Ο τίτλος «η πρώτη φωτογραφία του Στάθη Παναγιωτόπουλου από τo κρατητήριο» έχει θέσει από χθες υποψηφιότητα για να είναι ο πιο clickbait στη χρονιά που φεύγει.
Ήταν τέτοιο το «δώρο» του καλοθελητή που έκανε τη δουλειά από μέσα, ώστε φανταζόμαστε έως και σαμπάνιες να ανοίγουν στα γραφεία ιστοσελίδων που πρεσβεύουν αυτή τη δημοσιογραφία. Αν δεν το καταλάβατε, ένας τύπος με πρόσβαση στο φωτογραφικό υλικό κατάφερε να βγάλει λεφτά πουλώντας ως αποκλειστική μια φωτογραφία που μέσα σε λίγα λεπτά μοιράστηκε σε δεκάδες sites. Έκανε εν ολίγοις κάτι παρεμφερές με αυτό για το οποίο κατηγορείται ο Παναγιωτόπουλος.
Κάποιες διαφήμισαν την επιτυχία και ως «αποκλειστικότητα» – μολονότι η φωτογραφία που έκανε το γύρο του διαδικτύου είναι μία και μοναδική – φτάνοντας ακόμα πιο ξεδιάντροπα το επίπεδο τους κοντά σε αυτό που απηχούν οι πράξεις του κατηγορούμενου.
Ένα από τα site που θριαμβολόγησαν για το «αποκλειστικό» τους είχε την εξής αμίμητη αναφορά: «Σίγουρα δεν φαίνεται πολύ χαρούμενος και πως να είναι εξάλλου…», ενώ από ένα άλλο ενημερωθήκαμε ότι υπάρχουν «και νέες φωτογραφίες του Παναγιωτόπουλου από τα κρατητήρια». Τι είχαν κάνει οι αθεόφοβοι; Είχαν κόψει την ίδια φωτογραφία ώστε να απεικονίζει μόνο το κεφάλι του πρώην παρουσιαστή και είχαν και μια δεύτερη σε προφίλ.
Τι σημασία έχει αν ο τίτλος ήταν μύθευμα, το ζήτημα είναι ότι είχε βρεθεί ο τρόπος να κλικάρουν κάποιες χιλιάδες ακόμα το δημοσίευμα. Αδιάφορο αν όλο αυτό συνιστά «κανιβαλισμό», αν βασίστηκε σε προϊόν κάποιας (νόμιμης;) υποκλοπής και αν απευθύνεται αποκλειστικά στα σκανδαλοθηρικά αντανακλαστικά του αναγνωστικού κοινού. Ποιος έδωσε άδεια να δημοσιευτεί η συγκεκριμένη φωτογραφία; Τι είδους είδηση είναι μια μίζερη πόζα του κατηγορούμενου μέσα από το κρατητήριο και τι σκοπό εξυπηρετεί η διαρροή της πέραν της διαπόμπευσης του;
Το saga Παναγιωτόπουλου πουλάει πλέον σαν τρελό, το κουτσομπολιό διψάει για όλο και περισσότερα στοιχεία και η θλιβερή αυτή μορφή δημοσιογραφίας θα τον παραδώσει βορά στα νύχια του «φιλοθεάμονος κοινού, καταστρατηγώντας κάθε κανόνα δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Ένας διάσημος στο κρατητήριο… φάτε μάτια ψάρια.
Το παιχνίδι θα εξακολουθήσει να παίζεται σε όρους «οφθαλμός αντί οφθαλμού», μόνο που στη θέση των τιμωρών δεν είναι τα θύματα του Παναγιωτόπουλου, ούτε καν (για την ώρα) η δικαιοσύνη, που έτσι κι αλλιώς ο ρόλος της δεν είναι τέτοιος. Η εκστρατεία εξευτελισμού του κατηγορούμενου μοιάζει κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση με τις δικές του χυδαίες συνήθειες. Αυτός είχε τα βίτσια του, οι «δήμιοι» του διαδικτύου έχουν τα κλικ…
Ευτυχώς υπήρξαν και φωτεινές εξαιρέσεις και ίσως αυτή είναι μια καλή συγκυρία για να διακρίνει ο αναγνώστης ποιος προσπαθεί να ερεθίσει τα πρωτόγονα ένστικτά του και ποιος αγνοεί – υπέρ της δημοσιογραφικής ακεραιότητας – την «κλικοθηρία» και την ευτέλεια.
Σίγουρα όλοι αυτοί που βλέπουν Παναγιωτόπουλο στο κρατητήριο και τους τρέχουν τα σάλια προτού καν δημοσιεύσουν, θα ισχυριστούν ως άλλοθι ότι «έχουμε τα Μ.Μ.Ε. που μας αξίζουν». Ότι δεν προσφέρουν τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο απ’ αυτό που αναζητά το κοινό.
Στο χέρι μας είναι ή καλύτερα στο δάχτυλο μας, να δείξουμε ότι το επίπεδο τους είναι όσο μικροπρεπές και εκείνης της άδειας ύπαρξης που θρέφεται αποκλειστικά από το θάνατο της κατσίκας του γείτονα ή κακή ώρα ενός διάσημου.