- Είναι κάτι άυλο, μα το πιάνεις. Το γυρνάς στα χέρια σου- ή, αν έχεις παραδοθεί τελείως στα ερεβώδη του γαμψώνυχα, στην ψυχή σου- και αισθάνεσαι να πάλλεται η αειθαλής καρδιά του. Μια στο τόσο, ένα «τόσο» που έρχεται ολοένα και πιο συχνά, το αφήνεις να βγάλει τα φαρμακερά του δόντια και να γευτεί την σάρκα σου.
Γι’ αυτό, καταλήγεις σε επιστημονικούς (ο ιατρικός θεός να τους κάνει) «σολοικισμούς»: «Το εμβόλιο δεν έχει δοκιμαστεί αρκετά» (εχμ, ναι: είναι απλά το πιο… δοκιμασμένο σκεύασμα στην ιστορία της ανθρωπότητας), «Δε θα μου πουν τι θα βάλω στο σώμα μου αυτοί!» (εκρήγνυσαι, κι εν συνεχεία κάνεις ακόμα μία τζούρα από το 32ο τσιγάρο της ημέρας), «Θέλουν μέσω του εμβολίου να με ελέγξουν, δε θα τους το επιστρέψω!» (ναι Κώστα από το Αιγάλεω, εσένα θέλει να ελέγξει ο Μπιλ Γκέιτς γιατί είσαι η νούμερο 1 απειλή στη μάχη για την παγκόσμια κυριαρχία και όλοι οι μεγιστάνες το ξέρουν αυτό), «Οι νέοι δε νοσούν σοβαρά, τι να το κάνω;» (να διαβάσεις λίγο καλύτερα τα επίσημα στατιστικά για τους θανάτους 18-39 ετών) και «Ο Θεός θα με σώσει!» (ο Θεός παλεύει να σε σώσει με το εμβόλιο, αλλά πιστεύεις πως η Pfizer, η Moderna και η AstraZeneca ανήκουν στην ΔΙΑΒΟΛΟΣ Α.Ε.).
Συνήθως, το κερασάκι στην ήδη υπάρχουσα τούρτα έχει τη μορφή της αποστροφής του λόγου ενός επιστήμονα που «Δεν τα παίρνει από το σύστημα και λέει τα πράγματα όπως ακριβώς είναι», του ρητού ενός σοφού γέροντα της εκκλησίας που είχε πει πριν από 1376 χρόνια πως μέσω μιας βελόνας θα μας στερήσουν την ελευθερία μας (δικαίωση νούμερο 876 έως στιγμής για τον συμπαθέστατο κύριο) ή διαστρεβλωμένων στοιχείων που αποδεικνύουν εμπράκτως πως οι εμβολιασμένοι σε βάθος 7ετίας θα πεθάνουν από φρικτούς πόνους που θα ξεκινάνε από την μασχάλη, θα μεταφέρονται στο στήθος, την πλάτη (στο σημείο από το οποίο θα ξεκινούν τα κέρατα και δεξιά όπως κοιτάτε κάποιον), τα πόδια και θα καταλήγουν σε παράλυση, τύφλωση και απώλεια ακοής, μέχρι να έρθει η γλυκιά λύτρωση του θανάτου- έχουν έρθει από το μέλλον ορισμένοι με την Ντελόριαν του “Back to the future” και ξέρουν τι θα γίνει από το 2028 κι εντεύθεν.
Η προσπάθεια αντιπαραβολής λογικών επιχειρημάτων απέναντι σε σαθρά και «εύθρυπτα» αντιμετωπίζεται με σπάνια, για έναν κόσμο παραδομένο επί 1.5 χρόνο στην πανδημία, αμβλύνοια: τι πα να πει «H (όποια) Pfizer βγάζει τρισεκατομμύρια κάθε χρόνο και δε θα ρίσκαρε να καταστραφεί (αν τα εμβόλιά της σκότωναν πράγματι σωρηδόν τον κόσμο) για να βγάλει σε 1-2 χρονιές ακόμα 500 εκατομμύρια;» Όχι, θέλει να μας εξοντώσει, καθώς βγάζει καθάριο νόημα μια άκρως καπιταλιστική κοινωνία να θέλει να εξοντωθεί ο μισός πλανήτης, ούτως ώστε το καταναλωτικό κοινό να γίνει από 7.5 δισεκατομμύρια 3 νοματαίοι.
Αν σ’ αυτό το εκρηκτικό μείγμα προσθέσουμε και τον άκρατο φονταμενταλισμό ενός τεράστιου ποσοστού της κοινωνίας μας, τότε καταλαβαίνουμε γιατί ακόμα και τώρα, μετά, που να πάρει, από 13.500+ θανάτους, ένα μεγάλο ποσοστό παραμένει ανεμβολίαστο.
Είναι εκείνα τα ερεβώδη γαμψώνυχα που λέγαμε: ο φόβος.
Ακόμα κι αν δεν πρόκειται να το παραδεχτούν ποτέ στον αιώνα τον άπαντα, ο βασικότερος λόγος που πολλοί δεν πηγαίνουν να εμβολιαστούν είναι ο απτός φόβος του «Τι θα μου συμβεί μετά;».
Και σ’ αυτό, ξέρετε, τεράστιο ρόλο έχει παίξει και η εγκληματική αντιμετώπιση των περισσοτέρων ΜΜΕ, που επί σειρά μηνών έκαναν αδιαλείπτως λόγο για περιστατικά τύπου «Θρόμβωση 87χρονου στην Λάρισα: Είχε κάνει το εμβόλιο 1 μήνα πριν»- ακόμα κι αν ο παππούλης είχε κάνει εμβόλιο για τις μαγουλάδες, ξέρω ’γω.
Επομένως, για να μη βγάζουμε την ουρά μας απέξω ως εργαζόμενοι των ΜΜΕ, ναι, φταίμε και εμείς για τη διαμορφωθείσα κατάσταση.
Το ζητούμενο, βέβαια, είναι τι κάνουμε από δω και πέρα που το πρόβλημα, λόγω μετάλλαξης Δέλτα, δείχνει να γιγαντώνεται. Αφήνοντας στην άκρη κάθε διάθεση για περαιτέρω ψυχολογικό «μπούλινγκ» (κάτι που δεν αντέχει ουδείς πια, ανεξαρτήτως εμβολίου) και παραθέτοντας απλά τα στοιχεία, βλέπουμε πως τα ημερήσια κρούσματα φλερτάρουν απροκάλυπτα με τα 5.000, την στιγμή που οι διασωληνώσεις μέσα σε έναν μήνα έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί και οι θάνατοι έχουν πάρει ξανά την ανιούσα. Α, ναι: και το ημερολόγιο δείχνει ακόμα Αύγουστο, όχι Ιανουάριο.
Η κυβέρνηση, ως γνωστόν, ανακοίνωσε σήμερα μία σειρά από μέτρα εν όψει φθινοπώρου-χειμώνα, τα οποία έχουν ως σαφή στόχο να ωθήσουν όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες στο να εμβολιαστούν, αφού, στην αντίθετη περίπτωση, θα «πονέσει» σοβαρά η τσέπη τους ή η… διαθεσή τους (τα rapid tests σε εβδομαδιαία βάση είναι υποχρεωτικά και όχι δωρεάν, η είσοδος σε εσωτερικούς χώρους ψυχαγωγίας σε μη εμβολιασμένους απαγορεύεται και ούτω καθεξής).
Στη βάση του- βλέποντας πάντα τη μεγάλη εικόνα, που είναι το συλλογικό καλό- τα μέτρα, αν και θα ερμηνευτούν ως «πολύ σκληρά» από τους αρνητές, είναι προς την σωστή κατεύθυνση: πρέπει, επιτέλους, να ανεβάσουμε το ποσοστό των εμβολιασμών, ούτως ώστε σε συνδυασμό με αυτούς που έχουν αποκτήσει φυσική ανοσία να αρχίσουμε να χτίζουμε παγκοσμίως ένα υποτυπώδες, έστω, τείχος απέναντι στον κορωνοϊό. Έτσι, θα γίνει σταδιακά ενδημικός κι εν συνεχεία, σαν δούλος του αγοραίου έρωτα, θα πάει να γ@μηθεί.
Όμως, από την άλλη, η ψυχολογική πίεση και ο, τρόπον τινά, εκβιασμός είναι κακοί σύμβουλοι όταν μιλάμε για ανθρώπους που φοβούνται να κάνουν κάτι. Δε ρίχνεις πάνω σε ένα φλεγόμενο τέρας μεγάλες ποσότητες οινοπνεύματος- έτσι απλά το εξαγριώνεις και το κάνεις να σου επιτεθεί με ακόμα μεγαλύτερο μένος.
Ούτε, όπως βλακωδέστατα έχουν αρχίσει να κάνουν πολλοί εξ ημών των εμβολιασμένων, τους λες επανειλημμένως μισανθρωπικές ασυναρτησίες του στιλ «Να μην μπει κανείς από εσάς στις ΜΕΘ αφού είστε μάγκες» ή «Ευχόμαστε να κολλήσετε και να το περάσετε βαριά για να βάλετε μυαλό»- ηρεμήστε παιδιά, ένα εμβόλιο κάναμε, δεν το ανακαλύψαμε κιόλας.
Η κοινή λογική επιτάσσει λύσεις που, όπως πάντα, αμφιρρέπουν μεταξύ στοιχειώδους λογικής και λίγης περισσότερης λογικής: εφόσον ο φόβος εμφωλεύει στην άγνοια (“Timendi causa est nescire” που έλεγαν και οι Λατίνοι- όχι οι εραστές, οι φιλόσοφοι), θα πρέπει να υπάρξει ένας καλύτερος τρόπος ενημέρωσης των οφελών του σκευάσματος για τα άτομα που κατά πάσα πιθανότητα θέλουν να εμβολιαστούν, αλλά έχουν τρομοκρατηθεί από τις διαβόητες, πια, παρενέργειες (που είναι, όπως δείχνουν όλες οι επίσημες μελέτες, εξαιρετικά σπάνιες και ακόμα πιο σπάνια έως σχεδόν ποτέ θανατηφόρες). Οι άναρθρες κραυγές ένθεν κι ένθεν που παραπέμπουν ευθέως σε Homo Erectus δεν οδηγούν πουθενά.
Αν κάποιοι επιμένουν να μην εμβολιάζονται- ναι, προφανώς υπάρχουν, και δε μιλάμε μόνο για όσους έχουν ασπαστεί τον «ταλιμπανισμό»-η τιμωρητική αντιμετώπισή τους κατά πάσα πιθανότητα θα φέρει τ’ ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, πέραν του ότι είναι οριακά απάνθρωπη: σε μια χειμαζόμενη οικονομικά χώρα όπως η Ελλάδα της τελευταίας 15ετίας κι έπειτα από δύο μακροσκελέστατα lockdowns που κατακρήμνισαν την οικονομία, το να μένει κανείς χωρίς δουλειά ισούται με καθημερινό φλερτ με την εξαθλίωση.
Ναι, συμφωνούμε: θα μπορούσε να το αποφύγει εάν εμβολιαζόταν. Εφόσον δεν το κάνει, όμως, πρέπει να συμβάλλουμε άπαντες- διότι αυτός είναι ο ρόλος ενός ευνομούμενου κράτους- στο να μην είναι τουλάχιστον κινούμενη απειλή στο χώρο εργασίας του: να βεβαιώνεται ο εργοδότης ότι κάνει τα τεστ του (το ιδεατό θα ήταν να μην πλήρωνε κιόλας, αλλά αυτό εκτός από ιδεατό είναι και ουτοπικό) και να τηρούμε όλοι μας τα μέτρα υγιεινής, τις αποστάσεις και να φοράμε μάσκα.
Αυτά τα τελευταία ισχύουν «ισόποσα» για εμβολιασμένους ή μη. Είναι απλά ηλίθιο το να μη φοράμε πλέον μάσκες, την στιγμή που αποδεδειγμένα οι ριμάδες αποτρέπουν τη μετάδοση του ιού (αν τη φοράνε και τα δύο άτομα) σε ποσοστό άνω του 95%. Κανονικό χαρακίρι σε γαλανόλευκο φόντο.
Η αντίδραση, οι φωνές και οι ακατάληπτοι αλαλαγμοί μπορεί να είναι ακόμα και διασκεδαστικοί στα social media, όμως το Facebook είναι η εικονική ζωή. Στην πραγματική, ο «πόλεμος», ιδίως εν καιρώ πανδημίας, είναι καταστροφικός και το διακύβευμα, δυστυχώς, είναι άνθρωποι που χάνουν την ζωή τους. Γι’ αυτό…
Γι’ αυτό να, ξέρετε, αν μπορείτε να υπερνικήσετε την ψυχολογική τροχοπέδη, εμβολιαστείτε. Θα εξαλείψετε την πιθανότητα να νοσήσετε βαριά και, συνεπακόλουθα, θα μείνετε για πολύ καιρό ακόμα ν’ απολαμβάνετε τις λατρεμένες ασχήμιες αυτού του τόπου.
Αν όχι, αφήστε στην άκρη τους λεκτικούς ορυμαγδούς και να τηρείτε τα μέτρα με διπλή ζέση τώρα που σιγά-σιγά υποχωρεί η ζέστη.
Εντάξει, το καταλαβαίνουμε: σε κανέναν δεν αρέσει ένας κλόουν τα μεσάνυχτα. Ο φόβος αναπνέει εις βάρος των δικών μας πνευμόνων.
Όμως, καμιά φορά το μόνο που χρειάζεται για να κάνεις το σωστό είναι να πάρεις λίγο βαμβάκι στα χέρια σου και να πλησιάσεις το πρόσωπο του κλόουν με προτεταμένο το χέρι.
Τίποτα δεν κρατάει για πάντα.
Ούτε ο φόβος- θα υποχωρήσει.
Ούτε τα μεσάνυχτα- θα ξημερώσει.
Ούτε, αν βοηθήσουμε όλοι μας, οι πανδημίες.
Ναι, γαμώτο: ούτε οι πανδημίες.