Αν κάτσει κανείς να αναλύσει την διαχείριση της κυβέρνησης σε αυτό το δεύτερο και πιο σοβαρό κύμα έξαρσης του κορωνοϊού, δεν θα δυσκολευτεί να βρει τα πολλά λάθη.
Ναι, κανείς δεν μπορεί να πει ότι τα πράγματα θα ήταν καλύτερα με άλλες αποφάσεις ή ότι σε κάτι τόσο πρωτόγνωρο είναι εύκολο να δράσεις έστω και στο 50% του αναγκαίου, αλλά απ΄αυτό που συμβαίνει μέχρι την κατανόηση της σωστής προσπάθειας, υπάρχει τεράστια απόσταση. Κι όχι μόνο από τα πολιτικά πρόσωπα, μα και από τα επιστημονικά πρόσωπα.
Από την άλλη όμως η κριτική προς μια κυβέρνηση αποκτά σημασία όταν μπαίνουν στο ζύγι και δεδομένα που αφορούν χώρες με πολύ καλύτερο πολιτικό και κοινωνικό παρελθόν σε σχέση με εμάς.
Γιατί τα όσα συνέβαιναν στην Ελλάδα πριν εμφανιστεί η πανδημία, δεν θα μπορούσαν να αποφέρουν απείρως καλύτερα αποτελέσματα ακόμα κι αν λαμβάνονταν οι τελειότερες των αποφάσεων.
Αντιθέτως, σε χώρες όπως η Ολλανδία και το Βέλγιο θα περίμενε κανείς η ικανότητα που έχουν επιδείξει στο παρελθόν στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων, να τεθεί αυτόματα σε λειτουργία. Άλλωστε, δεν φέρνουμε γλαύκες στην Αθήνα όταν λέμε πως σε αυτές τις δύο χώρες οι πολίτες έχουν υψηλότατο το αίσθημα της ατομικής ευθύνης και η επίρριψη ευθυνών σε πολιτικά πρόσωπα είναι το τελευταίο που θα κάνουν, αφού πρώτα έχουν εξαντλήσει τα όσα μπορούν να κάνουν ο καθείς ξεχωριστά.
Κι όμως, σε αυτές τις δύο χώρες βλέπουμε ότι τα συστήματα υγείας τους βρίσκονται πολύ κοντά στα όρια τους και με σκοπό να αποφευχθεί μια κατάρρευση εν μέσω της ραγδαίας αύξησης του κορωνοϊού, αναγκάζονται να καταφύγουν σε κάτι άκρως ανησυχητικό και για εμάς.
Στο πρώτο κύμα την άνοιξη, είδαμε την Ιταλία και την Ισπανία να αποστέλλουν ασθενείς τους με κορωνοϊό στη Γερμανία, καθώς οι αριθμοί τους είχαν υπερβεί κατά πολύ τις αντοχές των δικών τους συστημάτων.
Τώρα η Ολλανδία και το Βέλγιο, που σίγουρα δεν έχουν ούτε το 50% των αριθμών που είχε η Ιταλία τον Μάρτιο, προσφεύγουν στη χείρα βοηθείας που άνοιξε από μόνη της η Γερμανία και στέλνουν τις βαριές περιπτώσεις νοσούντων στη Γερμανία, ώστε να διασφαλίσουν λίγο παραπάνω χρόνο μέχρι να επεκτείνουν αριθμητικά τις δικές τους ΜΕΘ.
Πιο συγκεκριμένα, στην Ολλανδία που από τον Σεπτέμβριο καταρρίπτει σχεδόν καθημερινά το ρεκόρ των νέων περιπτώσεων νοσούντων, κυρίως ως αποτέλεσμα της ανοσίας της αγέλης που εφαρμόστηκε την άνοιξη, η χθεσινή καταμέτρηση έδειξε 11.119 επιπλέον ασθενείς και 87 νεκρούς, παρά το ότι πριν δύο εβδομάδες αποφασίστηκε να κλείσουν για 14 ημέρες τα καφέ-μπαρ και τα εστιατόρια.
Η Ολλανδοί οι οποίο εφάρμοσαν ένα πιο σύνθετο σύστημα βασισμένο όμως στην ανοσία της αγέλης υποστήριζαν ότι έχουν τα εφόδια και την τεχνογνωσία για να μην γίνουν Σουηδία. Τα νούμερα και η πραγματικότητα όμως τους διέψευσαν καθώς η κατάσταση πλέον είναι εκτός ελέγχου. Ειδικά όταν φτάνεις στο έσχατο σημείο να ψάχνεις ΜΕΘ σε άλλες χώρες γιατί εσύ δεν μπορείς να καλύψεις τις ανάγκες.
Εν μέσω τέτοιων συνθηκών, κάποια νοσοκομεία της χώρας έρχονται σε συνεννόηση με νοσοκομεία από τη γειτονική Γερμανία για να υποδεχτούν ασθενείς. Το νοσοκομείο του Άλμερε έστειλε με πτήση δύο ασθενείς στην περιοχή Μούνστερ που βρίσκεται 65 χλμ. προς τα σύνορα με τη Γερμανία και αυτό συνέβη με λίγο πάνω από τις μισές ΜΕΘ τους να είναι κατειλημμένες. Φανταστείτε τι έχει να συμβεί σε περίπτωση που αγγίξει μια σχετική πληρότητα του 70-80%…
Στο Βέλγιο οι αρμόδιοι θέλησαν να καθησυχάσουν λέγοντας πως οι 4 ασθενείς που μεταφέρθηκαν στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία της Γερμανίας είναι ειδικές περιπτώσεις και δεν είναι κάτι που θα ακολουθείται κατά κόρον, μα κατά περίπτωση. Τα πράγματα όμως είναι στα όρια τους κι εκεί.
Τις τελευταίες ημέρες το Βέλγιο έχει κοντά στους 6.000 ασθενείς σε νοσοκομεία, αριθμός μεγαλύτερος κατά 200-300 άτομα σε σχέση με το peak του κορωνοϊού τον Απρίλιο!
Σε λίγες ημέρες θα προστεθούν στις υπάρχουσες ΜΕΘ επιπλέον 800, 300 για μηχανική υποστήριξη οξυγόνου και 500 για σχετικά πιο ήπιες, αλλά σίγουρα βαριές περιπτώσεις, ενώ πολλές άλλες περιπτώσεις περίθαλψης για άλλες ασθένειες θα αναβληθούν.
Παρά όλα τα παραπάνω, η κυβέρνηση δεν έχει απαγορεύσει τις μετακινήσεις από γεωγραφικό διαμέρισμα σε γεωγραφικό διαμέρισμα για λόγους αναψυχής, με τον πρωθυπουργό Αλεξάντερ Ντε Γκρόο να ατιολογείται με το «αν κάποιος θέλει να οδηγήσει 30 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του και να πάει σε ένα δάσος μακριά από ανθρώπους για να απολαύσει τη φύση, δε βλέπω λόγο να του το απαγορεύσουμε. Πρέπει να αναρωτηθούμε ποια μέτρα θα έχουν όντως αποτέλεσμα και ποια όχι».
Αυτή η τελευταία του φράση ίσως θα πρέπει να εντυπωθεί για τα καλά στα μυαλά των επικεφαλής στο δικό μας μετερίζι.
Σε κάθε περίπτωση, δεν ξέρουμε πόσο εύκολο είναι να διατηρήσουμε μια κάποια αισιοδοξία, όταν βλέπουμε χώρες όπως η Ολλανδία και το Βέλγιο να μην αντεπεξέρχονται σε πράγματα που θέλουμε να μπορούμε να αντέξουμε εμείς ως χώρα και κράτος. Κι εμείς σίγουρα δεν είμαστε ούτε Ολλανδία, ούτε Βέλγιο!