;
«Δεν έχει φτάσει ο ιός εκεί, δεν κινδυνεύουμε»
Σωστά, αφού (πιστεύει ότι) δεν κινδυνεύει αυτός, στα καμπανέλια του αν θα θέσει σε κίνδυνο άλλους. Αρνούμενος πεισματικά να φυτέψει στην κεφάλα του ότι μπορεί και ο ίδιος να είναι φορέας χωρίς να το γνωρίζει, αγνοεί εγκληματικά το ενδεχόμενο να κολλήσει ανθρώπους που θα βρει στον προορισμό του. «Έχει καθαρό αέρα εκεί», καγχάζει με την προχειρότητα και την ημιμάθεια να ξεχειλίζει. Ναι, μυαλοφυγόδικε, αφού έχει «καθαρό αέρα» στο ύπαιθρο και στην επαρχία, τι καλύτερη ιδέα από το να ρισκάρουμε την πιθανότητα να τον μολύνουμε κι αυτόν;
«Αν είναι να μας βρει, θα μας βρει…»
Εδώ είναι που σηκώνεις τα χέρια ψηλά με την τεκμηρίωση και την ατράνταχτη επιχειρηματολογία. Τι νόημα έχει, σου λέει, να κλεινόμαστε μέσα, να ταλαιπωρούμαστε και να αγχωνόμαστε. Γιατί να παίρνουμε μέτρα, να κλείνουμε μαγαζιά και να απαγορεύουμε συναθροίσεις. Συμπυκνώνοντας τον ωχαδερφισμό, την ανοησία και την ανευθυνότητα μεγάλης μερίδας αυτού του λαού, αφήνει να εννοηθεί ότι όλα αυτά είναι μάταια. Διότι για όλα αποφασίζει η… μοίρα. Όλοι έχουμε γραμμένο που το λένε πεπρωμένο, όπως λέει κι ο Νταλάρας ναουμ’…
