Τα τελευταία χρόνια, μέσα στην δεκαετία που μας πέρασε, τα παιχνίδια στρατηγικής σε γεωπολιτικά ζητήματα πέρασαν σε ένα άλλο επίπεδο και σε μεγαλύτερη ένταση.
Καθώς ο κόσμος άφησε πίσω του τον αιώνα των πολέμων και κατέστη σαφές ότι η πιθανότητα μιας μεγάλης σύρραξης μεταξύ κρατών είναι απίθανη επειδή ακριβώς δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα πρακτικά, αντικρύζουμε σε επίπεδο διπλωματίας και εθνικής στρατηγικής πράγματα που αν τα βάλει κανείς σε μια σειρά, προσφέρονται για ανάλυση και κουβέντα.
Αν είσαι ένας απλός παρατηρητής…
Η Ελλάδα, δυστυχώς, δεν είναι ένας απλός παρατηρητής. Είναι ο αποδέκτης των κινήσεων που γίνονται τους τελευταίους μήνες από τη μεριά της Τουρκίας και του Ερντογάν. Πρώτα η προώθηση μεγάλου αριθμού αθώων προσφύγων στις Καστανιές, μετά ορισμένες κινήσεις αεροσκαφών στο Αιγαίο, μετά το ζήτημα με τη μικρή έκταση που παραβιάστηκε στη Θράκη και τώρα η, συμβολική μεν, πολύ πιο σοβαρή δε, κίνηση με την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί.
Από το μεσημέρι της Παρασκευής η κουβέντα εντός των τειχών έχει οδηγηθεί σε μια εκ νέου αντιδικία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για τον τρόπο της αντίδρασης, αλλά αυτά είναι πράγματα που κρίνονται από τον καθένα ξεχωριστά και με το παιδευτικό του υπόβαθρο.
Το ορθόν ή όχι της αντίδρασης πάντως μπορεί να κριθεί από τους ειδικούς σε ζητήματα διεθνούς σφαίρας, γεωπολιτικής και διπλωματίας. Η διαφορά τους με τον κοινό νου είναι πως μπορούν να συμβουλεύσουν για πάνω από μία σωστές κινήσεις, σε αντίθεση με εμάς τους απλούς πολίτες που μπορούμε μόνο να αντιληφθούμε την λάθος στάση.
Κι αυτή η λάθος στάση είναι που υπαγορεύθηκε από μέλος της ΝΔ και μέλος της κυβέρνησης, τον κ. Βορίδη, ο οποίος πρότεινε ως αντίποινα η Ελλάδα να μετατρέψει το Μουσείο Κεμάλ σε Μουσείο Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων.
Την ίδια στιγμή, ο μητροπολίτης Πειραιώς, πρότεινε αναστολή λειτουργίας του τεμένους στο Βοτανικό, κατάργηση προξενείων Αδριανουπόλεως και Σμύρνης από μεριά της Ελλάδας για να πράξει το ίδιο και η Τουρκία σε Κομοτηνή και Ρόδο και την εφαρμογή της ποσόστωσης που προβλέπει η Συνθήκη της Λωζάνης για Έλληνες της Πόλης και τουρκογενείς της Ελλάδας.
Κι αν για τα λεγόμενα του μητροπολίτη η δικαιοδοσία πέφτει στον Κλήρο, για τα λεγόμενα του κ. Βορίδη η δικαιοδοσία πέφτει στην κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Είναι σαφώς αναφαίρετο δικαίωμα για τον κάθε ένα να έχει μια δική του άποψη, αλλά όταν κάποιος είναι υπουργός, μέλος της κυβέρνησης μιας χώρας, δε μπορεί να λειτουργεί με λογική ανερμάτιστου blog, όπου διάφοροι γράφουν με στυλ 15χρονου ό,τι τους κατέβει.
Η κίνηση του Ερντογάν με την Αγία Σοφία είναι μια κίνηση που προφανώς τοποθετεί την Ελλάδα στα σχοινιά και βάζει πολύ δύσκολα στην ελληνική κυβέρνηση. Ίσως κι ο στόχος του να είναι αυτός. Να δημιουργήσει απλώς μια ακόμα αποσταθεροποίηση σε μια χώρα που εσωτερικά διχάζεται από το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις και την απόσταση λόγων-έργων της κυβέρνησης ως προς τον κορωνοϊό.
Φαινομενικά, οτιδήποτε κι αν πράξει η Ελλάδα, ο Ερντογάν θα μπορεί να πει ότι πέτυχε μια μικρή νίκη. Με την πρόταση του κ. Βορίδη όμως, για την οποία ελπίζουμε ότι είναι απλώς μια δική του σκέψη, η νίκη θα είναι παραπάνω από μικρή. Αυτό γιατί η Ελλάδα θα έχει δώσει πάτημα στον Ερντογάν να δείξει στην Ευρώπη πως δεν διαφέρει από την Τουρκία και θα έχει ένα επιχείρημα πως αφού η Ελλάδα έκανε το ίδιο και βρίσκεται στους κόλπους της Δύσης, θα πρέπει να γίνει το ίδιο και με την Τουρκία.
Σε μια περίοδο που η τουρκική οικονομία λόγω της πανδημίας είναι χειρότερα κι από χάλια, ο Ερντογάν έκανε μια κίνηση για να κερδίσει τους εθνικιστές στη χώρα του. Αν η Ελλάδα ακολουθήσει το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού», μόνο ενίσχυση θα του δώσει. Και συμβολική και ουσιαστική.
Δόξα τον Θεό, η χώρα διαθέτει πλειάδα αξιόλογων συνταγματολόγων, διπλωματών, διεθνολόγων και όλες τις άλλες σχετικές ειδικότητες, οι οποίοι μάλιστα έχουν συνδιαλλαγεί στο παρελθόν με την κυβέρνηση. Η στάση που θα ακολουθηθεί (οφείλει η χώρα) να είναι μέσα στο πλαίσιο της Ευρώπης, στο πλαίσιο της Δύσης, στο πλαίσιο μιας σοβαρής κουλτούρας και όχι ένα παιχνίδι ανήλικων. Εξάλλου, Κίνα-Ρωσία-ΗΠΑ και Ε.Ε. βρίσκονται στην πλευρά αναγνώρισης του δικαίου που έχει η παρούσα θέση της Ελλάδας.
Επιπρόσθετα, η αντίδραση θα πρέπει να είναι σύννομη και εναρμονισμένη με την αρμόδια UNESCO. Άλλωστε, όπως αναφέρει ο διπλωμάτης Πέτρος Μαυροειδής στο in.gr «Η απόφαση αυτή θα επηρεάσει την ελληνική κοινή γνώμη. Ωστόσο δεν πρέπει το θέμα να αναχθεί σε διμερές, καθώς η ελληνοτουρκική ατζέντα εμπεριέχει σοβαρότατα προβλήματα».
Σε μια τεράστια σκακιέρα που κανένας άνθρωπος, πολιτικός ή μη, δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί, εκείνος που θα αποκομίσει τα οφέλη, είναι αυτός που παρατηρεί, αναλύει, στέκεται μετρημένος και κινείται μια και καλή. Όχι ο φλύαρος που αναζητά αντίποινα!